Paweł Kajzar

Paweł Kajzar (1873-1976) – urodził się 17 marca 1873 w rodzinie robotniczej w Kojkowicach. Po ukończeniu Polskiego Seminarium Nauczycielskiego w Cieszynie był wieloletnim nauczycielem, m.in. kierownikiem szkół w Ochabach, Wiśle i Ustroniu. Chętnie pracował fizycznie, pielęgnował niewielki sad, własnoręcznie wykonywał ule i sprzęt dla swej 25-pniowej pasieki, którą założył w 1910, zaczynając od jednego pnia. Był entuzjastą J. Lubienieckiego, gospodarował już w ulach rozbieralnych, stosował kratę odgrodową, zasilał pszczoły zimą cukrem nabywanym poprzez Towarzystwo Pszczelarsko-Ogrodnicze. Pasiekę jego odwiedzały wycieczki. W ogóle pszczelarzył dobrze, w 1928 zebrał z 23 pni 450 kg miodu, co w okolicach podgórskich było czymś niezwykłym. Pracy z pszczołami poniechał dopiero mając 92 lata, ale to wtedy gdy wytruto mu opryskiwaniem ostatnie 6 rodzin pszczelich. Dużo czytał prasy fachowej, począwszy od Bartnika Postępowego, przekazywał nabytą wiedzę pasieczną pszczelarzom odwiedzającym jego pasiekę. Działaczem związkowym sam nie był, ale ze związkowcami utrzymywał życzliwe kontakty. Zmarł 17 maja 1976 w Skoczowie.

Źródła

• Biłko F. (1973): Najstarszy pszczelarz w Polsce. Pszczelarstwo 24(7):16-17. PDF

• Biłko F. (1976): Zmarł najstarszy polski pszczelarz. Pszczelarstwo 27(9):22-23. PDF