http://apiswiki.pl/w/index.php?title=Stanis%C5%82aw_Brz%C3%B3sko&feed=atom&action=historyStanisław Brzósko - Historia wersji2024-03-28T10:49:33ZHistoria wersji tej strony wikiMediaWiki 1.17.0http://apiswiki.pl/w/index.php?title=Stanis%C5%82aw_Brz%C3%B3sko&diff=3761&oldid=prevWikiadmin o 18:22, 4 maj 20152015-05-04T18:22:54Z<p></p>
<table style="background-color: white; color:black;">
<col class='diff-marker' />
<col class='diff-content' />
<col class='diff-marker' />
<col class='diff-content' />
<tr valign='top'>
<td colspan='2' style="background-color: white; color:black;">← poprzednia wersja</td>
<td colspan='2' style="background-color: white; color:black;">Wersja z 18:22, 4 maj 2015</td>
</tr><tr><td colspan="2" class="diff-lineno">Linia 2:</td>
<td colspan="2" class="diff-lineno">Linia 2:</td></tr>
<tr><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"></td><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"></td></tr>
<tr><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"><div>== Biografia ==</div></td><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"><div>== Biografia ==</div></td></tr>
<tr><td class='diff-marker'>−</td><td style="background: #ffa; color:black; font-size: smaller;"><div>Urodził się 10 czerwca 1874 w Zamołodyczach na Podlasiu. Praktykę pszczelarską rozpoczął w 1892 w 100-pniowej pasiece Mikołaja Hińcza w Berejowie na Lubelszczyźnie. W 1896 wyprowadził się do Warszawy na dwuletnie kursy, pierwsze organizowane przez Towarzystwo Pszczelniczo-Ogrodnicze, ukończył je z odznaczeniem. Wykazał duże zdolności organizacyjne i zapał do pracy. Nawiązał stosunki z [http://pl.wikipedia.org/wiki/Konrad_Pr%C3%B3szy%C5%84ski Konradem Prószyńskim] (pseud. Kazimierz Promyk) wydawcą ''Gazety Świątecznej'', [http://pl.wikipedia.org/wiki/Mieczys%C5%82aw_Brzezi%C5%84ski Miczysławem Brzezińskim] wydawcą tygodnika ''Zorza'', [[Maksymilian Malinowski|Maksymilianem Malinowskim]] (organizator ruchu zaraniarskiego i kółek rolniczych staszicowskich), także z [[Jadwiga Dziubińska|Jadwigą Dziubińską]] - dzięki ich krzątaniom powstała w 1900 w Pszczelinie pod Warszawą roczna szkoła rolnicza dla synów chłopskich. Był jednym z nauczycieli, później kierownikiem. Wykładał pszczelnictwo i ogrodnictwo. Pasiekę szkolną doprowadził do 80 pni, ustawionych w 4 miejscowościach. Pracował tam do 1911, od 1904 po śmierci swego nauczyciela K. Wernera prowadził również wykłady pszczelarstwa na rocznych kursach ogrodniczo-pszczelarskich w Warszawie przez długie lata. Rozwinął szeroką działalność publicystyczną, początkowo na tematy ogrodnicze, później niemal zupełnie pszczelarskie na łamach ''Pszczelarza i Ogrodnika'', ''Zorzy'', ''Przewodnika Kółek Rolniczych'', ''Pasieki'' i innych, także kalendarzy. W 1913 i 1914 był współredaktorem ''Przeglądu Pszczelarsko - Ogrodniczego''. W 1903 wydał pierwszą swoją książkę ''Praktyczne pszczelnictwo'' - elementarz wiedzy pszczelarskiej - 12 wydań, trzy ostatnie wspólnie z córką J. Guderską (ostatnie 1956 ?), inne książki i broszury: ''Zgnilec u pszczół'', ''Gospodarka w ulach nadstawkowych'', ''Jak założyć i prowadzić pasiekę'', ''Pasieka w zagrodzie wiejskiej''. Od 1911 do 1918 gospodarował w dzierżawionym przez siebie folwarku Kępinie w powiecie rawskim. Prowadził własną pasiekę do 80 pni, opiekował się także wieloma sąsiednimi pasiekami. Gospodarował dobrze; był zwolennikiem ulepszonego przez siebie ula warszawskiego, ale odnosił się tolerancyjnie do innych systemów. Wojna światowa zniszczyła jego dorobek. W 1918 przeniósł się na własny kawałek gruntu do Łomianek pod Warszawą. Założył ogrodnictwo, szkółki i kilkunastopniową pasiekę (uboga w pożytki okolica nie pozwalała na rozbudowę pasieki). W 1927-1928 zajął się hodowlą matek pszczelich rasy krajowej selekcjonowanej przez [[Antoni Margoński|ks. Antoniego Margońskiego]]. Był członkiem Towarzystwa Pszczelarsko-Ogrodniczego od pierwszych lat jego istnienia, brał udział w organizowaniu pierwszego zjazdu pszczelarzy Królestwa Polskiego na kilka lat przed wybuchem wojny. Nawiązał liczne kontakty z pszczelarzami, organizował pokazy. W 1918 przystąpił do reaktywowania Towarzystwa w Warszawie i stał przez wiele lat na jego czele. W latach 1920-1924 prowadził w Ministerstwie Rolnictwa i Reform Rolnych referat do spraw pszczelarskich, zabiegał o pożyczki, zapomogi dla pszczelarzy poszkodowanych przez wojnę. Po założeniu Naczelnego Związku Towarzystw Pszczelarskich R.P. został wiceprezesem, a po dwóch latach prezesem. W 1925 założył pismo ''Pszczelnictwo Polskie'', wychodzące do 1929 jako organ NZTP. W 1927 zjazd w Pradze powołał go na Prezesa Wschodniosłowiańskiego Związku Pszczelarskiego. Brał udział w pracach Spółdzielni pszczelarskiej "Barć", Spółki Zawodowych Pszczelarzy i Kasy Spółdzielczej Pracowników Pszczelarskich. Był nauczycielem w Państwowej Szkole Ogrodnictwa w Warszawie oraz kierownikiem kursów i ćwiczeń w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, prowadził korespondencyjny kurs pszczelarstwa im. Staszica. Po likwidacji (1929) ''Pszczelnictwa Polskiego'' (było deficytowe) przez WZTP, założył własne czasopismo ''Pszczelarz Polski'', duży zestaw korespondentów i współpracowników, redagowany ciekawie, odegrał dużą rolę w krzewieniu zasad racjonalnego pszczelnictwa i sadownictwa. W czasie drugiej wojny światowej ograniczył się do prowadzenia ogrodnictwa w Łomiankach. Raz w tygodniu dojeżdżał do Warszawy końmi i wtedy spotykał się z pszczelarzami na zapleczu sklepu z narzędziami pszczelarskimi, w którym pracowała jego córka J. Guderska. Po wojnie odsunął się od życia publicznego, zraziły go bardzo zjadliwe recenzje w ''Pasiece'' wznawianych jego książek. Dopiero w 1961 został zaproszony na konferencję pszczelarską państw socjalistycznych, przedtem był jeszcze na uroczystości 60 lecia Pszczelina. Największe zmartwienia sprawiały mu zawsze niesnastki wśród pszczelarzy, a największe zadowolenie - wykłady. Zmarł 12 lipca 1963 w Łomiankach, pochowany został na cmentarzu parafialnym w Kiełpinie.</div></td><td class='diff-marker'>+</td><td style="background: #cfc; color:black; font-size: smaller;"><div>Urodził się 10 czerwca 1874 w Zamołodyczach na Podlasiu. Praktykę pszczelarską rozpoczął w 1892 w 100-pniowej pasiece Mikołaja Hińcza w Berejowie na Lubelszczyźnie. W 1896 wyprowadził się do Warszawy na dwuletnie kursy, pierwsze organizowane przez Towarzystwo Pszczelniczo-Ogrodnicze, ukończył je z odznaczeniem. Wykazał duże zdolności organizacyjne i zapał do pracy. Nawiązał stosunki z [http://pl.wikipedia.org/wiki/Konrad_Pr%C3%B3szy%C5%84ski Konradem Prószyńskim] (pseud. Kazimierz Promyk) wydawcą ''Gazety Świątecznej'', [http://pl.wikipedia.org/wiki/Mieczys%C5%82aw_Brzezi%C5%84ski Miczysławem Brzezińskim] wydawcą tygodnika ''Zorza'', [[Maksymilian Malinowski|Maksymilianem Malinowskim]] (organizator ruchu zaraniarskiego i kółek rolniczych staszicowskich), także z [[Jadwiga Dziubińska|Jadwigą Dziubińską]] - dzięki ich krzątaniom powstała w 1900 w Pszczelinie pod Warszawą roczna szkoła rolnicza dla synów chłopskich. Był jednym z nauczycieli, później kierownikiem. Wykładał pszczelnictwo i ogrodnictwo. Pasiekę szkolną doprowadził do 80 pni, ustawionych w 4 miejscowościach. Pracował tam do 1911, od 1904 po śmierci swego nauczyciela K. Wernera prowadził również wykłady pszczelarstwa na rocznych kursach ogrodniczo-pszczelarskich w Warszawie przez długie lata. Rozwinął szeroką działalność publicystyczną, początkowo na tematy ogrodnicze, później niemal zupełnie pszczelarskie na łamach ''Pszczelarza i Ogrodnika'', ''Zorzy'', ''Przewodnika Kółek Rolniczych'', ''Pasieki'' i innych, także kalendarzy. W 1913 i 1914 był współredaktorem ''Przeglądu Pszczelarsko - Ogrodniczego''. W 1903 wydał pierwszą swoją książkę ''Praktyczne pszczelnictwo'' - elementarz wiedzy pszczelarskiej - 12 wydań, trzy ostatnie wspólnie z córką J. Guderską (ostatnie 1956 ?), inne książki i broszury: ''Zgnilec u pszczół'', ''Gospodarka w ulach nadstawkowych'', ''Jak założyć i prowadzić pasiekę'', ''Pasieka w zagrodzie wiejskiej''. Od 1911 do 1918 gospodarował w dzierżawionym przez siebie folwarku Kępinie w powiecie rawskim. Prowadził własną pasiekę do 80 pni, opiekował się także wieloma sąsiednimi pasiekami. Gospodarował dobrze; był zwolennikiem ulepszonego przez siebie <ins class="diffchange diffchange-inline">[[ul warszawski|</ins>ula warszawskiego<ins class="diffchange diffchange-inline">]]</ins>, ale odnosił się tolerancyjnie do innych <ins class="diffchange diffchange-inline">[[system ula|</ins>systemów<ins class="diffchange diffchange-inline">]]</ins>. Wojna światowa zniszczyła jego dorobek. W 1918 przeniósł się na własny kawałek gruntu do Łomianek pod Warszawą. Założył ogrodnictwo, szkółki i kilkunastopniową pasiekę (uboga w pożytki okolica nie pozwalała na rozbudowę pasieki). W 1927-1928 zajął się hodowlą matek pszczelich rasy krajowej selekcjonowanej przez [[Antoni Margoński|ks. Antoniego Margońskiego]]. Był członkiem Towarzystwa Pszczelarsko-Ogrodniczego od pierwszych lat jego istnienia, brał udział w organizowaniu pierwszego zjazdu pszczelarzy Królestwa Polskiego na kilka lat przed wybuchem wojny. Nawiązał liczne kontakty z pszczelarzami, organizował pokazy. W 1918 przystąpił do reaktywowania Towarzystwa w Warszawie i stał przez wiele lat na jego czele. W latach 1920-1924 prowadził w Ministerstwie Rolnictwa i Reform Rolnych referat do spraw pszczelarskich, zabiegał o pożyczki, zapomogi dla pszczelarzy poszkodowanych przez wojnę. Po założeniu Naczelnego Związku Towarzystw Pszczelarskich R.P. został wiceprezesem, a po dwóch latach prezesem. W 1925 założył pismo ''Pszczelnictwo Polskie'', wychodzące do 1929 jako organ NZTP. W 1927 zjazd w Pradze powołał go na Prezesa Wschodniosłowiańskiego Związku Pszczelarskiego. Brał udział w pracach Spółdzielni pszczelarskiej "Barć", Spółki Zawodowych Pszczelarzy i Kasy Spółdzielczej Pracowników Pszczelarskich. Był nauczycielem w Państwowej Szkole Ogrodnictwa w Warszawie oraz kierownikiem kursów i ćwiczeń w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, prowadził korespondencyjny kurs pszczelarstwa im. Staszica. Po likwidacji (1929) ''Pszczelnictwa Polskiego'' (było deficytowe) przez WZTP, założył własne czasopismo ''Pszczelarz Polski'', duży zestaw korespondentów i współpracowników, redagowany ciekawie, odegrał dużą rolę w krzewieniu zasad racjonalnego pszczelnictwa i sadownictwa. W czasie drugiej wojny światowej ograniczył się do prowadzenia ogrodnictwa w Łomiankach. Raz w tygodniu dojeżdżał do Warszawy końmi i wtedy spotykał się z pszczelarzami na zapleczu sklepu z narzędziami pszczelarskimi, w którym pracowała jego córka J. Guderska. Po wojnie odsunął się od życia publicznego, zraziły go bardzo zjadliwe recenzje w ''Pasiece'' wznawianych jego książek. Dopiero w 1961 został zaproszony na konferencję pszczelarską państw socjalistycznych, przedtem był jeszcze na uroczystości 60 lecia Pszczelina. Największe zmartwienia sprawiały mu zawsze niesnastki wśród pszczelarzy, a największe zadowolenie - wykłady. Zmarł 12 lipca 1963 w Łomiankach, pochowany został na cmentarzu parafialnym w Kiełpinie.</div></td></tr>
