Ule słomiane

ule słomiane - mieszkania pszczół zbudowane w całości lub częściowo ze słomy, dawniej bardzo popularne, obecnie tracą na znaczeniu. Sporządzano je w sposób prosty lub przy zastosowaniu bardziej skomplikowanych technologii, szyto je ze skręconych powróseł słomy lub splecionej w warkocz albo z pasm słomy przy pomocy specjalnych prawideł. Nadawano tym ulom rozmaite kształty, jak kószki sklepione i kószki otwarte, bramiaki i ule czworoboczne budowane całkowicie ze słomy (ul Oettla) lub zaopatrzone w ramy drewniane na narożnikach, czy wreszcie jedynie futrowane słomą na zewnątrz (popularne w okresie międzywojennym). Do szycia używano korzeni drzew iglastych, wikliny, trzciny, drutu nierdzewnego. Szyto najczęściej techniką spiralną lub techniką żeberkowo-ściegową, dla form walcowatych i czworościennych posługując się prawidłem Rothego lub prawidłem Oettla, czy podobnymi prawidłu Geisheimera. Wytwarzanie uli czworobocznych ze słomy, które były popularne w okresie międzywojennym, opierało się zasadniczo na dwóch sposobach: 1. buduje się wszystkie cztery ściany jednocześnie, przy czym na spód i wierzch w prawidle kładzie się czterokątne ramy drewniane, do dolnej ramy przytwierdza się dno zazwyczaj słomiane, w górnej są felce do zawieszania ramek, zaś przy podwójnych felcach - na drugich spoczywa powała (sposób Oettla) 2. ramy drewniane zarówno dolną jak i górną przed przystąpieniem do roboty rozbiera się i ściankę ula wykonuje się na pojedynczym prawidle każdą oddzielnie, a następnie łączy się je, dno daje się słomiane (sposób F.Geisheimera).