Weronika Kumko

Z ApisWiki.PL
(Różnice między wersjami)
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
m
 
(Nie pokazano 1 wersji utworzonej przez jednego użytkownika)
Linia 5: Linia 5:
  
 
== Biografia ==
 
== Biografia ==
Urodziła się 18 października 1907 w Prokopowiczach na Grodzieńszczyźnie, gdzie mieszkali rodzice (z domu Szagraj). Po ukończeniu miejscowej szkoły powszechnej i Szkoły Gospodarstwa Wiejskiego w Grodnie mając 19 lat ukierunkowała swoje zainteresowania na pszczelarstwo, które stało się jej pasją życiową i zawodem. Zaczęło się od zebrania przypadkowego roju, który osiadł w zabudowaniach posiadłości rodziców, w kilka lat później już jako mężatka zamieszkała w osadzie Hrajno, gdzie założyła własną pasiekę. Tylko przez 13 lat dane jej było w spokoju utrwalać umiejętności pszczelarskie; po zajęciu tych terenów we wrześniu 1939 przez okupacyjne wojska sowieckie, została 10 lutego 1940 wywieziona wraz z trzema synami (2, 9 i 10 lat) na Syberię. Tam w obwodzie Irkuckim w rejonie Tajszent pracowała najpierw w posiołku Ksiłek jako tokarz w warsztatach samochodowych, w grudniu 1940 skierowano ją do gospodarstwa rolnego przedsiębiorstwa Transportu Drzewnego w Denisowce, gdzie powierzono jej opiece 50-cio pniową pasiekę, którą musiała prowadzić w nieznanych sobie warunkach przyrodniczych, zdobywając nowe doświadczenia m.in. z zakresu aklimatyzacji pszczoły kaukaskiej; po powrocie z zesłania w 1946 zamieszkała w miejscowości Piasek nad Odrą, ale wkrótce otrzymała nakaz jej opuszczenia; w poszukiwaniu nowego miejsca pobytu dotarła w styczniu 1947 do Kłodzka, gdzie zamieszkała wraz z rodziną już na stałe <ref name="p1"/>; tego jeszcze roku w lutym podjęła pracę w charakterze instruktora pszczelarstwa przy powiatowym Biurze Rolnym w Kłodzku; zajmowała się szkoleniem, instruktażem, inwentaryzacją i rejestracją pasiek, ogólnie mówiąc odbudową pszczelarstwa po zniszczeniach wojennych, jednocześnie założyła i prowadziła wzorowo własną pasiekę; w 1950 została zootechnikiem do spaw pszczelarstwa przy Wojewódzkiej Radzie Narodowej we Wrocławiu; na tym stanowisku zdziałała wiele dla rozwoju pszczelarstwa Dolnego Śląska, wniosła znaczący wkład w doskonalenie umiejętności fachowych pszczelarzy i w poprawę zdrowotności pasiek, w których wówczas na tym terenie panoszyła się choroba roztoczowa. Położyła nacisk na organizowanie się branżowe pszczelarzy, w 1952 zwołała pierwszy ich zjazd w Kłodzku, następne odbywały się co rok we Wrocławiu; dzięki tym spotkaniom doszło w 1954 do utworzenia rad pszczelarskich szczebla powiatowego i wojewódzkiego, jako pewnego rodzaju struktur samorządowych, co było w owych czasach centralizacji ewenementem na skalę krajową, a wielce stało się użyteczne w tym regionie, gdy po 1956 tworzono od nowa związki pszczelarskie. W latach sześćdziesiątych podjęła także prace hodowlane, co wnosiło nowe możliwości pełniejszego wykorzystania terenowego dorobku z zakresu organizacji produkcji i technologii pasiecznej; jej pasieka uzyskała status zarodowej, a selekcjonowana przez nią pszczoła [[linia Sudecka|linii Sudeckiej]] zdobyła uznanie pszczelarzy. Należycie doceniała formę pisemną popularyzowania wiedzy pszczelarskiej, o czym świadczą przede wszystkim jej liczne artykuły drukowane w ''Pszczelarstwie'' i innych czasopismach rolniczych. Swoje długoletnie doświadczenia pasieczne przedstawiła treściwym opisem w książce ''Intensywna gospodarka w pasiece'', autorstwem której podzieliła się z Jadwigą Guderską (od 1964 do 1969 trzy wydania); zmarła 7 września 1990 w Kłodzku.
