Władysław Michalik

Z ApisWiki.PL
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
Władysław Michalik

Władysław Michalik (1881-1960) – zasłużony instruktor pszczelarstwa pracujący na Dolnym Śląsku. Urodził się 29 września 1881 roku w Chrzanowie, po ukończeniu gimnazjum w Tarnopolu służył jako podoficer w armii austriackiej, a następnie w polskiej. Po pierwszej wojnie światowej pracował jako urzędnik kolejowy w kilku miejscowościach podległych dyrekcji krakowskiej. W 1937 przeszedł na emeryturę. Wziął udział w kampanii wrześniowej w stopniu oficerskim, dostał się do niewoli niemieckiej, z której udało mu się zbiec. Okupację przeżył ukrywając się pod innym nazwiskiem. W 1945 osiedlił się w Złotogłowicach, powiat Nysa. Przez rok pracował tam w samorządzie gminnym, po czym mianowano go powiatowym instruktorem pszczelarstwa na powiat nyski. W 1946 teren powierzony jego pieczy powiększono o powiaty Grodków i Prudnik. Chaos administracyjny panujący po zakończeniu wojny nie sprzyjał rozwojowi pszczelarstwa, mimo to z zapałem podejmował starania w tym kierunku. Organizował opiekę nad pasiekami pozostawionymi przez pszczelarzy niemieckich opuszczających Ziemie Zachodnie powojennej Polski, przydzielając je kompetentnym pszczelarzom, zwłaszcza ludziom zdemobilizowanym. Dużo pracował w terenie, przejeżdżając przy tym 60-70 km dziennie własnym rowerem. U każdego podopiecznego bywał po dwa razy w roku. Dzięki jego inicjatywie w okolicy powstawały pierwsze związki pszczelarskie. Troszczył się, żeby każdego roku odbył się powiatowy kurs pszczelarski (w 3 powiatach), sprowadzał dużej klasy wykładowców, L. Weber, A. Chwałkowski, Kępny, Radzik, a po wykryciu w okolicy choroby roztoczowej – prof. S. Kirkor i R. Kostecki. Szczególną uwagę kładł na higienę pasiek. W 1954 urządził piękne stoisko pszczelarskie na Powiatowej Wystawie Rolniczej w Nysie (sprzęt pszczelarski, produkty pszczele, ule z desek i ze słomy oraz poletka roślin miododajnych). Był zamiłowanym botanikiem, zwracał uwagę na pożytki pszczele, rozprowadzał nasiona roślin, cieszyło go oczkowanie róż, miał ich przy domu około 300. Wiosną 1950 zdiagnozował chorobę roztoczową w pasiece w Konradowie Głuchołaskim (przywędrowała z Czech, w których była rozprzestrzeniona od dawna). Na miejscu symptomy tej choroby rozpoznał Antoni Miś – kontroler higieny pasiek na Głuchołazy i okolicę, o czym powiadomił telefonicznie Referat Rolnictwa w Nysie. Diagnozę tę potwierdziły badania prób przeprowadzone w Zakładzie Chorób Pszczół Gorzowie Wielkopolskim przez prof. S. Kirkora. Zaangażował się w zwalczanie tej choroby, nie bacząc na swój podeszły już wiek i trud jaki musiał ponieść. Zmarł 17 maja 1960.

Źródła

Osobiste
Przestrzenie nazw
Warianty
Działania
Nawigacja
Narzędzia