Stanisław Mendrala

Z ApisWiki.PL
(Różnice między wersjami)
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
m (Pisma)
m (Biografia)
 
Linia 5: Linia 5:
  
 
== Biografia ==
 
== Biografia ==
Urodził się 2 lipca 1881 w Zborowicach pow. Tarnów, w rodzinie miejscowego organisty, w której istniały tradycje pszczelarskie. Uczył się w gimnazjum w Nowym Sączu (1894-1902),  w latach 1902-1906 studiował filologię klasyczną na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, gdzie w 1906 otrzymał absolutorium. W okresie 1906-1914 uczył w gimnazjach w Galicji i na Śląsku Cieszyńskim, a wreszcie w gimnazjum w Tłumaczu. W listopadzie 1918 brał udział w walkach polsko-ukraińskich o Lwów, a następnie w wojnie 1920 roku. W 1919 redagował pismo codzienne ''Kurier Tłumacki''. W Tłumaczu założył pasiekę, złożoną z [[ul Ciesielskiego|uli słowiańskich]] i [[ul Dadana|Dadanów]], należał też do organizacji pszczelarskiej. W 1925 mianowano go dyrektorem państwowego gimnazjum w Tłumaczu. Funkcję tę pełnił do września 1933 kiedy to przeniesiono go na emeryturę ze względu na sympatyzowanie z ruchem narodowym. Przeprowadził się wówczas do Poznania i zaangażował się w prace Wielkopolskiego Związku Pszczelarzy. Udzielał się jako prelegent, publikował w ''Bartniku Wielkopolskim'' artykuły na temat biologii pszczół, historii pszczelarstwa, uli i sprzętu pasiecznego. W 1936 wszedł w skład Komisji Oświatowej i Komisji Zbytu Miodu w Zarządzie głównym WZP. Na II Ogólnopolskim Zjeździe Pszczelarzy w Poznaniu w 1937 wygłosił referat „Rozwój organizacji pszczelniczych na zachodnich ziemiach Polski” (ogłoszony drukiem w ''Bartniku Wielkopolskim''). Napisał monograficzną książkę ''Ule polskie. Historia i gospodarka'', wydaną nakładem WZP w Poznaniu w 1939 (druk książki dobiegał końca gdy Niemcy zajęli Poznań, większość jej nakładu okupant zniszczył jeszcze w drukarni, nieliczne ocalałe gotowe egzemplarze są bibliofilską rzadkością). Po zajęciu Poznania przez Niemców w 1939 zdołał wyjechać wraz z żoną do Generalnej Guberni. Podjął pracę w Powiatowym Związku Pszczelarskim w Nowym Sączu jako instruktor pszczelarski, publikował w  miesięczniku związkowym ''Pszczelarz'', propagował gospodarkę w [[ule nadstawkowe|ulach nadstawkowych]]. Po wyzwoleniu ziemi krakowskiej spod okupacji działał w zorganizowanym na nowo Wojewódzkim Związku Pszczelarzy w Krakowie, w latach 1945-1948 redagował związkowy miesięcznik ''Pszczelarz Polski''. Ponad to był kierownikiem  Biura WZP, w latach 1941-1948 inspektorem wojewódzkim pszczelarstwa w Krakowie, od grudnia 1946 kierownikiem krakowskiego ośrodka [[hodowla strefowa|strefowej hodowli matek pszczelich]]. 15 października 1945 na zebraniu organizacyjnym centralnej organizacji związków pszczelarskich w Warszawie  delegaci wojewódzcy wybrali go na prezesa nowego Centralnego Związku Pszczelarzy; wszedł w skład Komisji Hodowli Pszczół przy CZP; był członkiem  komitetu redakcyjnego ''Pasieki'', pisma CZP. W 1947 ukazała się nakładem WZP w Krakowie jego kolejna książka ''Pszczoły, ich życie i produkty'', napisana jeszcze w okresie okupacyjnym. Pod koniec lat 40. gdy w skutek przemian ustrojowych w Polsce organizacje związkowe utraciły samodzielność, przez dwa lata (1948-1950) uczył pszczelarstwa w Liceum Rolniczo-Pszczelarskim w Byczeniu, pow. Ząbkowice Śląskie, następnie był nauczycielem w szkołach średnich i ogólnych w Gliwicach i Krakowie. Na początku lat 60. podjął współpracę z Towarzystwem Ogrodniczym w Krakowie i redakcją ''Hasła Ogrodniczo-Rolniczego'', w którym publikował co miesięczne porady dla pszczelarzy. Przy wsparciu Towarzystwa wydał kolejną swoją książkę ''Pszczelarz i jego prace w pasiece'' (Kraków 1961). Do 1972, dopóki był sprawny fizycznie, starał się uczestniczyć w krajowych i wojewódzkich zjazdach pszczelarskich. Otrzymał godność Honorowego Członka Polskiego Związku Pszczelarskiego. W rękopisie pozostały jego prace oryginalne i przekłady, między nimi książka ''Budowa pszczoły'', do której własnoręcznie sporządził liczne rysunki. Zmarł 19 sierpnia 1974.