+
Urodziła się 18 października 1907 w Prokopowiczach na Grodzieńszczyźnie, gdzie mieszkali rodzice (z domu Szagraj). Po ukończeniu miejscowej szkoły powszechnej i Szkoły Gospodarstwa Wiejskiego w Grodnie mając 19 lat ukierunkowała swoje zainteresowania na pszczelarstwo, które stało się jej pasją życiową i zawodem. Zaczęło się od zebrania przypadkowego roju, który osiadł w zabudowaniach posiadłości rodziców, w kilka lat później już jako mężatka zamieszkała w osadzie Hrajno, gdzie założyła własną pasiekę. Tylko przez 13 lat dane jej było w spokoju utrwalać umiejętności pszczelarskie; po zajęciu tych terenów we wrześniu 1939 przez okupacyjne wojska sowieckie, została 10 lutego 1940 wywieziona wraz z trzema synami (2, 9 i 10 lat) na Syberię. Tam w obwodzie Irkuckim w rejonie Tajszent pracowała najpierw w posiołku Ksiłek jako tokarz w warsztatach samochodowych, w grudniu 1940 skierowano ją do gospodarstwa rolnego przedsiębiorstwa Transportu Drzewnego w Denisowce, gdzie powierzono jej opiece 50-cio pniową pasiekę, którą musiała prowadzić w nieznanych sobie warunkach przyrodniczych, zdobywając nowe doświadczenia m.in. z zakresu aklimatyzacji pszczoły kaukaskiej; po powrocie z zesłania w 1946 zamieszkała w miejscowości Piasek nad Odrą, ale wkrótce otrzymała nakaz jej opuszczenia; w poszukiwaniu nowego miejsca pobytu dotarła w styczniu 1947 do Kłodzka, gdzie zamieszkała wraz z rodziną już na stałe <ref name="p1"/>; tego jeszcze roku w lutym podjęła pracę w charakterze instruktora pszczelarstwa przy powiatowym Biurze Rolnym w Kłodzku; zajmowała się szkoleniem, instruktażem, inwentaryzacją i rejestracją pasiek, ogólnie mówiąc odbudową pszczelarstwa po zniszczeniach wojennych, jednocześnie założyła i prowadziła wzorowo własną pasiekę; w 1950 została zootechnikiem do spaw pszczelarstwa przy Wojewódzkiej Radzie Narodowej we Wrocławiu; na tym stanowisku zdziałała wiele dla rozwoju pszczelarstwa Dolnego Śląska, wniosła znaczący wkład w doskonalenie umiejętności fachowych pszczelarzy i w poprawę zdrowotności pasiek, w których wówczas na tym terenie panoszyła się choroba roztoczowa. Położyła nacisk na organizowanie się branżowe pszczelarzy, w 1952 zwołała pierwszy ich zjazd w Kłodzku, następne odbywały się co rok we Wrocławiu; dzięki tym spotkaniom doszło w 1954 do utworzenia rad pszczelarskich szczebla powiatowego i wojewódzkiego, jako pewnego rodzaju struktur samorządowych, co było w owych czasach centralizacji ewenementem na skalę krajową, a wielce stało się użyteczne w tym regionie, gdy po 1956 tworzono od nowa związki pszczelarskie. W latach sześćdziesiątych podjęła także prace hodowlane, co wnosiło nowe możliwości pełniejszego wykorzystania terenowego dorobku z zakresu organizacji produkcji i technologii pasiecznej; jej pasieka uzyskała status zarodowej, a selekcjonowana przez nią pszczoła [[linia Sudecka|linii Sudeckiej]] zdobyła uznanie pszczelarzy. Należycie doceniała formę pisemną popularyzowania wiedzy pszczelarskiej, o czym świadczą przede wszystkim jej liczne artykuły drukowane w ''Pszczelarstwie'' i innych czasopismach rolniczych. Swoje długoletnie doświadczenia pasieczne przedstawiła treściwym opisem w książce ''Intensywna gospodarka w pasiece'', autorstwem której podzieliła się z Jadwigą Guderską (od 1964 do 1969 trzy wydania); zmarła 7 września 1990 w Kłodzku. W 2018 roku jeden ze skwerów w Kłodzku otrzymał imię Weroniki Kumko <ref name="p2"/>.
  
