Ule klocowe afrykańskie

ule klocowe afrykańskie - powszechne na południe od Sahary ule nierozbieralne leżaki, drążone w kawałku pnia drewna lub wyrabiane rury z kory drzew na ogół zdjętej z całego obwodu pnia, podwieszane (liany, druty) pod konarami drzew lub umieszczane na rosochatych gałęziach (zabezpieczenie przed mrówkami, borsukami). Wielka różnorodność w rozmiarach i wykonaniu, ich dominujące wymiary: średnica 20-30 cm, długość 70-90 cm (pojemność 25-80 dm³. Najczęściej (poza ulami z kory) kawałek pnia zostaje podłużnie rozłupany na większą i mniejszą część, wydrążony, otwory z obu stron zamknięte wpasowaną deską (w jednej wylot). Większa część okrąglaka stanowi przykrycie od góry, umocowują tam pszczoły plastry (dolną mniejszą można odejmować bez niszczenia gniazda). Ule są zajmowane przez roje samorzutnie (do 90% uli), podbieranie miodu (i wosku) łączy się ze zniszczeniem gniazda. Są robione próby z konstrukcją ulepszonych form tego prymitywnego ula, m.in. z desek z ruchomymi snozami (ul około 1 m długi, górą szeroki 44 cm, dołem 19 cm, głęboki 30 cm).