Ul rojny Dolinowskiego

ul rojny Dolinowskiego – pierwszy w Europie rozbieralny ul ramowy skonstruowany w 1854 przez ks. Jana Dolinowskiego, wyróżniony w 1859 srebrnym medalem na wystawie rolniczej w Łowiczu, pomyślany jako futerał na ramki mierzące w świetle 235-261x313 mm. Ma postać solidnej czworobocznej skrzynki z bali i desek, grubych 52 mm – ściana frontowa (wylotkowa) i tylna, i 26 mm – ściany szczytowe i dno. Wewnętrzny jej dłuższy wymiar obliczano na pomieszczenie 8-10 ramek, które bocznymi i górnymi beleczkami szerokości 36-38 mm stykają się z sobą, szerokością zaś odpowiada ona z pewnym luzem szerokości ramek, które wsuwane się do wnętrza opierają się wystającymi na 39 mm końcami górnych beleczek na krawędzi skrzynki nie sięgając jej dna na odległość 13 mm (ramka Dolinowskiego). Wylot w zabudowie zimnej znajduje się u dołu pośrodku ściany frontowej, wysoki 13 mm i szeroki 104 mm, nieco ze spadkiem na zewnątrz (zabezpieczenie przed wiatrem i wodą deszczową); jako nakrycie z wierzchu służy pokrywa – płaski daszek o okapie 39 mm, z deski 26 mm grubej, osadzony na obramowaniu 26 m grubym i 78-104 wysokim, zachodzącym felcem (13 mm) na krawędź skrzynki, i umocowanym z nią zaszczepkami lub drewnianymi bolcami. W szczytowych bokach obramowania są otwory wentylacyjne (średnica 26 mm), umieszczone naprzeciwlegle tuż nad pułapem z ramek – przeciągnięcie przez pręta przez te otwory unieruchamia ramki na czas transportu ula; plastry w ulu są ograniczane z obu stron zatworami, podobnej konstrukcji jak ramki, tyle że beleczki mają 26 mm szerokie, i służą one jako obramowanie, u dołu płytki szklanej 209 mm wysokiej, u góry zaś – deseczki 26 m grubej, z trzema okrągłymi otworami wentylacyjnymi (średnica 26 mm), zaplecionymi drutem i zamykanymi blaszanymi zasuwkami.

Zobacz również: ule Dolinowskiego.