Stefan Blank-Weissberg

Stefan Blank-Weissberg (1900-1940?) biolog, wykładowca pszczelarstwa na SGGW, tropiciel pierwotnych uli.

Biografia

Urodził się 23 marca 1900 w Warszawie, studiował na Uniwersytecie Warszawskim i wileńskim Stefana Batorego, gdzie doktoryzował się; podczas pierwszej wojny światowej służył w Legionach Polskich, później w Polskiej Organizacji Wojskowej, w wojnie 1920 już jako oficer łączności został odznaczony Krzyżem Walecznych; od 1921 jako biolog pracował kolejno w Instytucie Biologii Doświadczalnej im. Nenckiego, w Zakładzie Zoologii Uniwersytetu Stefana Batorego, w Oddziale Parazytologii w Warszawie, w Zakładzie Zoologii Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, gdzie wykładał pszczelarstwo, później jako kierownik pierwszego utworzonego w Polsce Zakładu Pszczelarskiego; prowadził badania z zakresu entomologii, czynny na polu nauki, odbywał podróże zagraniczne (Niemcy), uczestniczył w pracach Towarzystw Naukowych, publikował; ściśle związany z praktyką współpracował z Ministerstwem Rolnictwa i Centralnym Związkiem Pszczelarzy RP; dużo uwagi poświęcił badaniom rozwoju uli pierwotnych, uwieńczonych wydaniem w 1937 książki Barcie i kłody w Polsce; w 1939 jako oficer rezerwy został zmobilizowany i odbył kampanię wrześniową; uczestniczył w walkach na Roztoczu Lwowsko-Tomaszowskim, po bitwie z wojskiem niemieckim pod Krasnobrodem 26 września 1939 dostał się do niewoli sowieckiej; po raz ostatni widziany w konwoju jeńców skierowanym na wschód; nie powrócił już stamtąd, prawdopodobnie zginął z wszystkimi innymi w obozach katyńskich.