Ul Gebethnera

ul Gebethnera - przedstawiony w 1869 na wystawie ul, w którym jego konstruktor G. Gebethner rozwiązywał w sposób racjonalny niedostatki ula Dolinowskiego. Zbudowany z pojedynczych desek, o ścianach futrowanych słomą, obsługiwany od góry, mieścił 18 ramek o wymiarach w świetle 240x396 mm, nie stykających się beleczkami, ale oddzielanych listewkami powałkowymi zakrywającymi uliczki (12 mm szerokie) i odstępnikami z gwoździków. Zabudowa gniazda ciepła, wylot umieszczony 38 cm poniżej powały. Ul ten w tej postaci nie zyskał szerszego uznania, ale stał się pożywką do poczynań innych konstruktorów, którzy przyswoili jego założenia, także z powodu taniości wykonania.