Ul Kirstena

ul Kirstena – opisany w 1847 przez G. Kirstena (Niemcy) ul wyrabiany w jednym klocu drewna lub zbijany z 5 cm grubych bali, wewnątrz o poprzecznym przekroju 32x32 cm, podzielony poziomo na trzy komory nabitymi z otwartej strony w odstępach 48 cm dwoma listwami i zamykany trzema zatworami. Poza listwami umieszczano w wewnątrz ula poziomo ramkę-kratownicę do umocowywania plastrów. W głowi i u spodu ściągano pień obręczami, w przykrywie wywiercano otwór o średnicy 5-6 cm zamykany czopem, przeznaczony do wentylacji i podkarmiania. Wyloty wyrabiano bocznej ścianie na dolnym poziomie każdej komory, zaopatrzone w mostek. W celu zapobieżenia przylepiania plastrów do zatworu, radzono umieszczać tam ramkę-kratownicę. Zasiedlanie ula, gdy rój nie odpowiadał jego pojemności, zaczynano od najwyższej komory, zamykając ją od dołu deską odgrodową, którą następnie przesuwano o piętro niżej, gdy wzrastającej w sił rodzinie robiło się przyciasno.