Pszczoła maltańska

pszczoła maltańska Apis mellifera ruttneri – populacja endemiczna ograniczona występowaniem do wyspy Malta, pierwotnie utożsamiana z pszczołą sycylijską, w 1997 wyodrębniona jako nowy podgatunek Apis mellifera ruttneri na podstawie porównawczych badań morfologicznych, które przeprowadzili W.S. Sheppard, M.C. Arias, A. Grech i M.D. Meixer. Zajmuje ona w grupie afrykańsko-europejskich podgatunków pszczoły miodnej pośrednie miejsce pomiędzy pszczołą sycylijską i pszczołą algierską, podgatunków bliskich jej położeniem geograficznym, ciemno ubarwiona, jest jednak od nich nieco mniejsza i ma krótsze odnóża i skrzydła, które są poza tym o wiele węszże, ale odwłok ma wyraźnie szerszy, nawet szerszy niż u ras lokalnych pszczoły środkowoeuropejskiej z południowych regionów kontynentu. Odporna na choroby, jest bardzo aktywna, ale nie tak łagodna jak pszczoła włoska, od której odróżnia się wyższymi zbiorami miodu w naturalnym sobie środowisku (na wyspie), miód sklepi na mokro jak pszczoła kaukaska. Przygotowując się do rojenia zakłada około 80 mateczników, rój opuszczają ul, jak się zdaje, dopiero po wygryzieniu się matek, a w rojach spotyka się ich kilka. Kojarzona z pszczołą włoską daje łagodne potomstwo, ale brakuje wzrostu produkcji miodu. Z powodu tej cechy łagodności pszczoła włoska jest chętnie przywożona na wyspę, i krzyżowana, co prowadzi do zatraty odrębności genetycznych miejscowej populacji. Jej parametry morfologiczne: suma szerokości 3 i 4 tergitu – 4,468 mm, długość języczka – 6,296 mm, długość przedniego skrzydła – 2,296 mm, szerokość przedniego skrzydła – 2,938 mm, długość włosków na 5 tergicie – 0,349 mm, kąt użyłkowania G18 – 97,8º, indeks kubitalny – 2,41 (obliczany metodą Goetzego).