Ul Nutta

ul Nutta, ul przewiewny Nutta - skonstruowany 1834 w Anglii przez T. Nutta ul składający się z trzech skrzynek o przekroju wewnątrz 29x29 cm, ustawianych otwartą stroną na wspólnej podstawie-dennicy, połączonych między sobą otworami zamykanymi szybrem. Środkowa skrzynka wysokości 36 cm (w prototypie 24 cm), z zaleszczeniem wewnątrz służyła na pomieszczenie gniazda, natomiast dwie boczne niższe - 24 cm - jako magazyny miodowe, dostępne pszczołom po podniesieniu szybrów (z drewna lub blachy). Wyloty na dole przy podstawie, główny o wymiarach 96x6 mm w skrzynce środkowej (niekiedy wyrabiano wylot dodatkowy powyżej głównego), i po dwa, z przodu i tyłu, u skraju skrzynek bocznych, otwierane okresowo. W tylnych ścianach wszystkich skrzynek (a u bocznych i w szczycie) urządzano okienka z szybą zamykane okiennicami, natomiast w podstawie i powale wycinano otwory, które otwarte służyły wentylacji, ponadto w powale środkowej skrzyni wycinano otwór zamykany czopem (do podkarmiania). Rodzina zimowała w środkowej skrzynce (gniazdowej), boczne zaś służyły pszczołom letnią pożytkową porą do składania miodu, który pszczelarz podbierał wycinając plastry po odjęciu i odwróceniu na głowę skrzynki (nie dawano zaleszczenia). Odkrycie otworów wentylacyjnych prowadziło do przewietrzania ula, co miało zapobiegać narastaniu nastroju rojowego. Ten półrozbieralny ul wywołał duże zainteresowanie w świecie pszczelarskim, pojawiły się liczne jego adaptacje, w Polsce najbliższy oryginalnym rozwiązaniom był wyrób P.E. Leśniewskiego.