<tr><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"><div>Z żoną Czesławą Brzósko (1877–1960) z domu Tyszka, miał córki: Jadwigę Guderską (1906–1982), Halinę Brzósko (1907–1984) i Stanisławę Wilkanowicz (1905–1963).</div></td><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"><div>Z żoną Czesławą Brzósko (1877–1960) z domu Tyszka, miał córki: Jadwigę Guderską (1906–1982), Halinę Brzósko (1907–1984) i Stanisławę Wilkanowicz (1905–1963).</div></td></tr>
<tr><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"></td><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"></td></tr>
</table>Wikiadminhttp://apiswiki.pl/w/index.php?title=Stanis%C5%82aw_Brz%C3%B3sko&diff=3760&oldid=prevWikiadmin: /* Pisma */2015-05-04T18:18:28Z<p><span class="autocomment">Pisma</span></p>
<table style="background-color: white; color:black;">
<col class='diff-marker' />
<col class='diff-content' />
<col class='diff-marker' />
<col class='diff-content' />
<tr valign='top'>
<td colspan='2' style="background-color: white; color:black;">← poprzednia wersja</td>
<td colspan='2' style="background-color: white; color:black;">Wersja z 18:18, 4 maj 2015</td>
</tr><tr><td colspan="2" class="diff-lineno">Linia 8:</td>
<td colspan="2" class="diff-lineno">Linia 8:</td></tr>
<tr><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"><div>Katalog Biblioteki Narodowej: [http://alpha.bn.org.pl/search~S5*pol/?searchtype=a&searcharg=brzósko+stanisław Brzósko Stanisław]</div></td><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"><div>Katalog Biblioteki Narodowej: [http://alpha.bn.org.pl/search~S5*pol/?searchtype=a&searcharg=brzósko+stanisław Brzósko Stanisław]</div></td></tr>
<tr><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"></td><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"></td></tr>
<tr><td class='diff-marker'>−</td><td style="background: #ffa; color:black; font-size: smaller;"><div>* Stanisław Brzósko ''Praktyczne pszczelnictwo. Opis gospodarki w ulach warszawskich i kószkach z nadstawkami'', nakł. Gebethnera i Wolffa, Warszawa 1922. (Praca dostępna w zbiorach [http://dlibra.bg.uwm.edu.pl Biblioteki Cyfrowej Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego]: pozycja [http://dlibra.bg.uwm.edu.pl/dlibra/docmetadata?id=183 oai:dlibra.bg.uwm.edu.pl:183]. [http://dlibra.bg.uwm.edu.pl/Content/183 DJVU])</div></td><td class='diff-marker'>+</td><td style="background: #cfc; color:black; font-size: smaller;"><div>* Stanisław Brzósko ''Praktyczne pszczelnictwo. Opis gospodarki w ulach warszawskich i kószkach z nadstawkami''<ins class="diffchange diffchange-inline">, wyd. V</ins>, nakł. Gebethnera i Wolffa, Warszawa 1922. (Praca dostępna w zbiorach [http://dlibra.bg.uwm.edu.pl Biblioteki Cyfrowej Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego]: pozycja [http://dlibra.bg.uwm.edu.pl/dlibra/docmetadata?id=183 oai:dlibra.bg.uwm.edu.pl:183]. [http://dlibra.bg.uwm.edu.pl/Content/183 DJVU])</div></td></tr>
<tr><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"></td><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"></td></tr>
<tr><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"><div>== Źródła ==</div></td><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"><div>== Źródła ==</div></td></tr>
</table>Wikiadminhttp://apiswiki.pl/w/index.php?title=Stanis%C5%82aw_Brz%C3%B3sko&diff=3759&oldid=prevWikiadmin o 18:16, 4 maj 20152015-05-04T18:16:37Z<p></p>
<table style="background-color: white; color:black;">
<col class='diff-marker' />
<col class='diff-content' />
<col class='diff-marker' />
<col class='diff-content' />
<tr valign='top'>
<td colspan='2' style="background-color: white; color:black;">← poprzednia wersja</td>
<td colspan='2' style="background-color: white; color:black;">Wersja z 18:16, 4 maj 2015</td>
</tr><tr><td colspan="2" class="diff-lineno">Linia 5:</td>
<td colspan="2" class="diff-lineno">Linia 5:</td></tr>
<tr><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"><div>Z żoną Czesławą Brzósko (1877–1960) z domu Tyszka, miał córki: Jadwigę Guderską (1906–1982), Halinę Brzósko (1907–1984) i Stanisławę Wilkanowicz (1905–1963).</div></td><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"><div>Z żoną Czesławą Brzósko (1877–1960) z domu Tyszka, miał córki: Jadwigę Guderską (1906–1982), Halinę Brzósko (1907–1984) i Stanisławę Wilkanowicz (1905–1963).</div></td></tr>
<tr><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"></td><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"></td></tr>
<tr><td class='diff-marker'>−</td><td style="background: #ffa; color:black; font-size: smaller;"><div>== <del class="diffchange diffchange-inline">Publikacje </del>==</div></td><td class='diff-marker'>+</td><td style="background: #cfc; color:black; font-size: smaller;"><div>== <ins class="diffchange diffchange-inline">Pisma </ins>==</div></td></tr>
<tr><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"><div>Katalog Biblioteki Narodowej: [http://alpha.bn.org.pl/search~S5*pol/?searchtype=a&searcharg=brzósko+stanisław Brzósko Stanisław]</div></td><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"><div>Katalog Biblioteki Narodowej: [http://alpha.bn.org.pl/search~S5*pol/?searchtype=a&searcharg=brzósko+stanisław Brzósko Stanisław]</div></td></tr>
<tr><td colspan="2"> </td><td class='diff-marker'>+</td><td style="background: #cfc; color:black; font-size: smaller;"><div><ins style="color: red; font-weight: bold; text-decoration: none;"></ins></div></td></tr>
<tr><td colspan="2"> </td><td class='diff-marker'>+</td><td style="background: #cfc; color:black; font-size: smaller;"><div><ins style="color: red; font-weight: bold; text-decoration: none;">* Stanisław Brzósko ''Praktyczne pszczelnictwo. Opis gospodarki w ulach warszawskich i kószkach z nadstawkami'', nakł. Gebethnera i Wolffa, Warszawa 1922. (Praca dostępna w zbiorach [http://dlibra.bg.uwm.edu.pl Biblioteki Cyfrowej Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego]: pozycja [http://dlibra.bg.uwm.edu.pl/dlibra/docmetadata?id=183 oai:dlibra.bg.uwm.edu.pl:183]. [http://dlibra.bg.uwm.edu.pl/Content/183 DJVU])</ins></div></td></tr>
<tr><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"></td><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"></td></tr>
<tr><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"><div>== Źródła ==</div></td><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"><div>== Źródła ==</div></td></tr>
</table>Wikiadminhttp://apiswiki.pl/w/index.php?title=Stanis%C5%82aw_Brz%C3%B3sko&diff=3718&oldid=prevWikiadmin o 18:05, 25 kwi 20152015-04-25T18:05:10Z<p></p>
<table style="background-color: white; color:black;">
<col class='diff-marker' />
<col class='diff-content' />
<col class='diff-marker' />
<col class='diff-content' />
<tr valign='top'>
<td colspan='2' style="background-color: white; color:black;">← poprzednia wersja</td>
<td colspan='2' style="background-color: white; color:black;">Wersja z 18:05, 25 kwi 2015</td>
</tr><tr><td colspan="2" class="diff-lineno">Linia 2:</td>
<td colspan="2" class="diff-lineno">Linia 2:</td></tr>
<tr><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"></td><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"></td></tr>
<tr><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"><div>== Biografia ==</div></td><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"><div>== Biografia ==</div></td></tr>
<tr><td class='diff-marker'>−</td><td style="background: #ffa; color:black; font-size: smaller;"><div>Urodził się 10 czerwca 1874 w Zamołodyczach na Podlasiu. Praktykę pszczelarską rozpoczął w 1892 w 100-pniowej pasiece Mikołaja Hińcza w Berejowie na Lubelszczyźnie. W 1896 wyprowadził się do Warszawy na dwuletnie kursy, pierwsze organizowane przez Towarzystwo Pszczelniczo-Ogrodnicze, ukończył je z odznaczeniem. Wykazał duże zdolności organizacyjne i zapał do pracy. Nawiązał stosunki z [http://pl.wikipedia.org/wiki/Konrad_Pr%C3%B3szy%C5%84ski Konradem Prószyńskim] (pseud. Kazimierz Promyk) wydawcą ''Gazety Świątecznej'', [http://pl.wikipedia.org/wiki/Mieczys%C5%82aw_Brzezi%C5%84ski Miczysławem Brzezińskim] wydawcą tygodnika ''Zorza'', [<del class="diffchange diffchange-inline">http://pl.wikipedia.org/wiki/Maksymilian_Malinowski </del>Maksymilianem Malinowskim] (organizator ruchu zaraniarskiego i kółek rolniczych staszicowskich), także z [[Jadwiga Dziubińska|Jadwigą Dziubińską]] - dzięki ich krzątaniom powstała w 1900 w Pszczelinie pod Warszawą roczna szkoła rolnicza dla synów chłopskich. Był jednym z nauczycieli, później kierownikiem. Wykładał pszczelnictwo i ogrodnictwo. Pasiekę szkolną doprowadził do 80 pni, ustawionych w 4 miejscowościach. Pracował tam do 1911, od 1904 po śmierci swego nauczyciela K. Wernera prowadził również wykłady pszczelarstwa na rocznych kursach ogrodniczo-pszczelarskich w Warszawie przez długie lata. Rozwinął szeroką działalność publicystyczną, początkowo na tematy ogrodnicze, później niemal zupełnie pszczelarskie na łamach ''Pszczelarza i Ogrodnika'', ''Zorzy'', ''Przewodnika Kółek Rolniczych'', ''Pasieki'' i innych, także kalendarzy. W 1913 i 1914 był współredaktorem ''Przeglądu Pszczelarsko - Ogrodniczego''. W 1903 wydał pierwszą swoją książkę ''Praktyczne pszczelnictwo'' - elementarz wiedzy pszczelarskiej - 12 wydań, trzy ostatnie wspólnie z córką J. Guderską (ostatnie 1956 ?), inne książki i broszury: ''Zgnilec u pszczół'', ''Gospodarka w ulach nadstawkowych'', ''Jak założyć i prowadzić pasiekę'', ''Pasieka w zagrodzie wiejskiej''. Od 1911 do 1918 gospodarował w dzierżawionym przez siebie folwarku Kępinie w powiecie rawskim. Prowadził własną pasiekę do 80 pni, opiekował się także wieloma sąsiednimi pasiekami. Gospodarował