 
<p>
 
<p>
Linia 13: Linia 13:
 
== Przypisy ==
 
== Przypisy ==
 
<references>
 
<references>
<ref name="p1">W liście nadesłanym do prof. Michała Gromisza w styczniu 2000 r. p. Jerzy Kumko tak opisuje powojenne losy swojej mamy: „(…) Po wyborach 3xTAK w roku 1946 dano mamie 48 godzin na wyjazd i opuszczenie tej miejscowości. Mama wyjechała samotnie w poszukiwaniu miejsca zamieszkania i pracy. W styczniu 1947 przyjechała do Kłodzka woj. Wrocławskie i tam się osiedliła. 10.02.1947  r. podjęła pracę w charakterze instruktorki pszczelarstwa w powiecie kłodzkim  przy powiatowym biurze rolnym w Kłodzku. Pracując zawodowo zajmowała się szkoleniem i instruktarzem, rejestracją pasiek  prowadząc jednocześnie własną pasiekę. (…)”</ref>
+
<ref name="p1">W liście nadesłanym do prof. Michała Gromisza w styczniu 2000 r. p. Jerzy Kumko tak opisuje powojenne losy swojej mamy: „(…) Po przyjeździe do Polski zamieszkaliśmy w miejscowości Piasek na Odrą. Po wyborach 3xTAK w roku 1946 dano mamie 48 godzin na wyjazd i opuszczenie tej miejscowości. Mama wyjechała samotnie w poszukiwaniu miejsca zamieszkania i pracy. W styczniu 1947 przyjechała do Kłodzka woj. Wrocławskie i tam się osiedliła. 10.02.1947  r. podjęła pracę w charakterze instruktorki pszczelarstwa w powiecie kłodzkim  przy powiatowym biurze rolnym w Kłodzku. Pracując zawodowo zajmowała się szkoleniem i instruktarzem, rejestracją pasiek  prowadząc jednocześnie własną pasiekę. (…)”</ref>
 +
<ref name="p2">
 +
Uchwała nr LVI/429/2018 Rady Miejskiej W Kłodzku z dnia 28 czerwca 2018 r. w sprawie nadania nazwy skweru na terenie miasta Kłodzka. ''Dziennik Urzędowy Województwa Dolnośląskiego'', poz. 3607, Wrocław 13 lipca 2018 r.
 +
</ref>
 
</references>
 
</references>
  

Aktualna wersja na dzień 15:48, 27 kwi 2019

Weronika Kumko


Weronika Kumko (1907-1990) – pszczelarka, szeroko znana z hodowli pszczół linii Sudeckiej.

