Ul Witwickiego

ul Witwickiego - ul składający się ze skrzynek drewnianych różnej wielkości, zwężających się ku górze (ściany skośne), ustawianych jedna na drugiej w formie piramidy (także wyrabiany ze słomy w postaci zwężających się pierścieni). Rozróżnia się jego części składowe: tzw. uliki 1, 2 i 3 od szczytu piramidy (wysokie po 25 cm) i podstawiane pod nie podstawki zwane szufladkami (zwykle 3, wysokie po 15 cm), całość ustawiano na stołku kwadratowym (lub okrągłym) z desek wystających z przodu jako mostek (wycinano zagłębienie wylotowe), przykrywano czapą ze słomy (często na miskę glinianą). Każdy ulik i szuflady zaopatrywano w oddzielny wylot. Ulik u szczytu piramidy zwany osadowym (średnica u góry 17,5 cm, u dołu 21,25 cm) przykrywa drugi ulik - przeróbkowy (21,25 cm i 25 cm), który ma powałkę z otworem komunikacyjnym zaopatrzonym w kratę (do umocowania plastrów), ustawiany na uliku 3 tzw. głównym lub kardynalnym (średnica 25 cm, najczęściej więcej niż jeden egzemplarz), o ścianach pionowych, mający w ścianie tylnej otwór kwadratowy, zamykany zasuwą lub drzwiczkami (użyteczny do podmiatania, podkarmiania, przewietrzania). Pod uliki podstawiano szuflady, zaopatrzone w deseczki (u góry) do przyczepiania plastrów (średnica u góry i dołu podstawki górnej - 25 i 35 cm, środkowej - 35 i 45 cm, dolnej - 45 i 52,5 cm); pszczoły zimowały w którymś z ulików (lub ulikach zależnie od siły rodziny), poszerzanie gniazda odbywało się przez podstawianie kolejnych skrzynek. Zbudowany w latach dwudziestych XIX wieku przez M. Witwickiego i nazwany przez niego ulem (nowo)udoskonalonym polskim, często określany także jako ul piramidalny, nie znalazł szerszego zastosowania praktycznego.