dobrze; był zwolennikiem ulepszonego przez siebie ula warszawskiego, ale odnosił się tolerancyjnie do innych systemów. Wojna światowa zniszczyła jego dorobek. W 1918 przeniósł się na własny kawałek gruntu do Łomianek pod Warszawą. Założył ogrodnictwo, szkółki i kilkunastopniową pasiekę (uboga w pożytki okolica nie pozwalała na rozbudowę pasieki). W 1927-1928 zajął się hodowlą matek pszczelich rasy krajowej selekcjonowanej przez [[Antoni Margoński|ks. Antoniego Margońskiego]]. Był członkiem Towarzystwa Pszczelarsko-Ogrodniczego od pierwszych lat jego istnienia, brał udział w organizowaniu pierwszego zjazdu pszczelarzy Królestwa Polskiego na kilka lat przed wybuchem wojny. Nawiązał liczne kontakty z pszczelarzami, organizował pokazy. W 1918 przystąpił do reaktywowania Towarzystwa w Warszawie i stał przez wiele lat na jego czele. W latach 1920-1924 prowadził w Ministerstwie Rolnictwa i Reform Rolnych referat do spraw pszczelarskich, zabiegał o pożyczki, zapomogi dla pszczelarzy poszkodowanych przez wojnę. Po założeniu Naczelnego Związku Towarzystw Pszczelarskich R.P. został wiceprezesem, a po dwóch latach prezesem. W 1925 założył pismo ''Pszczelnictwo Polskie'', wychodzące do 1929 jako organ NZTP. W 1927 zjazd w Pradze powołał go na Prezesa Wschodniosłowiańskiego Związku Pszczelarskiego. Brał udział w pracach Spółdzielni pszczelarskiej "Barć", Spółki Zawodowych Pszczelarzy i Kasy Spółdzielczej Pracowników Pszczelarskich. Był nauczycielem w Państwowej Szkole Ogrodnictwa w Warszawie oraz kierownikiem kursów i ćwiczeń w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, prowadził korespondencyjny kurs pszczelarstwa im. Staszica. Po likwidacji (1929) ''Pszczelnictwa Polskiego'' (było deficytowe) przez WZTP, założył własne czasopismo ''Pszczelarz Polski'', duży zestaw korespondentów i współpracowników, redagowany ciekawie, odegrał dużą rolę w krzewieniu zasad racjonalnego pszczelnictwa i sadownictwa. W czasie drugiej wojny światowej ograniczył się do prowadzenia ogrodnictwa w Łomiankach. Raz w tygodniu dojeżdżał do Warszawy końmi i wtedy spotykał się z pszczelarzami na zapleczu sklepu z narzędziami pszczelarskimi, w którym pracowała jego córka J. Guderska. Po wojnie odsunął się od życia publicznego, zraziły go bardzo zjadliwe recenzje w ''Pasiece'' wznawianych jego książek. Dopiero w 1961 został zaproszony na konferencję pszczelarską państw socjalistycznych, przedtem był jeszcze na uroczystości 60 lecia Pszczelina. Największe zmartwienia sprawiały mu zawsze niesnastki wśród pszczelarzy, a największe zadowolenie - wykłady. Zmarł 12 lipca 1963 w Łomiankach, pochowany został na cmentarzu parafialnym w Kiełpinie.</div></td><td class='diff-marker'>+</td><td style="background: #cfc; color:black; font-size: smaller;"><div>Urodził się 10 czerwca 1874 w Zamołodyczach na Podlasiu. Praktykę pszczelarską rozpoczął w 1892 w 100-pniowej pasiece Mikołaja Hińcza w Berejowie na Lubelszczyźnie. W 1896 wyprowadził się do Warszawy na dwuletnie kursy, pierwsze organizowane przez Towarzystwo Pszczelniczo-Ogrodnicze, ukończył je z odznaczeniem. Wykazał duże zdolności organizacyjne i zapał do pracy. Nawiązał stosunki z [http://pl.wikipedia.org/wiki/Konrad_Pr%C3%B3szy%C5%84ski Konradem Prószyńskim] (pseud. Kazimierz Promyk) wydawcą ''Gazety Świątecznej'', [http://pl.wikipedia.org/wiki/Mieczys%C5%82aw_Brzezi%C5%84ski Miczysławem Brzezińskim] wydawcą tygodnika ''Zorza'', [<ins class="diffchange diffchange-inline">[Maksymilian Malinowski|</ins>Maksymilianem Malinowskim<ins class="diffchange diffchange-inline">]</ins>] (organizator ruchu zaraniarskiego i kółek rolniczych staszicowskich), także z [[Jadwiga Dziubińska|Jadwigą Dziubińską]] - dzięki ich krzątaniom powstała w 1900 w Pszczelinie pod Warszawą roczna szkoła rolnicza dla synów chłopskich. Był jednym z nauczycieli, później kierownikiem. Wykładał pszczelnictwo i ogrodnictwo. Pasiekę szkolną doprowadził do 80 pni, ustawionych w 4 miejscowościach. Pracował tam do 1911, od 1904 po śmierci swego nauczyciela K. Wernera prowadził również wykłady pszczelarstwa na rocznych kursach ogrodniczo-pszczelarskich w Warszawie przez długie lata. Rozwinął szeroką działalność publicystyczną, początkowo na tematy ogrodnicze, później niemal zupełnie pszczelarskie na łamach ''Pszczelarza i Ogrodnika'', ''Zorzy'', ''Przewodnika Kółek Rolniczych'', ''Pasieki'' i innych, także kalendarzy. W 1913 i 1914 był współredaktorem ''Przeglądu Pszczelarsko - Ogrodniczego''. W 1903 wydał pierwszą swoją książkę ''Praktyczne pszczelnictwo'' - elementarz wiedzy pszczelarskiej - 12 wydań, trzy ostatnie wspólnie z córką J. Guderską (ostatnie 1956 ?), inne książki i broszury: ''Zgnilec u pszczół'', ''Gospodarka w ulach nadstawkowych'', ''Jak założyć i prowadzić pasiekę'', ''Pasieka w zagrodzie wiejskiej''. Od 1911 do 1918 gospodarował w dzierżawionym przez siebie folwarku Kępinie w powiecie rawskim. Prowadził własną pasiekę do 80 pni, opiekował się także wieloma sąsiednimi pasiekami. Gospodarował dobrze; był zwolennikiem ulepszonego przez siebie ula warszawskiego, ale odnosił się tolerancyjnie do innych systemów. Wojna światowa zniszczyła jego dorobek. W 1918 przeniósł się na własny kawałek gruntu do Łomianek pod Warszawą. Założył ogrodnictwo, szkółki i kilkunastopniową pasiekę (uboga w pożytki okolica nie pozwalała na rozbudowę pasieki). W 1927-1928 zajął się hodowlą matek pszczelich rasy krajowej selekcjonowanej przez [[Antoni Margoński|ks. Antoniego Margońskiego]]. Był członkiem Towarzystwa Pszczelarsko-Ogrodniczego od pierwszych lat jego istnienia, brał udział w organizowaniu pierwszego zjazdu pszczelarzy Królestwa Polskiego na kilka lat przed wybuchem wojny. Nawiązał liczne kontakty z pszczelarzami, organizował pokazy. W 1918 przystąpił do reaktywowania Towarzystwa w Warszawie i stał przez wiele lat na jego czele. W latach 1920-1924 prowadził w Ministerstwie Rolnictwa i Reform Rolnych referat do spraw pszczelarskich, zabiegał o pożyczki, zapomogi dla pszczelarzy poszkodowanych przez wojnę. Po założeniu Naczelnego Związku Towarzystw Pszczelarskich R.P. został wiceprezesem, a po dwóch latach prezesem. W 1925 założył pismo ''Pszczelnictwo Polskie'', wychodzące do 1929 jako organ NZTP. W 1927 zjazd w Pradze powołał go na Prezesa Wschodniosłowiańskiego Związku Pszczelarskiego. Brał udział w pracach Spółdzielni pszczelarskiej "Barć", Spółki Zawodowych Pszczelarzy i Kasy Spółdzielczej Pracowników Pszczelarskich. Był nauczycielem w Państwowej Szkole Ogrodnictwa w Warszawie oraz kierownikiem kursów i ćwiczeń w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, prowadził korespondencyjny kurs pszczelarstwa im. Staszica. Po likwidacji (1929) ''Pszczelnictwa Polskiego'' (było deficytowe) przez WZTP, założył własne czasopismo ''Pszczelarz Polski'', duży zestaw korespondentów i współpracowników, redagowany ciekawie, odegrał dużą rolę w krzewieniu zasad racjonalnego pszczelnictwa i sadownictwa. W czasie drugiej wojny światowej ograniczył się do prowadzenia ogrodnictwa w Łomiankach. Raz w tygodniu dojeżdżał do Warszawy końmi i wtedy spotykał się z pszczelarzami na zapleczu sklepu z narzędziami pszczelarskimi, w którym pracowała jego córka J. Guderska. Po wojnie odsunął się od życia publicznego, zraziły go bardzo zjadliwe recenzje w ''Pasiece'' wznawianych jego książek. Dopiero w 1961 został zaproszony na konferencję pszczelarską państw socjalistycznych, przedtem był jeszcze na uroczystości 60 lecia Pszczelina. Największe zmartwienia sprawiały mu zawsze niesnastki wśród pszczelarzy, a największe zadowolenie - wykłady. Zmarł 12 lipca 1963 w Łomiankach, pochowany został na cmentarzu parafialnym w Kiełpinie.</div></td></tr>
<tr><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"><div>Z żoną Czesławą Brzósko (1877–1960) z domu Tyszka, miał córki: Jadwigę Guderską (1906–1982), Halinę Brzósko (1907–1984) i Stanisławę Wilkanowicz (1905–1963).</div></td><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"><div>Z żoną Czesławą Brzósko (1877–1960) z domu Tyszka, miał córki: Jadwigę Guderską (1906–1982), Halinę Brzósko (1907–1984) i Stanisławę Wilkanowicz (1905–1963).</div></td></tr>
<tr><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"></td><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"></td></tr>
</table>Wikiadminhttp://apiswiki.pl/w/index.php?title=Stanis%C5%82aw_Brz%C3%B3sko&diff=3101&oldid=prevWikiadmin o 14:49, 2 wrz 20142014-09-02T14:49:26Z<p></p>
<table style="background-color: white; color:black;">
<col class='diff-marker' />
<col class='diff-content' />
<col class='diff-marker' />
<col class='diff-content' />
<tr valign='top'>
<td colspan='2' style="background-color: white; color:black;">← poprzednia wersja</td>
<td colspan='2' style="background-color: white; color:black;">Wersja z 14:49, 2 wrz 2014</td>
</tr><tr><td colspan="2" class="diff-lineno">Linia 1:</td>
<td colspan="2" class="diff-lineno">Linia 1:</td></tr>
<tr><td class='diff-marker'>−</td><td style="background: #ffa; color:black; font-size: smaller;"><div>'''Stanisław Brzósko''' (1874-1963) pszczelarz, nauczyciel, działacz społeczny, bratanek powstańca styczniowego</div></td><td class='diff-marker'>+</td><td style="background: #cfc; color:black; font-size: smaller;"><div>'''Stanisław Brzósko''' (1874-1963) <ins class="diffchange diffchange-inline">– </ins>pszczelarz, nauczyciel, działacz społeczny, bratanek powstańca styczniowego [http://pl.wikipedia.org/wiki/Stanis%C5%82aw_Brz%C3%B3ska ks. Stanisława Brzóski].</div></td></tr>
<tr><td class='diff-marker'>−</td><td style="background: #ffa; color:black; font-size: smaller;"><div>[http://pl.wikipedia.org/wiki/Stanis%C5%82aw_Brz%C3%B3ska ks. Stanisława Brzóski].</div></td><td class='diff-marker'>+</td><td style="background: #cfc; color:black; font-size: smaller;"><div></div></td></tr>
<tr><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"></td><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"></td></tr>
<tr><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"><div>== Biografia ==</div></td><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"><div>== Biografia ==</div></td></tr>
