Ule automatyczne

ule automatyczne - oparta na prototypie francuskim (ul Apostoliego) seria uli, w których rozwiązano usuwanie odpadków w sposób samoczynny bez udziału pszczół, co umożliwiały pochyłe ściany boczne, oparte na uformowanej nieckowato dwuczęściowej dennicy ze szparą wylotową na styku po środku na spodzie korpusu. Jedna z tych części dennicy przechodziła w pochyły mostek, po którym zsuwały się na zewnątrz odpadki ulowe. W poprzecznym przekroju, który odpowiadał obrysowi ścian szczytowych, korpusgniazdowy przybierał geometryczną figurę trapezu ustawionego krótszym bokiem na podstawie trójkąta wierzchołkiem skierowanym w dół (dennica). Do tej obłej postaci korpusu dopasowywano odpowiednio ramki, najczęściej kształtu trapezoidalnego, szersze u góry, lub łukowato zakończone. Nadstawkę, którą najczęściej stosowano w formie zewnętrznej, wypełniały półramki prostokątne. Daszek płaski. Tego rodzaju rozwiązania pasjonowały wielu pszczelarzy okresu międzywojennego, we Francji w sposób znaczący.