+
Urodził się 2 lipca 1881 w Zborowicach pow. Tarnów, w rodzinie miejscowego organisty, w której istniały tradycje pszczelarskie. Uczył się w gimnazjum w Nowym Sączu (1894-1902),  w latach 1902-1906 studiował filologię klasyczną na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, gdzie w 1906 otrzymał absolutorium. W okresie 1906-1914 uczył w gimnazjach w Galicji i na Śląsku Cieszyńskim, a wreszcie w gimnazjum w Tłumaczu. W listopadzie 1918 brał udział w walkach polsko-ukraińskich o Lwów, a następnie w wojnie 1920 roku. W 1919 redagował pismo codzienne ''Kurier Tłumacki''. W Tłumaczu założył pasiekę, złożoną z [[ul Ciesielskiego|uli słowiańskich]] i [[ul Dadana|Dadanów]], należał też do organizacji pszczelarskiej. W 1925 mianowano go dyrektorem państwowego gimnazjum w Tłumaczu. Funkcję tę pełnił do września 1933 kiedy to przeniesiono go na emeryturę ze względu na sympatyzowanie z ruchem narodowym. Przeprowadził się wówczas do Poznania i zaangażował się w prace Wielkopolskiego Związku Pszczelarzy. Udzielał się jako prelegent, publikował w ''Bartniku Wielkopolskim'' artykuły na temat biologii pszczół, historii pszczelarstwa, uli i sprzętu pasiecznego. W 1936 wszedł w skład Komisji Oświatowej i Komisji Zbytu Miodu w Zarządzie głównym WZP. Na II Ogólnopolskim Zjeździe Pszczelarzy w Poznaniu w 1937 wygłosił referat „Rozwój organizacji pszczelniczych na zachodnich ziemiach Polski” (ogłoszony drukiem w ''Bartniku Wielkopolskim''). Napisał monograficzną książkę ''Ule polskie. Historia i gospodarka'', wydaną nakładem WZP w Poznaniu w 1939 (druk książki dobiegał końca gdy Niemcy zajęli Poznań, większość jej nakładu okupant zniszczył jeszcze w drukarni, nieliczne ocalałe gotowe egzemplarze są bibliofilską rzadkością). Po zajęciu Poznania przez Niemców w 1939 zdołał wyjechać wraz z żoną do Generalnej Guberni. Podjął pracę w Powiatowym Związku Pszczelarskim w Nowym Sączu jako instruktor pszczelarski, publikował w  miesięczniku związkowym ''Pszczelarz'', propagował gospodarkę w [[ule nadstawkowe|ulach nadstawkowych]]. Po wyzwoleniu ziemi krakowskiej spod okupacji działał w zorganizowanym na nowo Wojewódzkim Związku Pszczelarzy w Krakowie, w latach 1945-1948 redagował związkowy miesięcznik ''Pszczelarz Polski''. Ponad to był kierownikiem  Biura WZP, w latach 1941-1948 inspektorem wojewódzkim pszczelarstwa w Krakowie, od grudnia 1946 kierownikiem krakowskiego ośrodka [[hodowla strefowa|strefowej hodowli matek pszczelich]]. 15 października 1945 na zebraniu organizacyjnym centralnej organizacji związków pszczelarskich w Warszawie  delegaci wojewódzcy wybrali go na prezesa nowego Centralnego Związku Pszczelarzy; wszedł w skład Komisji Hodowli Pszczół przy CZP; był członkiem  komitetu redakcyjnego ''Pasieki'', pisma CZP. W 1947 ukazała się nakładem WZP w Krakowie jego kolejna książka ''Pszczoły, ich życie i produkty'', napisana jeszcze w okresie okupacyjnym. Pod koniec lat 40. gdy w skutek przemian ustrojowych w Polsce organizacje związkowe utraciły samodzielność, przez dwa lata (1948-1950) uczył pszczelarstwa w Liceum Rolniczo-Pszczelarskim w Byczeniu, pow. Ząbkowice Śląskie, następnie był nauczycielem w szkołach średnich i ogólnych w Gliwicach i Krakowie. Na początku lat 60. podjął współpracę z Towarzystwem Ogrodniczym w Krakowie i redakcją ''Hasła Ogrodniczo-Rolniczego'', w którym publikował co miesięczne porady dla pszczelarzy. Przy wsparciu Towarzystwa wydał kolejną swoją książkę ''Pszczelarz i jego prace w pasiece'' (Kraków 1961). Do 1972, dopóki był sprawny fizycznie, starał się uczestniczyć w krajowych i wojewódzkich zjazdach pszczelarskich. Otrzymał godność Honorowego Członka Polskiego Związku Pszczelarskiego. Zmarł 19 sierpnia 1974. Pozostawił nieopublikowane prace oryginalne i przekłady, między nimi książkę ''Budowa pszczoły'', do której własnoręcznie sporządził liczne rysunki.  
  
 
''(Red.)''
 
''(Red.)''