<tr><td class='diff-marker'>−</td><td style="background: #ffa; color:black; font-size: smaller;"><div>Urodził się 10 czerwca 1874 w Zamołodyczach na Podlasiu. Praktykę pszczelarską rozpoczął w 1892 w 100-pniowej pasiece Mikołaja Hińcza w Berejowie na Lubelszczyźnie. W 1896 wyprowadził się do Warszawy na dwuletnie kursy, pierwsze organizowane przez Towarzystwo Pszczelniczo-Ogrodnicze, ukończył je z odznaczeniem. Wykazał duże zdolności organizacyjne i zapał do pracy. Nawiązał stosunki z [http://pl.wikipedia.org/wiki/Konrad_Pr%C3%B3szy%C5%84ski Konradem Prószyńskim] (pseud. Kazimierz Promyk) wydawcą ''Gazety Świątecznej'', [http://pl.wikipedia.org/wiki/Mieczys%C5%82aw_Brzezi%C5%84ski Miczysławem Brzezińskim] wydawcą tygodnika ''Zorza'', [http://pl.wikipedia.org/wiki/Maksymilian_Malinowski Maksymilianem Malinowskim] (organizator ruchu zaraniarskiego i kółek rolniczych staszicowskich), także z [<del class="diffchange diffchange-inline">http://pl.wikipedia.org/wiki/Jadwiga_Dziubi%C5%84ska </del>Jadwigą Dziubińską] - dzięki ich krzątaniom powstała w 1900 w Pszczelinie pod Warszawą roczna szkoła rolnicza dla synów chłopskich. Był jednym z nauczycieli, później kierownikiem. Wykładał pszczelnictwo i ogrodnictwo. Pasiekę szkolną doprowadził do 80 pni, ustawionych w 4 miejscowościach. Pracował tam do 1911, od 1904 po śmierci swego nauczyciela K. Wernera prowadził również wykłady pszczelarstwa na rocznych kursach ogrodniczo-pszczelarskich w Warszawie przez długie lata. Rozwinął szeroką działalność publicystyczną, początkowo na tematy ogrodnicze, później niemal zupełnie pszczelarskie na łamach ''Pszczelarza i Ogrodnika'', ''Zorzy'', ''Przewodnika Kółek Rolniczych'', ''Pasieki'' i innych, także kalendarzy. W 1913 i 1914 był współredaktorem ''Przeglądu Pszczelarsko - Ogrodniczego''. W 1903 wydał pierwszą swoją książkę ''Praktyczne pszczelnictwo'' - elementarz wiedzy pszczelarskiej - 12 wydań, trzy ostatnie wspólnie z córką J. Guderską (ostatnie 1956 ?), inne książki i broszury: ''Zgnilec u pszczół'', ''Gospodarka w ulach nadstawkowych'', ''Jak założyć i prowadzić pasiekę'', ''Pasieka w zagrodzie wiejskiej''. Od 1911 do 1918 gospodarował w dzierżawionym przez siebie folwarku Kępinie w powiecie rawskim. Prowadził własną pasiekę do 80 pni, opiekował się także wieloma sąsiednimi pasiekami. Gospodarował dobrze; był zwolennikiem ulepszonego przez siebie ula warszawskiego, ale odnosił się tolerancyjnie do innych systemów. Wojna światowa zniszczyła jego dorobek. W 1918 przeniósł się na własny kawałek gruntu do Łomianek pod Warszawą. Założył ogrodnictwo, szkółki i kilkunastopniową pasiekę (uboga w pożytki okolica nie pozwalała na rozbudowę pasieki). W 1927-1928 zajął się hodowlą matek pszczelich rasy krajowej selekcjonowanej przez [[Antoni Margoński|ks. Antoniego Margońskiego]]. Był członkiem Towarzystwa Pszczelarsko-Ogrodniczego od pierwszych lat jego istnienia, brał udział w organizowaniu pierwszego zjazdu pszczelarzy Królestwa Polskiego na kilka lat przed wybuchem wojny. Nawiązał liczne kontakty z pszczelarzami, organizował pokazy. W 1918 przystąpił do reaktywowania Towarzystwa w Warszawie i stał przez wiele lat na jego czele. W latach 1920-1924 prowadził w Ministerstwie Rolnictwa i Reform Rolnych referat do spraw pszczelarskich, zabiegał o pożyczki, zapomogi dla pszczelarzy poszkodowanych przez wojnę. Po założeniu Naczelnego Związku Towarzystw Pszczelarskich R.P. został wiceprezesem, a po dwóch latach prezesem. W 1925 założył pismo ''Pszczelnictwo Polskie'', wychodzące do 1929 jako organ NZTP. W 1927 zjazd w Pradze powołał go na Prezesa Wschodniosłowiańskiego Związku Pszczelarskiego. Brał udział w pracach Spółdzielni pszczelarskiej "Barć", Spółki Zawodowych Pszczelarzy i Kasy Spółdzielczej Pracowników Pszczelarskich. Był nauczycielem w Państwowej Szkole Ogrodnictwa w Warszawie oraz kierownikiem kursów i ćwiczeń w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, prowadził korespondencyjny kurs pszczelarstwa im. Staszica. Po likwidacji (1929) ''Pszczelnictwa Polskiego'' (było deficytowe) przez WZTP, założył własne czasopismo ''Pszczelarz Polski'', duży zestaw korespondentów i współpracowników, redagowany ciekawie, odegrał dużą rolę w krzewieniu zasad racjonalnego pszczelnictwa i sadownictwa. W czasie drugiej wojny światowej ograniczył się do prowadzenia ogrodnictwa w Łomiankach. Raz w tygodniu dojeżdżał do Warszawy końmi i wtedy spotykał się z pszczelarzami na zapleczu sklepu z narzędziami pszczelarskimi, w którym pracowała jego córka J. Guderska. Po wojnie odsunął się od życia publicznego, zraziły go bardzo zjadliwe recenzje w ''Pasiece'' wznawianych jego książek. Dopiero w 1961 został zaproszony na konferencję pszczelarską państw socjalistycznych, przedtem był jeszcze na uroczystości 60 lecia Pszczelina. Największe zmartwienia sprawiały mu zawsze niesnastki wśród pszczelarzy, a największe zadowolenie - wykłady. Zmarł 12 lipca 1963 w Łomiankach, pochowany został na cmentarzu parafialnym w Kiełpinie.</div></td><td class='diff-marker'>+</td><td style="background: #cfc; color:black; font-size: smaller;"><div>Urodził się 10 czerwca 1874 w Zamołodyczach na Podlasiu. Praktykę pszczelarską rozpoczął w 1892 w 100-pniowej pasiece Mikołaja Hińcza w Berejowie na Lubelszczyźnie. W 1896 wyprowadził się do Warszawy na dwuletnie kursy, pierwsze organizowane przez Towarzystwo Pszczelniczo-Ogrodnicze, ukończył je z odznaczeniem. Wykazał duże zdolności organizacyjne i zapał do pracy. Nawiązał stosunki z [http://pl.wikipedia.org/wiki/Konrad_Pr%C3%B3szy%C5%84ski Konradem Prószyńskim] (pseud. Kazimierz Promyk) wydawcą ''Gazety Świątecznej'', [http://pl.wikipedia.org/wiki/Mieczys%C5%82aw_Brzezi%C5%84ski Miczysławem Brzezińskim] wydawcą tygodnika ''Zorza'', [http://pl.wikipedia.org/wiki/Maksymilian_Malinowski Maksymilianem Malinowskim] (organizator ruchu zaraniarskiego i kółek rolniczych staszicowskich), także z [<ins class="diffchange diffchange-inline">[Jadwiga Dziubińska|</ins>Jadwigą Dziubińską<ins class="diffchange diffchange-inline">]</ins>] - dzięki ich krzątaniom powstała w 1900 w Pszczelinie pod Warszawą roczna szkoła rolnicza dla synów chłopskich. Był jednym z nauczycieli, później kierownikiem. Wykładał pszczelnictwo i ogrodnictwo. Pasiekę szkolną doprowadził do 80 pni, ustawionych w 4 miejscowościach. Pracował tam do 1911, od 1904 po śmierci swego nauczyciela K. Wernera prowadził również wykłady pszczelarstwa na rocznych kursach ogrodniczo-pszczelarskich w Warszawie przez długie lata. Rozwinął szeroką działalność publicystyczną, początkowo na tematy ogrodnicze, później niemal zupełnie pszczelarskie na łamach ''Pszczelarza i Ogrodnika'', ''Zorzy'', ''Przewodnika Kółek Rolniczych'', ''Pasieki'' i innych, także kalendarzy. W 1913 i 1914 był współredaktorem ''Przeglądu Pszczelarsko - Ogrodniczego''. W 1903 wydał pierwszą swoją książkę ''Praktyczne pszczelnictwo'' - elementarz wiedzy pszczelarskiej - 12 wydań, trzy ostatnie wspólnie z córką J. Guderską (ostatnie 1956 ?), inne książki i broszury: ''Zgnilec u pszczół'', ''Gospodarka w ulach nadstawkowych'', ''Jak założyć i prowadzić pasiekę'', ''Pasieka w zagrodzie wiejskiej''. Od 1911 do 1918 gospodarował w dzierżawionym przez siebie folwarku Kępinie w powiecie rawskim. Prowadził własną pasiekę do 80 pni, opiekował się także wieloma sąsiednimi pasiekami. Gospodarował dobrze; był zwolennikiem ulepszonego przez siebie ula warszawskiego, ale odnosił się tolerancyjnie do innych systemów. Wojna światowa zniszczyła jego dorobek. W 1918 przeniósł się na własny kawałek gruntu do Łomianek pod Warszawą. Założył ogrodnictwo, szkółki i kilkunastopniową pasiekę (uboga w pożytki okolica nie pozwalała na rozbudowę pasieki). W 1927-1928 zajął się hodowlą matek pszczelich rasy krajowej selekcjonowanej przez [[Antoni Margoński|ks. Antoniego Margońskiego]]. Był członkiem Towarzystwa Pszczelarsko-Ogrodniczego od pierwszych lat jego istnienia, brał udział w organizowaniu pierwszego zjazdu pszczelarzy Królestwa Polskiego na kilka lat przed wybuchem wojny. Nawiązał liczne kontakty z pszczelarzami, organizował pokazy. W 1918 przystąpił do reaktywowania Towarzystwa w Warszawie i stał przez wiele lat na jego czele. W latach 1920-1924 prowadził w Ministerstwie Rolnictwa i Reform Rolnych referat do spraw pszczelarskich, zabiegał o pożyczki, zapomogi dla pszczelarzy poszkodowanych przez wojnę. Po założeniu Naczelnego Związku Towarzystw Pszczelarskich R.P. został wiceprezesem, a po dwóch latach prezesem. W 1925 założył pismo ''Pszczelnictwo Polskie'', wychodzące do 1929 jako organ NZTP. W 1927 zjazd w Pradze powołał go na Prezesa Wschodniosłowiańskiego Związku Pszczelarskiego. Brał udział w pracach Spółdzielni pszczelarskiej "Barć", Spółki Zawodowych Pszczelarzy i Kasy Spółdzielczej Pracowników Pszczelarskich. Był nauczycielem w Państwowej Szkole Ogrodnictwa w Warszawie oraz kierownikiem kursów i ćwiczeń w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, prowadził korespondencyjny kurs pszczelarstwa im. Staszica. Po likwidacji (1929) ''Pszczelnictwa Polskiego'' (było deficytowe) przez WZTP, założył własne czasopismo ''Pszczelarz Polski'', duży zestaw korespondentów i współpracowników, redagowany ciekawie, odegrał dużą rolę w krzewieniu zasad racjonalnego pszczelnictwa i sadownictwa. W czasie drugiej wojny światowej ograniczył się do prowadzenia ogrodnictwa w Łomiankach. Raz w tygodniu dojeżdżał do Warszawy końmi i wtedy spotykał się z pszczelarzami na zapleczu sklepu z narzędziami pszczelarskimi, w którym pracowała jego córka J. Guderska. Po wojnie odsunął się od życia publicznego, zraziły go bardzo zjadliwe recenzje w ''Pasiece'' wznawianych jego książek. Dopiero w 1961 został zaproszony na konferencję pszczelarską państw socjalistycznych, przedtem był jeszcze na uroczystości 60 lecia Pszczelina. Największe zmartwienia sprawiały mu zawsze niesnastki wśród pszczelarzy, a największe zadowolenie - wykłady. Zmarł 12 lipca 1963 w Łomiankach, pochowany został na cmentarzu parafialnym w Kiełpinie.</div></td></tr>
<tr><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"><div>Z żoną Czesławą Brzósko (1877–1960) z domu Tyszka, miał córki: Jadwigę Guderską (1906–1982), Halinę Brzósko (1907–1984) i Stanisławę Wilkanowicz (1905–1963).</div></td><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"><div>Z żoną Czesławą Brzósko (1877–1960) z domu Tyszka, miał córki: Jadwigę Guderską (1906–1982), Halinę Brzósko (1907–1984) i Stanisławę Wilkanowicz (1905–1963).</div></td></tr>
<tr><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"></td><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"></td></tr>
</table>Wikiadminhttp://apiswiki.pl/w/index.php?title=Stanis%C5%82aw_Brz%C3%B3sko&diff=2644&oldid=prevWikiadmin: /* Źródła */2013-08-28T09:02:32Z<p><span class="autocomment">Źródła</span></p>