Biografia

Urodziła się 18 października 1907 w Prokopowiczach na Grodzieńszczyźnie, gdzie mieszkali rodzice (z domu Szagraj). Po ukończeniu miejscowej szkoły powszechnej i Szkoły Gospodarstwa Wiejskiego w Grodnie mając 19 lat ukierunkowała swoje zainteresowania na pszczelarstwo, które stało się jej pasją życiową i zawodem. Zaczęło się od zebrania przypadkowego roju, który osiadł w zabudowaniach posiadłości rodziców, w kilka lat później już jako mężatka zamieszkała w osadzie Hrajno, gdzie założyła własną pasiekę. Tylko przez 13 lat dane jej było w spokoju utrwalać umiejętności pszczelarskie; po zajęciu tych terenów we wrześniu 1939 przez okupacyjne wojska sowieckie, została 10 lutego 1940 wywieziona wraz z trzema synami (2, 9 i 10 lat) na Syberię. Tam w obwodzie Irkuckim w rejonie Tajszent pracowała najpierw w posiołku Ksiłek jako tokarz w warsztatach samochodowych, w grudniu 1940 skierowano ją do gospodarstwa rolnego przedsiębiorstwa Transportu Drzewnego w Denisowce, gdzie powierzono jej opiece 50-cio pniową pasiekę, którą musiała prowadzić w nieznanych sobie warunkach przyrodniczych, zdobywając nowe doświadczenia m.in. z zakresu aklimatyzacji pszczoły kaukaskiej; po powrocie z zesłania w 1946 zamieszkała w miejscowości Piasek nad Odrą, ale wkrótce otrzymała nakaz jej opuszczenia; w poszukiwaniu nowego miejsca pobytu dotarła w styczniu 1947 do Kłodzka, gdzie zamieszkała wraz z rodziną już na stałe [1]; tego jeszcze roku w lutym podjęła pracę w charakterze instruktora pszczelarstwa przy powiatowym Biurze Rolnym w Kłodzku; zajmowała się szkoleniem, instruktażem, inwentaryzacją i rejestracją pasiek, ogólnie mówiąc odbudową pszczelarstwa po zniszczeniach wojennych, jednocześnie założyła i prowadziła wzorowo własną pasiekę; w 1950 została zootechnikiem do spaw pszczelarstwa przy Wojewódzkiej Radzie Narodowej we Wrocławiu; na tym stanowisku zdziałała wiele dla rozwoju pszczelarstwa Dolnego Śląska, wniosła znaczący wkład w doskonalenie umiejętności fachowych pszczelarzy i w poprawę zdrowotności pasiek, w których wówczas na tym terenie panoszyła się choroba roztoczowa. Położyła nacisk na organizowanie się branżowe pszczelarzy, w 1952 zwołała pierwszy ich zjazd w Kłodzku, następne odbywały się co rok we Wrocławiu; dzięki tym spotkaniom doszło w 1954 do utworzenia rad pszczelarskich szczebla powiatowego i wojewódzkiego, jako pewnego rodzaju struktur samorządowych, co było w owych czasach centralizacji ewenementem na skalę krajową, a wielce stało się użyteczne w tym regionie, gdy po 1956 tworzono od nowa związki pszczelarskie. W latach sześćdziesiątych podjęła także prace hodowlane, co wnosiło nowe możliwości pełniejszego wykorzystania terenowego dorobku z zakresu organizacji produkcji i technologii pasiecznej; jej pasieka uzyskała status zarodowej, a selekcjonowana przez nią pszczoła linii Sudeckiej zdobyła uznanie pszczelarzy. Należycie doceniała formę pisemną popularyzowania wiedzy pszczelarskiej, o czym świadczą przede wszystkim jej liczne artykuły drukowane w Pszczelarstwie i innych czasopismach rolniczych. Swoje długoletnie doświadczenia pasieczne przedstawiła treściwym opisem w książce Intensywna gospodarka w pasiece, autorstwem której podzieliła się z Jadwigą Guderską (od 1964 do 1969 trzy wydania); zmarła 7 września 1990 w Kłodzku. W 2018 roku jeden ze skwerów w Kłodzku otrzymał imię Weroniki Kumko [2].

Świetna jako pszczelarz z zamiłowania i wyboru, o dużym zasobie wiedzy pszczelarskiej i umiejętnościach racjonalnego z niej korzystania.

Przypisy

  1. W liście nadesłanym do prof. Michała Gromisza w styczniu 2000 r. p. Jerzy Kumko tak opisuje powojenne losy swojej mamy: „(…) Po przyjeździe do Polski zamieszkaliśmy w miejscowości Piasek na Odrą. Po wyborach 3xTAK w roku 1946 dano mamie 48 godzin na wyjazd i opuszczenie tej miejscowości. Mama wyjechała samotnie w poszukiwaniu miejsca zamieszkania i pracy. W styczniu 1947 przyjechała do Kłodzka woj. Wrocławskie i tam się osiedliła. 10.02.1947 r. podjęła pracę w charakterze instruktorki pszczelarstwa w powiecie kłodzkim przy powiatowym biurze rolnym w Kłodzku. Pracując zawodowo zajmowała się szkoleniem i instruktarzem, rejestracją pasiek prowadząc jednocześnie własną pasiekę. (…)”
  2. Uchwała nr LVI/429/2018 Rady Miejskiej W Kłodzku z dnia 28 czerwca 2018 r. w sprawie nadania nazwy skweru na terenie miasta Kłodzka. Dziennik Urzędowy Województwa Dolnośląskiego, poz. 3607, Wrocław 13 lipca 2018 r.

Publikacje

Katalog Biblioteki Narodowej: Kumko Weronika

Źródła

Osobiste
Przestrzenie nazw
Warianty
Działania
Nawigacja
Narzędzia