Ul Ambrożewicza

ul Ambrożewicza - opisana w 1891 konstrukcja dwuczęściowego ula księdza J. Ambrożewicza w postaci spiętrzonych dwóch futerałów umieszczonych na nogach. Dolny futerał służył jako magazyn miodowy, a górny nieco szerszy i z daszkiem dwuspadowym mieścił wewnątrz wstawianą tam przez boczne drzwiczki odrębną konstrukcję gniazda pszczelego, uformowanego na wzór kószki przez szczelne zestawienie na okrągłej podstawie łukowato sklepionych ramek różnych wymiarów: największa z nich środkowa na trwale złączona z podstawą, 43,2 cm szeroka u podstawy (wewnątrz 28,8 cm) i 65,2 cm wysoka (wewnątrz 48,0 cm), po obu jej stronach symetrycznie 3 coraz to mniejsze ramki oraz czwarta w postaci deski, w której wycięto wgłębienie od wewnątrz na mały plasterek i wyrobiono otwór wylotowy bądź po przeciwnej stronie gniazda otwór do podkarmiania pszczół; całość spinana systemem haczyków i skobli stanowiła główny element części zimowej ula. Do magazynu miodowego tzw. letniej części ula prowadził otwór (średnica 28,8 cm) wycięty w podstawce, zamykany kratą odgrodową. Magazyn mieścił 10 ramek o wymiarach 24x48 cm, zawieszanych na ramie, która po wsunięciu do futerału opierała się.