<table style="background-color: white; color:black;">
<col class='diff-marker' />
<col class='diff-content' />
<col class='diff-marker' />
<col class='diff-content' />
<tr valign='top'>
<td colspan='2' style="background-color: white; color:black;">← poprzednia wersja</td>
<td colspan='2' style="background-color: white; color:black;">Wersja z 09:02, 28 sie 2013</td>
</tr><tr><td colspan="2" class="diff-lineno">Linia 11:</td>
<td colspan="2" class="diff-lineno">Linia 11:</td></tr>
<tr><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"><div>== Źródła ==</div></td><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"><div>== Źródła ==</div></td></tr>
<tr><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"><div>* Wikipedia: [http://pl.wikipedia.org/wiki/Stanis%C5%82aw_Brz%C3%B3sko Stanisław Brzósko]</div></td><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"><div>* Wikipedia: [http://pl.wikipedia.org/wiki/Stanis%C5%82aw_Brz%C3%B3sko Stanisław Brzósko]</div></td></tr>
<tr><td class='diff-marker'>−</td><td style="background: #ffa; color:black; font-size: smaller;"><div>* Franciszek Osiak (1958): O redaktorze Stanisławie Brzósce słów kilka. ''Pszczelarstwo'' <del class="diffchange diffchange-inline">4</del>(6):163-164.</div></td><td class='diff-marker'>+</td><td style="background: #cfc; color:black; font-size: smaller;"><div>* Franciszek Osiak (1958): O redaktorze Stanisławie Brzósce słów kilka. ''Pszczelarstwo'' <ins class="diffchange diffchange-inline">9</ins>(6):163-164.</div></td></tr>
<tr><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"><div>* Strachalska J., Wojtacki M. (1963): Niezapomniany pedagog i wychowawca pokoleń pszczelarzy. ''Pszczelarstwo'' 14(9):1. [{{SERVER}}/archive/pub/pszczelarstwo/pszczelarstwo14-9_1.pdf PDF]</div></td><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"><div>* Strachalska J., Wojtacki M. (1963): Niezapomniany pedagog i wychowawca pokoleń pszczelarzy. ''Pszczelarstwo'' 14(9):1. [{{SERVER}}/archive/pub/pszczelarstwo/pszczelarstwo14-9_1.pdf PDF]</div></td></tr>
<tr><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"></td><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"></td></tr>
<tr><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"><div>{{DEFAULTSORT:Brzosko Stanislaw}}</div></td><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"><div>{{DEFAULTSORT:Brzosko Stanislaw}}</div></td></tr>
<tr><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"><div>[[Category:Pszczelarze polscy]]</div></td><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"><div>[[Category:Pszczelarze polscy]]</div></td></tr>
</table>Wikiadminhttp://apiswiki.pl/w/index.php?title=Stanis%C5%82aw_Brz%C3%B3sko&diff=2642&oldid=prevWikiadmin: /* Źródła */2013-08-27T19:44:43Z<p><span class="autocomment">Źródła</span></p>
<table style="background-color: white; color:black;">
<col class='diff-marker' />
<col class='diff-content' />
<col class='diff-marker' />
<col class='diff-content' />
<tr valign='top'>
<td colspan='2' style="background-color: white; color:black;">← poprzednia wersja</td>
<td colspan='2' style="background-color: white; color:black;">Wersja z 19:44, 27 sie 2013</td>
</tr><tr><td colspan="2" class="diff-lineno">Linia 10:</td>
<td colspan="2" class="diff-lineno">Linia 10:</td></tr>
<tr><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"></td><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"></td></tr>
<tr><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"><div>== Źródła ==</div></td><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"><div>== Źródła ==</div></td></tr>
<tr><td class='diff-marker'>−</td><td style="background: #ffa; color:black; font-size: smaller;"><div>Franciszek Osiak: O redaktorze Stanisławie Brzósce słów kilka. ''Pszczelarstwo'' <del class="diffchange diffchange-inline">1958</del>(6)<del class="diffchange diffchange-inline">, ss. </del>163-164.</div></td><td class='diff-marker'>+</td><td style="background: #cfc; color:black; font-size: smaller;"><div><ins class="diffchange diffchange-inline">* Wikipedia: [http://pl.wikipedia.org/wiki/Stanis%C5%82aw_Brz%C3%B3sko Stanisław Brzósko]</ins></div></td></tr>
<tr><td colspan="2"> </td><td class='diff-marker'>+</td><td style="background: #cfc; color:black; font-size: smaller;"><div><ins class="diffchange diffchange-inline">* </ins>Franciszek Osiak <ins class="diffchange diffchange-inline">(1958)</ins>: O redaktorze Stanisławie Brzósce słów kilka. ''Pszczelarstwo'' <ins class="diffchange diffchange-inline">4</ins>(6)<ins class="diffchange diffchange-inline">:</ins>163-164.</div></td></tr>
<tr><td colspan="2"> </td><td class='diff-marker'>+</td><td style="background: #cfc; color:black; font-size: smaller;"><div><ins class="diffchange diffchange-inline">* Strachalska J., Wojtacki M. (1963): Niezapomniany pedagog i wychowawca pokoleń pszczelarzy. ''Pszczelarstwo'' 14(9):1. [{{SERVER}}/archive/pub/pszczelarstwo/pszczelarstwo14-9_1.pdf PDF]</ins></div></td></tr>
<tr><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"></td><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"></td></tr>
<tr><td class='diff-marker'>−</td><td style="background: #ffa; color:black; font-size: smaller;"><div><del class="diffchange diffchange-inline">Wikipedia: [http://pl.wikipedia.org/wiki/Stanis%C5%82aw_Brz%C3%B3sko Stanisław Brzósko]</del></div></td><td class='diff-marker'>+</td><td style="background: #cfc; color:black; font-size: smaller;"><div>{{DEFAULTSORT:<ins class="diffchange diffchange-inline">Brzosko Stanislaw</ins>}}</div></td></tr>
<tr><td class='diff-marker'>−</td><td style="background: #ffa; color:black; font-size: smaller;"><div> </div></td><td class='diff-marker'>+</td><td style="background: #cfc; color:black; font-size: smaller;"><div></div></td></tr>
<tr><td class='diff-marker'>−</td><td style="background: #ffa; color:black; font-size: smaller;"><div>{{DEFAULTSORT:<del class="diffchange diffchange-inline">Brzósko Stanisław</del>}}</div></td><td class='diff-marker'>+</td><td style="background: #cfc; color:black; font-size: smaller;"><div></div></td></tr>
<tr><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"><div>[[Category:Pszczelarze polscy]]</div></td><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"><div>[[Category:Pszczelarze polscy]]</div></td></tr>
</table>Wikiadminhttp://apiswiki.pl/w/index.php?title=Stanis%C5%82aw_Brz%C3%B3sko&diff=699&oldid=prevWikiadmin: /* Biografia */2012-10-23T15:21:39Z<p><span class="autocomment">Biografia</span></p>
<table style="background-color: white; color:black;">
<col class='diff-marker' />
<col class='diff-content' />
<col class='diff-marker' />
<col class='diff-content' />
<tr valign='top'>
<td colspan='2' style="background-color: white; color:black;">← poprzednia wersja</td>
<td colspan='2' style="background-color: white; color:black;">Wersja z 15:21, 23 paź 2012</td>
</tr><tr><td colspan="2" class="diff-lineno">Linia 3:</td>
<td colspan="2" class="diff-lineno">Linia 3:</td></tr>
<tr><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"></td><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"></td></tr>
<tr><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"><div>== Biografia ==</div></td><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"><div>== Biografia ==</div></td></tr>
<tr><td class='diff-marker'>−</td><td style="background: #ffa; color:black; font-size: smaller;"><div>Urodził się 10 czerwca 1874 w Zamołodyczach na Podlasiu. Praktykę pszczelarską rozpoczął w 1892 w 100-pniowej pasiece Mikołaja Hińcza w Berejowie na Lubelszczyźnie. W 1896 wyprowadził się do Warszawy na dwuletnie kursy, pierwsze organizowane przez Towarzystwo Pszczelniczo-Ogrodnicze, ukończył je z odznaczeniem. Wykazał duże zdolności organizacyjne i zapał do pracy. Nawiązał stosunki z [http://pl.wikipedia.org/wiki/Konrad_Pr%C3%B3szy%C5%84ski Konradem Prószyńskim] (pseud. Kazimierz Promyk) wydawcą ''Gazety Świątecznej'', [http://pl.wikipedia.org/wiki/Mieczys%C5%82aw_Brzezi%C5%84ski Miczysławem Brzezińskim] wydawcą tygodnika ''Zorza'', [http://pl.wikipedia.org/wiki/Maksymilian_Malinowski Maksymilianem Malinowskim] (organizator ruchu zaraniarskiego i kółek rolniczych staszicowskich), także z Jadwigą Dziubińską - dzięki ich krzątaniom powstała w 1900 w Pszczelinie pod Warszawą roczna szkoła rolnicza dla synów chłopskich. Był jednym z nauczycieli, później kierownikiem. Wykładał pszczelnictwo i ogrodnictwo. Pasiekę szkolną doprowadził do 80 pni, ustawionych w 4 miejscowościach. Pracował tam do 1911, od 1904 po śmierci swego nauczyciela K. Wernera prowadził również wykłady pszczelarstwa na rocznych kursach ogrodniczo-pszczelarskich w Warszawie przez długie lata. Rozwinął szeroką działalność publicystyczną, początkowo na tematy ogrodnicze, później niemal zupełnie pszczelarskie na łamach ''Pszczelarza i Ogrodnika'', ''Zorzy'', ''Przewodnika Kółek Rolniczych'', ''Pasieki'' i innych, także kalendarzy. W 1913 i 1914 był współredaktorem ''Przeglądu Pszczelarsko - Ogrodniczego''. W 1903 wydał pierwszą swoją książkę ''Praktyczne pszczelnictwo'' - elementarz wiedzy pszczelarskiej - 12 wydań, trzy ostatnie wspólnie z córką J. Guderską (ostatnie 1956 ?), inne książki i broszury: ''Zgnilec u pszczół'', ''Gospodarka w ulach nadstawkowych'', ''Jak założyć i prowadzić pasiekę'', ''Pasieka w zagrodzie wiejskiej''. Od 1911 do 1918 gospodarował w dzierżawionym przez siebie folwarku Kępinie w powiecie rawskim. Prowadził własną pasiekę do 80 pni, opiekował się także wieloma sąsiednimi pasiekami. Gospodarował dobrze; był zwolennikiem ulepszonego przez siebie ula warszawskiego, ale odnosił się tolerancyjnie do innych systemów. Wojna światowa zniszczyła jego dorobek. W 1918 przeniósł się na własny kawałek gruntu do Łomianek pod Warszawą. Założył ogrodnictwo, szkółki i kilkunastopniową pasiekę (uboga w pożytki okolica nie pozwalała na rozbudowę pasieki). W 1927-1928 zajął się hodowlą matek pszczelich rasy krajowej selekcjonowanej przez [[Antoni Margoński|ks. Antoniego Margońskiego]]. Był członkiem Towarzystwa Pszczelarsko-Ogrodniczego od pierwszych lat jego istnienia, brał udział w organizowaniu pierwszego zjazdu pszczelarzy Królestwa Polskiego na kilka lat przed wybuchem wojny. Nawiązał liczne kontakty z pszczelarzami, organizował pokazy. W 1918 przystąpił do reaktywowania Towarzystwa w Warszawie i stał przez wiele