Ul Waszczenki

ul Waszczenki - leżak wywodzący się z ula Dolinowskiego, w którym w 1878 W. Waszczenko zmodyfikował ramkę. Budowany z tarcicy w postaci prostej skrzyni ze stałym dnem, nakrywanej płaskim daszkiem, mieścił 16 ramek o wymiarach 287x355 mm, stykających się górnymi beleczkami, o bocznych szerokości 22 mm. do wyposażenia należały dwie deski odgrodowe i zasiatkowana ramka (wentylacja). Wyloty wyrobiono u dołu, główny w przedniej ścianie w środku prawej połowy, drugi zapasowy w tylnej ścianie po środku drugiej połowy ula, w czasie transportu zamykano je podziurkowanymi płytkami blaszanymi, które otwarte ku dołowi służyły jako mostki. W lewej ścianie szczytowej u dołu na całą jej szerokość wycinano otwór wysokości 135 mm, na co dzień zamykany na głucho, a w czasie transportu ramą z siatką. Urządzenie ula umożliwiało dzielenie rodziny i łączenie w jedną, co stanowiło zharmonizowany z układem pożytku element technologii pasiecznej, wymierzonej przeciwko rojeniu się pszczół (czasowe odkłady, wychów i wymiana matki), odniesieniem była tutaj siła rodziny pszczelej na czas wziątku (rodzina silna: 12-14 ramek, na 8-9 czerw). Ul ten doskonalony przez konstruktora, który opierał się na rozwiązaniach ula Lewickiego i ula Ciesielskiego, cieszył się wzięciem na Ukrainie i w 1918 z niektórymi zmianami konstrukcyjnymi posłużył jako wyjściowy model do opracowania ula ukraińskiego (standaryzacja uli na Ukrainie).