Aktualna wersja na dzień 19:39, 17 sty 2016

Stanisław Mendrala


Stanisław Mendrala (1881-1974) – nauczyciel, działacz związków pszczelarskich, autor książek i licznych artykułów o tematyce pszczelarskiej.

Biografia

Urodził się 2 lipca 1881 w Zborowicach pow. Tarnów, w rodzinie miejscowego organisty, w której istniały tradycje pszczelarskie. Uczył się w gimnazjum w Nowym Sączu (1894-1902), w latach 1902-1906 studiował filologię klasyczną na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, gdzie w 1906 otrzymał absolutorium. W okresie 1906-1914 uczył w gimnazjach w Galicji i na Śląsku Cieszyńskim, a wreszcie w gimnazjum w Tłumaczu. W listopadzie 1918 brał udział w walkach polsko-ukraińskich o Lwów, a następnie w wojnie 1920 roku. W 1919 redagował pismo codzienne Kurier Tłumacki. W Tłumaczu założył pasiekę, złożoną z uli słowiańskich i Dadanów, należał też do organizacji pszczelarskiej. W 1925 mianowano go dyrektorem państwowego gimnazjum w Tłumaczu. Funkcję tę pełnił do września 1933 kiedy to przeniesiono go na emeryturę ze względu na sympatyzowanie z ruchem narodowym. Przeprowadził się wówczas do Poznania i zaangażował się w prace Wielkopolskiego Związku Pszczelarzy. Udzielał się jako prelegent, publikował w Bartniku Wielkopolskim artykuły na temat biologii pszczół, historii pszczelarstwa, uli i sprzętu pasiecznego. W 1936 wszedł w skład Komisji Oświatowej i Komisji Zbytu Miodu w Zarządzie głównym WZP. Na II Ogólnopolskim Zjeździe Pszczelarzy w Poznaniu w 1937 wygłosił referat „Rozwój organizacji pszczelniczych na zachodnich ziemiach Polski” (ogłoszony drukiem w Bartniku Wielkopolskim). Napisał monograficzną książkę Ule polskie. Historia i gospodarka, wydaną nakładem WZP w Poznaniu w 1939 (druk książki dobiegał końca gdy Niemcy zajęli Poznań, większość jej nakładu okupant zniszczył jeszcze w drukarni, nieliczne ocalałe gotowe egzemplarze są bibliofilską rzadkością). Po zajęciu Poznania przez Niemców w 1939 zdołał wyjechać wraz z żoną do Generalnej Guberni. Podjął pracę w Powiatowym Związku Pszczelarskim w Nowym Sączu jako instruktor pszczelarski, publikował w miesięczniku związkowym Pszczelarz, propagował gospodarkę w ulach nadstawkowych. Po wyzwoleniu ziemi krakowskiej spod okupacji działał w zorganizowanym na nowo Wojewódzkim Związku Pszczelarzy w Krakowie, w latach 1945-1948 redagował związkowy miesięcznik Pszczelarz Polski. Ponad to był kierownikiem Biura WZP, w latach 1941-1948 inspektorem wojewódzkim pszczelarstwa w Krakowie, od grudnia 1946 kierownikiem krakowskiego ośrodka strefowej hodowli matek pszczelich. 15 października 1945 na zebraniu organizacyjnym centralnej organizacji związków pszczelarskich w Warszawie delegaci wojewódzcy wybrali go na prezesa nowego Centralnego Związku Pszczelarzy; wszedł w skład Komisji Hodowli Pszczół przy CZP; był członkiem komitetu redakcyjnego Pasieki, pisma CZP. W 1947 ukazała się nakładem WZP w Krakowie jego kolejna książka Pszczoły, ich życie i produkty, napisana jeszcze w okresie okupacyjnym. Pod koniec lat 40. gdy w skutek przemian ustrojowych w Polsce organizacje związkowe utraciły samodzielność, przez dwa lata (1948-1950) uczył pszczelarstwa w Liceum Rolniczo-Pszczelarskim w Byczeniu, pow. Ząbkowice Śląskie, następnie był nauczycielem w szkołach średnich i ogólnych w Gliwicach i Krakowie. Na początku lat 60. podjął współpracę z Towarzystwem Ogrodniczym w Krakowie i redakcją Hasła Ogrodniczo-Rolniczego, w którym publikował co miesięczne porady dla pszczelarzy. Przy wsparciu Towarzystwa wydał kolejną swoją książkę Pszczelarz i jego prace w pasiece (Kraków 1961). Do 1972, dopóki był sprawny fizycznie, starał się uczestniczyć w krajowych i wojewódzkich zjazdach pszczelarskich. Otrzymał godność Honorowego Członka Polskiego Związku Pszczelarskiego. Zmarł 19 sierpnia 1974. Pozostawił nieopublikowane prace oryginalne i przekłady, między nimi książkę Budowa pszczoły, do której własnoręcznie sporządził liczne rysunki.

(Red.)

Pisma

Źródła

Osobiste
Przestrzenie nazw
Warianty
Działania
Nawigacja
Narzędzia