lat na jego czele. W latach 1920-1924 prowadził w Ministerstwie Rolnictwa i Reform Rolnych referat do spraw pszczelarskich, zabiegał o pożyczki, zapomogi dla pszczelarzy poszkodowanych przez wojnę. Po założeniu Naczelnego Związku Towarzystw Pszczelarskich R.P. został wiceprezesem, a po dwóch latach prezesem. W 1925 założył pismo ''Pszczelnictwo Polskie'', wychodzące do 1929 jako organ NZTP. W 1927 zjazd w Pradze powołał go na Prezesa Wschodniosłowiańskiego Związku Pszczelarskiego. Brał udział w pracach Spółdzielni pszczelarskiej "Barć", Spółki Zawodowych Pszczelarzy i Kasy Spółdzielczej Pracowników Pszczelarskich. Był nauczycielem w Państwowej Szkole Ogrodnictwa w Warszawie oraz kierownikiem kursów i ćwiczeń w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, prowadził korespondencyjny kurs pszczelarstwa im. Staszica. Po likwidacji (1929) ''Pszczelnictwa Polskiego'' (było deficytowe) przez WZTP, założył własne czasopismo ''Pszczelarz Polski'', duży zestaw korespondentów i współpracowników, redagowany ciekawie, odegrał dużą rolę w krzewieniu zasad racjonalnego pszczelnictwa i sadownictwa. W czasie drugiej wojny światowej ograniczył się do prowadzenia ogrodnictwa w Łomiankach. Raz w tygodniu dojeżdżał do Warszawy końmi i wtedy spotykał się z pszczelarzami na zapleczu sklepu z narzędziami pszczelarskimi, w którym pracowała jego córka J. Guderska. Po wojnie odsunął się od życia publicznego, zraziły go bardzo zjadliwe recenzje w ''Pasiece'' wznawianych jego książek. Dopiero w 1961 został zaproszony na konferencję pszczelarską państw socjalistycznych, przedtem był jeszcze na uroczystości 60 lecia Pszczelina. Największe zmartwienia sprawiały mu zawsze niesnastki wśród pszczelarzy, a największe zadowolenie - wykłady. Zmarł 12 lipca 1963 w Łomiankach, pochowany został na cmentarzu parafialnym w Kiełpinie.</div></td><td class='diff-marker'>+</td><td style="background: #cfc; color:black; font-size: smaller;"><div>Urodził się 10 czerwca 1874 w Zamołodyczach na Podlasiu. Praktykę pszczelarską rozpoczął w 1892 w 100-pniowej pasiece Mikołaja Hińcza w Berejowie na Lubelszczyźnie. W 1896 wyprowadził się do Warszawy na dwuletnie kursy, pierwsze organizowane przez Towarzystwo Pszczelniczo-Ogrodnicze, ukończył je z odznaczeniem. Wykazał duże zdolności organizacyjne i zapał do pracy. Nawiązał stosunki z [http://pl.wikipedia.org/wiki/Konrad_Pr%C3%B3szy%C5%84ski Konradem Prószyńskim] (pseud. Kazimierz Promyk) wydawcą ''Gazety Świątecznej'', [http://pl.wikipedia.org/wiki/Mieczys%C5%82aw_Brzezi%C5%84ski Miczysławem Brzezińskim] wydawcą tygodnika ''Zorza'', [http://pl.wikipedia.org/wiki/Maksymilian_Malinowski Maksymilianem Malinowskim] (organizator ruchu zaraniarskiego i kółek rolniczych staszicowskich), także z <ins class="diffchange diffchange-inline">[http://pl.wikipedia.org/wiki/Jadwiga_Dziubi%C5%84ska </ins>Jadwigą Dziubińską<ins class="diffchange diffchange-inline">] </ins>- dzięki ich krzątaniom powstała w 1900 w Pszczelinie pod Warszawą roczna szkoła rolnicza dla synów chłopskich. Był jednym z nauczycieli, później kierownikiem. Wykładał pszczelnictwo i ogrodnictwo. Pasiekę szkolną doprowadził do 80 pni, ustawionych w 4 miejscowościach. Pracował tam do 1911, od 1904 po śmierci swego nauczyciela K. Wernera prowadził również wykłady pszczelarstwa na rocznych kursach ogrodniczo-pszczelarskich w Warszawie przez długie lata. Rozwinął szeroką działalność publicystyczną, początkowo na tematy ogrodnicze, później niemal zupełnie pszczelarskie na łamach ''Pszczelarza i Ogrodnika'', ''Zorzy'', ''Przewodnika Kółek Rolniczych'', ''Pasieki'' i innych, także kalendarzy. W 1913 i 1914 był współredaktorem ''Przeglądu Pszczelarsko - Ogrodniczego''. W 1903 wydał pierwszą swoją książkę ''Praktyczne pszczelnictwo'' - elementarz wiedzy pszczelarskiej - 12 wydań, trzy ostatnie wspólnie z córką J. Guderską (ostatnie 1956 ?), inne książki i broszury: ''Zgnilec u pszczół'', ''Gospodarka w ulach nadstawkowych'', ''Jak założyć i prowadzić pasiekę'', ''Pasieka w zagrodzie wiejskiej''. Od 1911 do 1918 gospodarował w dzierżawionym przez siebie folwarku Kępinie w powiecie rawskim. Prowadził własną pasiekę do 80 pni, opiekował się także wieloma sąsiednimi pasiekami. Gospodarował dobrze; był zwolennikiem ulepszonego przez siebie ula warszawskiego, ale odnosił się tolerancyjnie do innych systemów. Wojna światowa zniszczyła jego dorobek. W 1918 przeniósł się na własny kawałek gruntu do Łomianek pod Warszawą. Założył ogrodnictwo, szkółki i kilkunastopniową pasiekę (uboga w pożytki okolica nie pozwalała na rozbudowę pasieki). W 1927-1928 zajął się hodowlą matek pszczelich rasy krajowej selekcjonowanej przez [[Antoni Margoński|ks. Antoniego Margońskiego]]. Był członkiem Towarzystwa Pszczelarsko-Ogrodniczego od pierwszych lat jego istnienia, brał udział w organizowaniu pierwszego zjazdu pszczelarzy Królestwa Polskiego na kilka lat przed wybuchem wojny. Nawiązał liczne kontakty z pszczelarzami, organizował pokazy. W 1918 przystąpił do reaktywowania Towarzystwa w Warszawie i stał przez wiele lat na jego czele. W latach 1920-1924 prowadził w Ministerstwie Rolnictwa i Reform Rolnych referat do spraw pszczelarskich, zabiegał o pożyczki, zapomogi dla pszczelarzy poszkodowanych przez wojnę. Po założeniu Naczelnego Związku Towarzystw Pszczelarskich R.P. został wiceprezesem, a po dwóch latach prezesem. W 1925 założył pismo ''Pszczelnictwo Polskie'', wychodzące do 1929 jako organ NZTP. W 1927 zjazd w Pradze powołał go na Prezesa Wschodniosłowiańskiego Związku Pszczelarskiego. Brał udział w pracach Spółdzielni pszczelarskiej "Barć", Spółki Zawodowych Pszczelarzy i Kasy Spółdzielczej Pracowników Pszczelarskich. Był nauczycielem w Państwowej Szkole Ogrodnictwa w Warszawie oraz kierownikiem kursów i ćwiczeń w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, prowadził korespondencyjny kurs pszczelarstwa im. Staszica. Po likwidacji (1929) ''Pszczelnictwa Polskiego'' (było deficytowe) przez WZTP, założył własne czasopismo ''Pszczelarz Polski'', duży zestaw korespondentów i współpracowników, redagowany ciekawie, odegrał dużą rolę w krzewieniu zasad racjonalnego pszczelnictwa i sadownictwa. W czasie drugiej wojny światowej ograniczył się do prowadzenia ogrodnictwa w Łomiankach. Raz w tygodniu dojeżdżał do Warszawy końmi i wtedy spotykał się z pszczelarzami na zapleczu sklepu z narzędziami pszczelarskimi, w którym pracowała jego córka J. Guderska. Po wojnie odsunął się od życia publicznego, zraziły go bardzo zjadliwe recenzje w ''Pasiece'' wznawianych jego książek. Dopiero w 1961 został zaproszony na konferencję pszczelarską państw socjalistycznych, przedtem był jeszcze na uroczystości 60 lecia Pszczelina. Największe zmartwienia sprawiały mu zawsze niesnastki wśród pszczelarzy, a największe zadowolenie - wykłady. Zmarł 12 lipca 1963 w Łomiankach, pochowany został na cmentarzu parafialnym w Kiełpinie.</div></td></tr>
<tr><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"><div>Z żoną Czesławą Brzósko (1877–1960) z domu Tyszka, miał córki: Jadwigę Guderską (1906–1982), Halinę Brzósko (1907–1984) i Stanisławę Wilkanowicz (1905–1963).</div></td><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"><div>Z żoną Czesławą Brzósko (1877–1960) z domu Tyszka, miał córki: Jadwigę Guderską (1906–1982), Halinę Brzósko (1907–1984) i Stanisławę Wilkanowicz (1905–1963).</div></td></tr>
<tr><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"></td><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"></td></tr>
</table>Wikiadminhttp://apiswiki.pl/w/index.php?title=Stanis%C5%82aw_Brz%C3%B3sko&diff=641&oldid=prevWikiadmin: /* Biografia */2012-09-19T16:58:34Z<p><span class="autocomment">Biografia</span></p>
<table style="background-color: white; color:black;">
<col class='diff-marker' />
<col class='diff-content' />
<col class='diff-marker' />
<col class='diff-content' />
<tr valign='top'>
<td colspan='2' style="background-color: white; color:black;">← poprzednia wersja</td>
<td colspan='2' style="background-color: white; color:black;">Wersja z 16:58, 19 wrz 2012</td>
</tr><tr><td colspan="2" class="diff-lineno">Linia 3:</td>
<td colspan="2" class="diff-lineno">Linia 3:</td></tr>
<tr><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"></td><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"></td></tr>
<tr><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"><div>== Biografia ==</div></td><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"><div>== Biografia ==</div></td></tr>
<tr><td class='diff-marker'>−</td><td style="background: #ffa; color:black; font-size: smaller;"><div>Urodził się 10 czerwca 1874 w Zamołodyczach na Podlasiu. Praktykę pszczelarską rozpoczął w 1892 w 100-pniowej pasiece Mikołaja Hińcza w Berejowie na Lubelszczyźnie. W 1896 wyprowadził się do Warszawy na dwuletnie kursy, pierwsze organizowane przez Towarzystwo Pszczelniczo-Ogrodnicze, ukończył je z odznaczeniem. Wykazał duże zdolności organizacyjne i zapał do pracy. Nawiązał stosunki z [http://pl.wikipedia.org/wiki/Konrad_Pr%C3%B3szy%C5%84ski Konradem Prószyńskim] (pseud. Kazimierz Promyk) wydawcą ''Gazety Świątecznej'', [http://pl.wikipedia.org/wiki/Mieczys%C5%82aw_Brzezi%C5%84ski Miczysławem Brzezińskim] wydawcą tygodnika ''Zorza'', [http://pl.wikipedia.org/wiki/Maksymilian_Malinowski Maksymilianem Malinowskim] (organizator ruchu zaraniarskiego i kółek rolniczych staszicowskich), także z Jadwigą Dziubińską - dzięki ich krzątaniom powstała w 1900 w Pszczelinie pod Warszawą roczna szkoła rolnicza dla synów chłopskich. Był jednym z nauczycieli, później kierownikiem. Wykładał pszczelnictwo i ogrodnictwo. Pasiekę szkolną doprowadził do 80 pni, ustawionych w 4 miejscowościach. Pracował tam do 1911, od 1904 po śmierci swego nauczyciela K. Wernera prowadził również wykłady pszczelarstwa na rocznych kursach ogrodniczo-pszczelarskich w Warszawie przez długie lata. Rozwinął szeroką działalność publicystyczną, początkowo na tematy ogrodnicze, później niemal zupełnie pszczelarskie na łamach ''Pszczelarza i Ogrodnika'', ''Zorzy'', ''Przewodnika Kółek Rolniczych'', ''Pasieki'' i innych, także kalendarzy. W 1913 i 1914 był współredaktorem ''Przeglądu Pszczelarsko - Ogrodniczego''. W 1903 wydał pierwszą swoją książkę ''Praktyczne pszczelnictwo'' - elementarz wiedzy pszczelarskiej - 12 wydań, trzy ostatnie wspólnie z córką J. Guderską (ostatnie 1956 ?), inne książki i broszury: ''Zgnilec u pszczół'', ''Gospodarka