Ramka Dolinowskiego

ramka Dolinowskiego - wzorowana na wynalazczym rozwiązaniu F. Hubera (ul Hubera) oraz ulepszeniach Sileniusa (ul Sileniusa) część składowa ula, któremu w 1854 nadał ks. Jan Dolinowski postać pierwowzoru nowoczesnego rozbieralnego ula ramowego (ule Dolinowskiego). Zbudowana z beleczek, z których górne i boczne, szerokości 36-38 mm (1½ cala w surowym stanie przed oheblowaniem), przystosowane do ustawiania ramek na styk, wystającymi na 39 mm (1½ cala) końcami górnych beleczek zawieszana na górnej krawędzi skrzynki ulowej (futerału), przystająca z niewielkim luzem do jej ścian bocznych, nie dostaje do dna na odległość 13 mm (½ cala). Dolna beleczka, szerokości 13 mm, stanowi prożek i służy szczelnemu spojeniu ściany jaką tworzą w ulu boczne beleczki ramek. Co do grubości beleczek, wynosi ona przeważnie 26 mm (1 cal), ale brakuje tu jednoznaczności (na przykład górna beleczka 39 mm), stąd też przede wszystkim pochodzą rozbieżności cytowanych rozmiarów zewnętrznych ramki, najczęściej spotykane wynoszą 10x14 cali (długość górnej beleczki 13 cali), ale konstruktor kładzie nacisk na unifikację rozmiarów na poziomie pasieki (chałupniczy wyrób uli) i ściślej precyzuje tylko rozmiar wewnętrzny ramki: szerokość 235 mm, najwięcej 261 mm, wysokość 313 mm (9-10x12 cali miary berlińskiej, 1 cal = 2,61 mm), oraz zaleca solidną ich budowę: dolna beleczka w boczne beleczki i boczne beleczki w górną beleczkę wprawiane na wpust 13 mm (½ cala) głęboki, podaje poza tym oryginalną technikę ich wyrobu przy użyciu prostych narzędzi stolarskich.