Stefan Stefański
Stefan Stefański (1908-1960) - z przygotowania nauczyciel wiejski, pszczelarz z wyboru, pracowity i ambitny organizator pszczelarskich struktur związkowych, pierwszy prezes reaktywowanego w 1957 Polskiego Związku Pszczelarskiego.
Biografia
Urodził się 23 sierpnia 1908 w Ciążeniu (Wielkopolska) jako syn rolnika. Po ukończeniu szkoły podstawowej dalsze wykształcenie zdobywał samodzielnie, w 1928 zdał egzamin eksternistyczny na IV kurs seminarium nauczycielskiego w Wągrowcu. Po uzyskaniu absolutorium rozpoczął staż nauczycielski w szkołach powszechnych, najpierw kolejno w kilku miejscowościach, a od 1931 do 1939 w Ostrogu. Praca nauczycielski na wsi sprzyjała zajęciu się pszczelarstwem, któremu hołdował od dzieciństwa. Jego działalność społeczna w tej dziedzinie datuje się od 1932, kiedy włączył się aktywnie w nurt życia organizacji pszczelarskich na szczeblu powiatu (Szamotuły) i województwa (Poznań). Wysiedlony wraz z rodziną przez okupanta już w grudniu 1939 znalazł się w Generalnej Guberni, gdzie całkowicie poświęcił się pracy pszczelarskiej, początkowo jako instruktor powiatowy w Piotrkowie Trybunalskim, potem jako inspektor pszczelarstwa na okręg radomski. W tych ciężkich czasach dużo dobrego zdziałał dla pszczelarstwa - organizował szkolenia, wykładał osobiście, zawsze życzliwy pszczelarzom, oddawał znaczne usługi polskiemu ruchowi oporu. Po okupacji przybył do Poznania i od marca 1945 objął stanowisko wojewódzkiego inspektora pszczelarstwa, skąd odszedł w 1950 do Instytutu Naukowego Gospodarstwa Wiejskiego - Zakładu Pszczelarstwa w Lublinie, w okresie zanim jeszcze nie dopełniły się przemiany strukturalne w tworzeniu krajowej pszczelarskiej instytucji naukowej. Od 1954 nastał szczególnie intensywny i twórczy okres jego działalności pszczelarskiej: zajął się tworzeniem podstaw organizacji hodowli pszczół w nowopowstałej Centrali Produktów Niedrzewnych "Las" w Warszawie, ukończył rozpoczęte przed wojną studia na Wydziale Filozofii Uniwersytetu Poznańskiego, uwieńczone pracą magisterską Badania nad pamięcią pszczół, nie zaniedbując przy tym publicystyki pszczelarskiej, rozpoczętej przed wojną w Bartniku Wielkopolskim i kontynuowanej po wojnie w Pszczelarstwie Współczesnym (1946-1948) jako współzałożyciel tego miesięcznika i redaktor. Z otwarciem się na struktury samorządowe po 1956 był on inicjatorem i współzałożycielem poznańskiego Wojewódzkiego Związku Pszczelarzy i Wojewódzkiej Spółdzielni Pszczelarskiej w Poznaniu. W 1957 zastał wybrany przez zjazd delegatów pierwszym prezesem reaktywowanego Polskiego Związku Pszczelarskiego w Warszawie. Pszczelarstwu przysłużył się wiele, zwłaszcza w sferze organizacji jego struktur samorządowych, nie szczędził sił i nakładów pracy na cele społeczne, ambitny, bardzo wymagający zarówno od siebie jak i współpracowników. Zmarł dnia 11 maja 1960 w Suchymlesie k. Poznania.