w ulach nadstawkowych'', ''Jak założyć i prowadzić pasiekę'', ''Pasieka w zagrodzie wiejskiej''. Od 1911 do 1918 gospodarował w dzierżawionym przez siebie folwarku Kępinie w powiecie rawskim. Prowadził własną pasiekę do 80 pni, opiekował się także wieloma sąsiednimi pasiekami. Gospodarował dobrze; był zwolennikiem ulepszonego przez siebie ula warszawskiego, ale odnosił się tolerancyjnie do innych systemów. Wojna światowa zniszczyła jego dorobek. W 1918 przeniósł się na własny kawałek gruntu do Łomianek pod Warszawą. Założył ogrodnictwo, szkółki i kilkunastopniową pasiekę (uboga w pożytki okolica nie pozwalała na rozbudowę pasieki). W 1927-1928 zajął się hodowlą matek pszczelich rasy krajowej selekcjonowanej przez ks. Antoniego Margońskiego. Był członkiem Towarzystwa Pszczelarsko-Ogrodniczego od pierwszych lat jego istnienia, brał udział w organizowaniu pierwszego zjazdu pszczelarzy Królestwa Polskiego na kilka lat przed wybuchem wojny. Nawiązał liczne kontakty z pszczelarzami, organizował pokazy. W 1918 przystąpił do reaktywowania Towarzystwa w Warszawie i stał przez wiele lat na jego czele. W latach 1920-1924 prowadził w Ministerstwie Rolnictwa i Reform Rolnych referat do spraw pszczelarskich, zabiegał o pożyczki, zapomogi dla pszczelarzy poszkodowanych przez wojnę. Po założeniu Naczelnego Związku Towarzystw Pszczelarskich R.P. został wiceprezesem, a po dwóch latach prezesem. W 1925 założył pismo ''Pszczelnictwo Polskie'', wychodzące do 1929 jako organ NZTP. W 1927 zjazd w Pradze powołał go na Prezesa Wschodniosłowiańskiego Związku Pszczelarskiego. Brał udział w pracach Spółdzielni pszczelarskiej "Barć", Spółki Zawodowych Pszczelarzy i Kasy Spółdzielczej Pracowników Pszczelarskich. Był nauczycielem w Państwowej Szkole Ogrodnictwa w Warszawie oraz kierownikiem kursów i ćwiczeń w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, prowadził korespondencyjny kurs pszczelarstwa im. Staszica. Po likwidacji (1929) ''Pszczelnictwa Polskiego'' (było deficytowe) przez WZTP, założył własne czasopismo ''Pszczelarz Polski'', duży zestaw korespondentów i współpracowników, redagowany ciekawie, odegrał dużą rolę w krzewieniu zasad racjonalnego pszczelnictwa i sadownictwa. W czasie drugiej wojny światowej ograniczył się do prowadzenia ogrodnictwa w Łomiankach. Raz w tygodniu dojeżdżał do Warszawy końmi i wtedy spotykał się z pszczelarzami na zapleczu sklepu z narzędziami pszczelarskimi, w którym pracowała jego córka J. Guderska. Po wojnie odsunął się od życia publicznego, zraziły go bardzo zjadliwe recenzje w ''Pasiece'' wznawianych jego książek. Dopiero w 1961 został zaproszony na konferencję pszczelarską państw socjalistycznych, przedtem był jeszcze na uroczystości 60 lecia Pszczelina. Największe zmartwienia sprawiały mu zawsze niesnastki wśród pszczelarzy, a największe zadowolenie - wykłady. Zmarł 12 lipca 1963 w Łomiankach, pochowany został na cmentarzu parafialnym w Kiełpinie.</div></td><td class='diff-marker'>+</td><td style="background: #cfc; color:black; font-size: smaller;"><div>Urodził się 10 czerwca 1874 w Zamołodyczach na Podlasiu. Praktykę pszczelarską rozpoczął w 1892 w 100-pniowej pasiece Mikołaja Hińcza w Berejowie na Lubelszczyźnie. W 1896 wyprowadził się do Warszawy na dwuletnie kursy, pierwsze organizowane przez Towarzystwo Pszczelniczo-Ogrodnicze, ukończył je z odznaczeniem. Wykazał duże zdolności organizacyjne i zapał do pracy. Nawiązał stosunki z [http://pl.wikipedia.org/wiki/Konrad_Pr%C3%B3szy%C5%84ski Konradem Prószyńskim] (pseud. Kazimierz Promyk) wydawcą ''Gazety Świątecznej'', [http://pl.wikipedia.org/wiki/Mieczys%C5%82aw_Brzezi%C5%84ski Miczysławem Brzezińskim] wydawcą tygodnika ''Zorza'', [http://pl.wikipedia.org/wiki/Maksymilian_Malinowski Maksymilianem Malinowskim] (organizator ruchu zaraniarskiego i kółek rolniczych staszicowskich), także z Jadwigą Dziubińską - dzięki ich krzątaniom powstała w 1900 w Pszczelinie pod Warszawą roczna szkoła rolnicza dla synów chłopskich. Był jednym z nauczycieli, później kierownikiem. Wykładał pszczelnictwo i ogrodnictwo. Pasiekę szkolną doprowadził do 80 pni, ustawionych w 4 miejscowościach. Pracował tam do 1911, od 1904 po śmierci swego nauczyciela K. Wernera prowadził również wykłady pszczelarstwa na rocznych kursach ogrodniczo-pszczelarskich w Warszawie przez długie lata. Rozwinął szeroką działalność publicystyczną, początkowo na tematy ogrodnicze, później niemal zupełnie pszczelarskie na łamach ''Pszczelarza i Ogrodnika'', ''Zorzy'', ''Przewodnika Kółek Rolniczych'', ''Pasieki'' i innych, także kalendarzy. W 1913 i 1914 był współredaktorem ''Przeglądu Pszczelarsko - Ogrodniczego''. W 1903 wydał pierwszą swoją książkę ''Praktyczne pszczelnictwo'' - elementarz wiedzy pszczelarskiej - 12 wydań, trzy ostatnie wspólnie z córką J. Guderską (ostatnie 1956 ?), inne książki i broszury: ''Zgnilec u pszczół'', ''Gospodarka w ulach nadstawkowych'', ''Jak założyć i prowadzić pasiekę'', ''Pasieka w zagrodzie wiejskiej''. Od 1911 do 1918 gospodarował w dzierżawionym przez siebie folwarku Kępinie w powiecie rawskim. Prowadził własną pasiekę do 80 pni, opiekował się także wieloma sąsiednimi pasiekami. Gospodarował dobrze; był zwolennikiem ulepszonego przez siebie ula warszawskiego, ale odnosił się tolerancyjnie do innych systemów. Wojna światowa zniszczyła jego dorobek. W 1918 przeniósł się na własny kawałek gruntu do Łomianek pod Warszawą. Założył ogrodnictwo, szkółki i kilkunastopniową pasiekę (uboga w pożytki okolica nie pozwalała na rozbudowę pasieki). W 1927-1928 zajął się hodowlą matek pszczelich rasy krajowej selekcjonowanej przez <ins class="diffchange diffchange-inline">[[Antoni Margoński|</ins>ks. Antoniego Margońskiego<ins class="diffchange diffchange-inline">]]</ins>. Był członkiem Towarzystwa Pszczelarsko-Ogrodniczego od pierwszych lat jego istnienia, brał udział w organizowaniu pierwszego zjazdu pszczelarzy Królestwa Polskiego na kilka lat przed wybuchem wojny. Nawiązał liczne kontakty z pszczelarzami, organizował pokazy. W 1918 przystąpił do reaktywowania Towarzystwa w Warszawie i stał przez wiele lat na jego czele. W latach 1920-1924 prowadził w Ministerstwie Rolnictwa i Reform Rolnych referat do spraw pszczelarskich, zabiegał o pożyczki, zapomogi dla pszczelarzy poszkodowanych przez wojnę. Po założeniu Naczelnego Związku Towarzystw Pszczelarskich R.P. został wiceprezesem, a po dwóch latach prezesem. W 1925 założył pismo ''Pszczelnictwo Polskie'', wychodzące do 1929 jako organ NZTP. W 1927 zjazd w Pradze powołał go na Prezesa Wschodniosłowiańskiego Związku Pszczelarskiego. Brał udział w pracach Spółdzielni pszczelarskiej "Barć", Spółki Zawodowych Pszczelarzy i Kasy Spółdzielczej Pracowników Pszczelarskich. Był nauczycielem w Państwowej Szkole Ogrodnictwa w Warszawie oraz kierownikiem kursów i ćwiczeń w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, prowadził korespondencyjny kurs pszczelarstwa im. Staszica. Po likwidacji (1929) ''Pszczelnictwa Polskiego'' (było deficytowe) przez WZTP, założył własne czasopismo ''Pszczelarz Polski'', duży zestaw korespondentów i współpracowników, redagowany ciekawie, odegrał dużą rolę w krzewieniu zasad racjonalnego pszczelnictwa i sadownictwa. W czasie drugiej wojny światowej ograniczył się do prowadzenia ogrodnictwa w Łomiankach. Raz w tygodniu dojeżdżał do Warszawy końmi i wtedy spotykał się z pszczelarzami na zapleczu sklepu z narzędziami pszczelarskimi, w którym pracowała jego córka J. Guderska. Po wojnie odsunął się od życia publicznego, zraziły go bardzo zjadliwe recenzje w ''Pasiece'' wznawianych jego książek. Dopiero w 1961 został zaproszony na konferencję pszczelarską państw socjalistycznych, przedtem był jeszcze na uroczystości 60 lecia Pszczelina. Największe zmartwienia sprawiały mu zawsze niesnastki wśród pszczelarzy, a największe zadowolenie - wykłady. Zmarł 12 lipca 1963 w Łomiankach, pochowany został na cmentarzu parafialnym w Kiełpinie.</div></td></tr>
<tr><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"><div>Z żoną Czesławą Brzósko (1877–1960) z domu Tyszka, miał córki: Jadwigę Guderską (1906–1982), Halinę Brzósko (1907–1984) i Stanisławę Wilkanowicz (1905–1963).</div></td><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"><div>Z żoną Czesławą Brzósko (1877–1960) z domu Tyszka, miał córki: Jadwigę Guderską (1906–1982), Halinę Brzósko (1907–1984) i Stanisławę Wilkanowicz (1905–1963).</div></td></tr>
<tr><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"></td><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"></td></tr>
</table>Wikiadminhttp://apiswiki.pl/w/index.php?title=Stanis%C5%82aw_Brz%C3%B3sko&diff=594&oldid=prevWikiadmin o 12:16, 9 sie 20122012-08-09T12:16:30Z<p></p>
<table style="background-color: white; color:black;">
<col class='diff-marker' />
<col class='diff-content' />
<col class='diff-marker' />
<col class='diff-content' />
<tr valign='top'>
<td colspan='2' style="background-color: white; color:black;">← poprzednia wersja</td>
<td colspan='2' style="background-color: white; color:black;">Wersja z 12:16, 9 sie 2012</td>
</tr><tr><td colspan="2" class="diff-lineno">Linia 1:</td>
<td colspan="2" class="diff-lineno">Linia 1:</td></tr>
<tr><td class='diff-marker'>−</td><td style="background: #ffa; color:black; font-size: smaller;"><div>'''Stanisław Brzósko''' (1874-1963) pszczelarz, nauczyciel, działacz społeczny, bratanek powstańca <del class="diffchange diffchange-inline">stycznioweg</del></div></td><td class='diff-marker'>+</td><td style="background: #cfc; color:black; font-size: smaller;"><div>'''Stanisław Brzósko''' (1874-1963) pszczelarz, nauczyciel, działacz społeczny, bratanek powstańca <ins class="diffchange diffchange-inline">styczniowego</ins></div></td></tr>
<tr><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"><div>[http://pl.wikipedia.org/wiki/Stanis%C5%82aw_Brz%C3%B3ska ks. Stanisława Brzóski].</div></td><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"><div>[http://pl.wikipedia.org/wiki/Stanis%C5%82aw_Brz%C3%B3ska ks. Stanisława Brzóski].</div></td></tr>
<tr><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"></td><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"></td></tr>
<tr><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"><div>== Biografia ==</div></td><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"><div>== Biografia ==</div></td></tr>
