Ule magazynowe słomiane polskie

ule magazynowe słomiane polskie - używane u nas w XVIII i XIX w. ule stojaki składane z szytych ze słomy kręgów, które w celu zwiększenia pojemności mieszkania pszczół wykorzystywano jako nadstawki lub podstawki. Wypełnione plastrami z miodem kręgi odejmowano po uprzednim odcięciu ich cienkim sznurkiem sporządzonym z końskiego włosia. Literatura pszczelarska (druga połowa XVIII w.) podaje różne rozwiązania i wymiary tych uli (ul Chreptowicza stojak, ul Kluka), wyplatane ze słomy kręgi miały zwykle około 24 cm średnicy i 15 cm wysokości. Na wierzch kręgów dawano kratę z cienkich deseczek, a ul zamykano od góry przykrywką z otworem prostokątnym po środku, w dnie ciepłe nakrywanym dziurkowaną blaszką umożliwiającą dopływ świeżego powietrza. Ule te mieszczono w pszczelniku lub na toczku (także zimą) przykrywając je słomianym chochołem.