Ulik weselny Szymankiewicza

ulik weselny Szymankiewicza - element kompleksowego oprzyrządowania, które obejmuje także wkładkę i futerał, służy natomiast racjonalnemu zużytkowaniu rodzinek weselnych, pszczoły i czerwiu, poprzez formowanie z nich albo rodzinek do zimowania matek (wkładka) albo odkładów znajdujących pomieszczenie w opróżnionym futerale. Konstrukcja pochodzi od J. Szymankiewicza. Operacje opierają się na ramce (bez wąsów), której wymiary 21x27 cm odpowiadają połowie przestrzeni użytkowej ramki dadanowskiej (dwie rameczki wchodzi do ramki). Ulik zawiera jedną tylko rameczkę, wsuwaną od góry, z obu stron ograniczają go ruchome płytki szklane, z boku u dołu ma wylot, a otwór wentylacyjny od spodu. Przestrzeń pod rameczką do wysokości około 35 mm wykorzystuje się jako komorę pokarmową (ciasto w folii). Wkładka jest podzielona na 4 części, poprzecznie przegrodą z płyty i podłużnie przez wsuwane od góry dwie podkarmiaczki, każda służy dwom rodzinkom równocześnie - w ten sposób znajdują pomieszczenie 4 rodzinki, każda na 3 rameczkach ulika weselnego, wsuwa się je od góry pomiędzy listewki, jakby wodzidełka. Futerał ma ścianę podwójną z twardych płyt pilśniowych z przestrzenią powietrza między nimi, jego wymiary wewnętrzne: szerokość 310 mm, długość 407 mm, wysokość 400 mm; mieści się w nim wkładka, albo 8 ulików weselnych oddzielonych od siebie podłużnie trzema miękkimi płytami pilśniowymi. Ulik jest zaopatrzony w obracane na śrubach nóżki, które opuszcza się i ukośnie ustawia na ziemi; po każdej jego stronie znajdują się dwa małe wyloty z przedsionkami, ułatwiającymi pszczołom orientację. Nakrywa się go płaskim daszkiem.

Źródła

• Wojtacki M. (1984): Fragment gospodarki w ulach Szymankiewicza. Pszczelarstwo 35(8):10-12. PDF