Stefan Blank-Weissberg

Z ApisWiki.PL
Wersja Wikiadmin (dyskusja | edycje) z dnia 10:54, 26 lis 2014
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania

Stefan Blank-Weissberg (1900-1940) biolog, wykładowca pszczelarstwa na SGGW, tropiciel pierwotnych uli.

Biografia

Urodził się 23 marca 1900 w Warszawie. Jego rodzice żyli w separacji, matka Ludwika Dawidson zginęła tragicznie w 1918, chłopcem opiekowały się siostry matki (z ojcem Franciszkiem nie utrzymywał kontaktów). Wiek młodzieńczy spędził w oddziałach wojskowych; podczas pierwszej wojny światowej, służył w Legionach Polskich, później w Polskiej Organizacji Wojskowej i wreszcie w Wojsku Polskim. W wojnie 1920 już jako oficer łączności został odznaczony Krzyżem Walecznych. Studia podjął początkowo na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Warszawskiego, potem kontynuował je na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie. Tam uzyskał stopień doktora filozofii. Od 1921 pracował w Wilnie jako biolog, kolejno w: Polskim Państwowym Muzeum Przyrodniczym (1921-1923), Instytucie Biologii Doświadczalnej im. Nenckiego (1923-1924), Zakładzie Zoologii Uniwersytetu Stefana Batorego. W 1926 powrócił do Warszawy i został mianowany asystentem w Oddziale Parazytologii Państwowego Zakładu Higieny. Od 1930 pracował w Zakładzie Zoologii Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, gdzie wykładał pszczelarstwo, a od 1934 kierował pierwszym utworzonym w Polsce Zakładem Pszczelarskim. Prowadził badania z zakresu entomologii. W 1934 odbył kilkutygodniową podróż po Niemczech, tam zapoznał się z organizacją pszczelarskich placówek naukowych. Współpracował z Ministerstwem Rolnictwa i Reform Rolnych, został sekretarzem generalnym Centralnego Związku Pszczelarzy RP. Był także członkiem sekcji Pszczelarskiej Zarządu Komisji Doświadczalnictwa Polskiego Towarzystwa Zootechnicznego oraz wchodził w skład Zarządu Oddziału Warszawskiego Polskiego Towarzystwa Przyrodniczego im. Mikołaja Kopernika. W latach 30. XX w. zaczął także pisać na temat pszczelarstwa. Publikował głównie w Przeglądzie Hodowlanym: Notatki z wycieczki pszczelarskiej do Niemiec (1935), Badania wstępne do statystyki typów uli w Polsce (1936, wraz z Tadeuszem Cedro). Ogłasza drukiem także samodzielne artykuły-wykłady: Budowa pszczoły (1935), Życie pszczół (1935), Choroby i pasożyty pszczół (1935). Wreszcie w 1937 ukazała się jego główna książka Barcie i kłody w Polsce, jedna z ważniejszych w historii polskiego piśmiennictwa pszczelarskiego, w której zawarł wyniki tropienia śladów dawnego bartnictwa. W 1928 poślubił Leokadię Jankowską (1902-1980); na świat przychodzą z tego małżeństwa dwie córki: Anna (1929-1996), późniejsza prawniczka, i Janina (1932) inżynier budownictwa. W 1939 jako oficer rezerwy został zmobilizowany i odbył kampanię wrześniową. Uczestniczył w walkach na Roztoczu Lwowsko-Tomaszowskim, po bitwie z wojskiem niemieckim pod Krasnobrodem 26 września 1939 dostał się do niewoli sowieckiej. Został zamordowany w kwietniu 1940 roku, w piwnicach charkowskiego obwodowego więzienia NKWD, razem z kilkutysięczną grupą oficerów Wojska Polskiego.

Pisma

Stefan Blank-Weissberg Barcie i kłody w Polsce, Polskie Towarzystwo Zootechniczne, Warszawa, 1937. (Praca dostępna w zasobach RCIN : pozycja 11406. PDF)

Źródła

Maciej Rysiewicz: Posłowie. W: Stefan Blank-Weissberg Barcie i kłody w Polsce (Warszawa 1937), reprint wyd. Wilczyska 2004.

Stanisław Surdacki: Zasłużony a zapomniany. Pszczelarz Polski 1997(3):13. PDF

Osobiste
Przestrzenie nazw
Warianty
Działania
Nawigacja
Narzędzia