<tr><td class='diff-marker'>−</td><td style="background: #ffa; color:black; font-size: smaller;"><div>Urodził się 10 czerwca 1874 w Zamołodyczach na Podlasiu. Praktykę pszczelarską rozpoczął w 1892 w 100-pniowej pasiece Mikołaja Hińcza w Berejowie na Lubelszczyźnie. W 1896 wyprowadził się do Warszawy na dwuletnie kursy, pierwsze organizowane przez Towarzystwo Pszczelniczo-Ogrodnicze, ukończył je z odznaczeniem. Wykazał duże zdolności organizacyjne i zapał do pracy. Nawiązał stosunki z [http://pl.wikipedia.org/wiki/Konrad_Pr%C3%B3szy%C5%84ski Konradem Prószyńskim] (pseud. Kazimierz Promyk) wydawcą ''Gazety Świątecznej'', [http://pl.wikipedia.org/wiki/Mieczys%C5%82aw_Brzezi%C5%84ski Miczysławem Brzezińskim] wydawcą tygodnika ''Zorza'', [http://pl.wikipedia.org/wiki/Maksymilian_Malinowski Maksymilianem Malinowskim] (organizator ruchu zaraniarskiego i kółek rolniczych staszicowskich), także z Jadwigą Dziubińską - dzięki ich krzątaniom powstała w 1900 w Pszczelinie pod Warszawą roczna szkoła rolnicza dla synów chłopskich. Był jednym z nauczycieli, później kierownikiem. Wykładał pszczelnictwo i ogrodnictwo. Pasiekę szkolną doprowadził do 80 pni, ustawionych w 4 miejscowościach. Pracował tam do 1911, od 1904 po śmierci swego nauczyciela K. Wernera prowadził również wykłady pszczelarstwa na rocznych kursach ogrodniczo-pszczelarskich w Warszawie przez długie lata. Rozwinął szeroką działalność publicystyczną, początkowo na tematy ogrodnicze, później niemal zupełnie pszczelarskie na łamach ''Pszczelarza i Ogrodnika'', ''Zorzy'', ''Przewodnika Kółek Rolniczych'', ''Pasieki'' i innych, także kalendarzy. W 1913 i 1914 był współredaktorem ''Przeglądu Pszczelarsko - Ogrodniczego''. W 1903 wydał pierwszą swoją książkę ''Praktyczne pszczelnictwo'' - elementarz wiedzy pszczelarskiej - 12 wydań, trzy ostatnie wspólnie z córką J. Guderską (ostatnie 1956 ?), inne książki i broszury: ''Zgnilec u pszczół'', ''Gospodarka w ulach nadstawkowych'', ''Jak założyć i prowadzić pasiekę'', ''Pasieka w zagrodzie wiejskiej''. Od 1911 do 1918 gospodarował w dzierżawionym przez siebie folwarku Kępinie w powiecie rawskim. Prowadził własną pasiekę do 80 pni, opiekował się także wieloma sąsiednimi pasiekami. Gospodarował dobrze; był zwolennikiem ulepszonego przez siebie ula warszawskiego, ale odnosił się tolerancyjnie do innych systemów. Wojna światowa zniszczyła jego dorobek. W 1918 przeniósł się na własny kawałek gruntu do Łomianek pod Warszawą. Założył ogrodnictwo, szkółki i kilkunastopniową pasiekę (uboga w pożytki okolica nie pozwalała na rozbudowę pasieki). W 1927-1928 zajął się hodowlą matek pszczelich rasy krajowej selekcjonowanej przez ks. Antoniego Margońskiego. Był członkiem Towarzystwa Pszczelarsko-Ogrodniczego od pierwszych lat jego istnienia, brał udział w organizowaniu pierwszego zjazdu pszczelarzy Królestwa Polskiego na kilka lat przed wybuchem wojny. Nawiązał liczne kontakty z pszczelarzami, organizował pokazy. W 1918 przystąpił do reaktywowania Towarzystwa w Warszawie i stał przez wiele lat na jego czele. W latach 1920-1924 prowadził w Ministerstwie Rolnictwa i Reform Rolnych referat do spraw pszczelarskich, zabiegał o pożyczki, zapomogi dla pszczelarzy poszkodowanych przez wojnę. Po założeniu Naczelnego Związku Towarzystw Pszczelarskich R.P. został wiceprezesem, a po dwóch latach prezesem. W 1925 założył pismo ''Pszczelnictwo Polskie'', wychodzące do 1929 jako organ NZTP. W 1927 zjazd w Pradze powołał go na Prezesa Wschodniosłowiańskiego Związku Pszczelarskiego. Brał udział w pracach Spółdzielni pszczelarskiej "Barć", Spółki Zawodowych Pszczelarzy i Kasy Spółdzielczej Pracowników Pszczelarskich. Był nauczycielem w Państwowej Szkole Ogrodnictwa w Warszawie oraz kierownikiem kursów i ćwiczeń w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, prowadził korespondencyjny kurs pszczelarstwa im. Staszica. Po <del class="diffchange diffchange-inline">likwidacj </del>(1929) ''Pszczelnictwa Polskiego'' (było deficytowe) przez WZTP, założył własne czasopismo ''Pszczelarz Polski'', duży zestaw korespondentów i współpracowników, redagowany ciekawie, odegrał dużą rolę w krzewieniu zasad racjonalnego pszczelnictwa i sadownictwa. W czasie drugiej wojny światowej ograniczył się do prowadzenia ogrodnictwa w Łomiankach. Raz w tygodniu dojeżdżał do Warszawy końmi i wtedy spotykał się z pszczelarzami na zapleczu sklepu z narzędziami pszczelarskimi, w którym pracowała jego córka J. Guderska. Po wojnie odsunął się od życia publicznego, zraziły go bardzo zjadliwe recenzje w ''Pasiece'' wznawianych jego książek. Dopiero w 1961 został zaproszony na konferencję pszczelarską państw socjalistycznych, przedtem był jeszcze na uroczystości 60 lecia Pszczelina. Największe zmartwienia sprawiały mu zawsze niesnastki wśród pszczelarzy, a największe zadowolenie - wykłady. Zmarł 12 lipca 1963 w Łomiankach, pochowany został na cmentarzu parafialnym w Kiełpinie.</div></td><td class='diff-marker'>+</td><td style="background: #cfc; color:black; font-size: smaller;"><div>Urodził się 10 czerwca 1874 w Zamołodyczach na Podlasiu. Praktykę pszczelarską rozpoczął w 1892 w 100-pniowej pasiece Mikołaja Hińcza w Berejowie na Lubelszczyźnie. W 1896 wyprowadził się do Warszawy na dwuletnie kursy, pierwsze organizowane przez Towarzystwo Pszczelniczo-Ogrodnicze, ukończył je z odznaczeniem. Wykazał duże zdolności organizacyjne i zapał do pracy. Nawiązał stosunki z [http://pl.wikipedia.org/wiki/Konrad_Pr%C3%B3szy%C5%84ski Konradem Prószyńskim] (pseud. Kazimierz Promyk) wydawcą ''Gazety Świątecznej'', [http://pl.wikipedia.org/wiki/Mieczys%C5%82aw_Brzezi%C5%84ski Miczysławem Brzezińskim] wydawcą tygodnika ''Zorza'', [http://pl.wikipedia.org/wiki/Maksymilian_Malinowski Maksymilianem Malinowskim] (organizator ruchu zaraniarskiego i kółek rolniczych staszicowskich), także z Jadwigą Dziubińską - dzięki ich krzątaniom powstała w 1900 w Pszczelinie pod Warszawą roczna szkoła rolnicza dla synów chłopskich. Był jednym z nauczycieli, później kierownikiem. Wykładał pszczelnictwo i ogrodnictwo. Pasiekę szkolną doprowadził do 80 pni, ustawionych w 4 miejscowościach. Pracował tam do 1911, od 1904 po śmierci swego nauczyciela K. Wernera prowadził również wykłady pszczelarstwa na rocznych kursach ogrodniczo-pszczelarskich w Warszawie przez długie lata. Rozwinął szeroką działalność publicystyczną, początkowo na tematy ogrodnicze, później niemal zupełnie pszczelarskie na łamach ''Pszczelarza i Ogrodnika'', ''Zorzy'', ''Przewodnika Kółek Rolniczych'', ''Pasieki'' i innych, także kalendarzy. W 1913 i 1914 był współredaktorem ''Przeglądu Pszczelarsko - Ogrodniczego''. W 1903 wydał pierwszą swoją książkę ''Praktyczne pszczelnictwo'' - elementarz wiedzy pszczelarskiej - 12 wydań, trzy ostatnie wspólnie z córką J. Guderską (ostatnie 1956 ?), inne książki i broszury: ''Zgnilec u pszczół'', ''Gospodarka w ulach nadstawkowych'', ''Jak założyć i prowadzić pasiekę'', ''Pasieka w zagrodzie wiejskiej''. Od 1911 do 1918 gospodarował w dzierżawionym przez siebie folwarku Kępinie w powiecie rawskim. Prowadził własną pasiekę do 80 pni, opiekował się także wieloma sąsiednimi pasiekami. Gospodarował dobrze; był zwolennikiem ulepszonego przez siebie ula warszawskiego, ale odnosił się tolerancyjnie do innych systemów. Wojna światowa zniszczyła jego dorobek. W 1918 przeniósł się na własny kawałek gruntu do Łomianek pod Warszawą. Założył ogrodnictwo, szkółki i kilkunastopniową pasiekę (uboga w pożytki okolica nie pozwalała na rozbudowę pasieki). W 1927-1928 zajął się hodowlą matek pszczelich rasy krajowej selekcjonowanej przez ks. Antoniego Margońskiego. Był członkiem Towarzystwa Pszczelarsko-Ogrodniczego od pierwszych lat jego istnienia, brał udział w organizowaniu pierwszego zjazdu pszczelarzy Królestwa Polskiego na kilka lat przed wybuchem wojny. Nawiązał liczne kontakty z pszczelarzami, organizował pokazy. W 1918 przystąpił do reaktywowania Towarzystwa w Warszawie i stał przez wiele lat na jego czele. W latach 1920-1924 prowadził w Ministerstwie Rolnictwa i Reform Rolnych referat do spraw pszczelarskich, zabiegał o pożyczki, zapomogi dla pszczelarzy poszkodowanych przez wojnę. Po założeniu Naczelnego Związku Towarzystw Pszczelarskich R.P. został wiceprezesem, a po dwóch latach prezesem. W 1925 założył pismo ''Pszczelnictwo Polskie'', wychodzące do 1929 jako organ NZTP. W 1927 zjazd w Pradze powołał go na Prezesa Wschodniosłowiańskiego Związku Pszczelarskiego. Brał udział w pracach Spółdzielni pszczelarskiej "Barć", Spółki Zawodowych Pszczelarzy i Kasy Spółdzielczej Pracowników Pszczelarskich. Był nauczycielem w Państwowej Szkole Ogrodnictwa w Warszawie oraz kierownikiem kursów i ćwiczeń w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, prowadził korespondencyjny kurs pszczelarstwa im. Staszica. Po <ins class="diffchange diffchange-inline">likwidacji </ins>(1929) ''Pszczelnictwa Polskiego'' (było deficytowe) przez WZTP, założył własne czasopismo ''Pszczelarz Polski'', duży zestaw korespondentów i współpracowników, redagowany ciekawie, odegrał dużą rolę w krzewieniu zasad racjonalnego pszczelnictwa i sadownictwa. W czasie drugiej wojny światowej ograniczył się do prowadzenia ogrodnictwa w Łomiankach. Raz w tygodniu dojeżdżał do Warszawy końmi i wtedy spotykał się z pszczelarzami na zapleczu sklepu z narzędziami pszczelarskimi, w którym pracowała jego córka J. Guderska. Po wojnie odsunął się od życia publicznego, zraziły go bardzo zjadliwe recenzje w ''Pasiece'' wznawianych jego książek. Dopiero w 1961 został zaproszony na konferencję pszczelarską państw socjalistycznych, przedtem był jeszcze na uroczystości 60 lecia Pszczelina. Największe zmartwienia sprawiały mu zawsze niesnastki wśród pszczelarzy, a największe zadowolenie - wykłady. Zmarł 12 lipca 1963 w Łomiankach, pochowany został na cmentarzu parafialnym w Kiełpinie.</div></td></tr>
<tr><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"><div>Z żoną Czesławą Brzósko (1877–1960) z domu Tyszka, miał córki: Jadwigę Guderską (1906–1982), Halinę Brzósko (1907–1984) i Stanisławę Wilkanowicz (1905–1963).</div></td><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"><div>Z żoną Czesławą Brzósko (1877–1960) z domu Tyszka, miał córki: Jadwigę Guderską (1906–1982), Halinę Brzósko (1907–1984) i Stanisławę Wilkanowicz (1905–1963).</div></td></tr>
<tr><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"></td><td class='diff-marker'> </td><td style="background: #eee; color:black; font-size: smaller;"></td></tr>
</table>Wikiadmin