Mikołaj Witwicki

Z ApisWiki.PL
(Różnice między wersjami)
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
(Utworzył nową stronę „'''Mikołaj Witwicki''' ([1764]1780-1853) prekursor nowoczesnego pszczelarstwa, niezrównany w urządzaniu i prowadzeniu pasiek, autor licznych publikacji. == Biografi...”)
 
Linia 1: Linia 1:
'''Mikołaj Witwicki''' ([1764]1780-1853) prekursor nowoczesnego pszczelarstwa, niezrównany w urządzaniu i prowadzeniu pasiek, autor licznych publikacji.
+
'''Mikołaj Witwicki''' (1764 [1780]-1853) prekursor nowoczesnego pszczelarstwa, niezrównany w urządzaniu i prowadzeniu pasiek, autor licznych publikacji.
  
 
== Biografia ==
 
== Biografia ==
Urodził się w Żurakach na Ziemi Halickiej, 16 maja 1764 albo 1780 według późniejszych weryfikacji (Mazak S. (1965) ''O szkicu autobiograficznym Mikołaja Witwickiego''. ''Pszczelarstwo'', 16(10):9-12, (11):15-17); początki nauki pobierał w domu, następnie po ukończeniu Kolegium Jezuickiego w Stanisławowie podjął studia na Uniwersytecie Lwowskim, potem w Wiedniu; podróżował po krajach Europy Zachodniej; ten okres jego życia jest mało znany, prawdopodobnie zaciągnął się do Legionów Dąbrowskiego; wiadomo, że w 1803 był we Lwowie, a w 1807 studiował pszczelarstwo w szkole M. Kuralta; osiada na Podolu w okolicy Tarnopola, zajmuje się gospodarstwem wiejskim, w tym pasieką rozbudowaną na skalę przemysłową; bywał na Wołyniu, w 1812 nawiązał kontakt z T. Czackim, ale w Liceum  Krzemieniecim nie wykładał, jak twierdzą niektórzy jego biografowie; w 1818 przeniósł się z rodziną na Polesie, gdzie nabył folwark Wólkę Lubitowską i zajął się przede wszystkim pszczelarstwem (2000 pni); w tym okresie (1818-31) urządzał pasieki w dobrach wołyńskich  A. Czartoryskiego, bywał także w Puławach; wspomagany życzliwą zachętą tego magnata rozwinął swoją działalność publicystyczną, którą uprawiał do 1847, pozostawiając pokaźny dorobek piśmienniczy w języku ojczystym, niemieckim i rosyjskim; w 1829 wydał dzieło ''Pszczolnictwo krajowe'', z czym wiązały się liczne jego wyjazdy do Warszawy, gdzie był przyjmowany z należytą estymą w Warszawskim Towarzystwie Przyjaciół Nauk; tam też zyskał aprobatę ul jego pomysłu, poziomo dzielony (ul Witwickiego), jako nowoczesny w stosunku do uli nierozbieralnych; jego konstruktor stał się znany i uznawany jako wzorowy pasiecznik, ale obstawał także za tradycyjną gospodarką bartną, którą leśnicy rugowali z lasów, bo widział w jej utrzymaniu źródło miodu z pożytków leśnych, co wiele znaczyło przy ówczesnym niskim poziomie pszczelarstwa; w 1832 został zesłany w głąb Rosji; dał się tam poznać jako doskonały pasiecznik z przygotowaniem teoretycznym i dociekliwością naukowca, co przyniosło mu przychylność Wolnego Towarzystwa Ekonomicznego i Towarzystwa Leśnego w Petersburgu, gdzie, amnestionowany, przebywał w 1855, zanim powrócił do rodziny w Wólce Lubitowskiej; swoją pasiekę odbudował ze zniszczeń i wzorowo urządził, ale dotąd często bywał w Petersburgu, gdzie drukowano jego książki pszczelarskie, najpierw w tłumaczeniu z języka polskiego, później pisane po rosyjsku; prowadził również wykłady; w 1848 zaangażował się w urządzanie i prowadzenie pasiek (5000 pni) należących do F. Koczubieja w rejonie Połtawy; w 5 lat później, 16 maja 1853 tam umiera.
+
Urodził się w Żurakach na Ziemi Halickiej, 16 maja 1764 albo 1780<ref>Według późniejszych weryfikacji: Mazak S. (1965) ''O szkicu autobiograficznym Mikołaja Witwickiego''. ''Pszczelarstwo'', 16(10):9-12, (11):15-17.</ref>; początki nauki pobierał w domu, następnie po ukończeniu Kolegium Jezuickiego w Stanisławowie podjął studia na Uniwersytecie Lwowskim, potem w Wiedniu; podróżował po krajach Europy Zachodniej; ten okres jego życia jest mało znany, prawdopodobnie zaciągnął się do Legionów Dąbrowskiego; wiadomo, że w 1803 był we Lwowie, a w 1807 studiował pszczelarstwo w szkole M. Kuralta; osiada na Podolu w okolicy Tarnopola, zajmuje się gospodarstwem wiejskim, w tym pasieką rozbudowaną na skalę przemysłową; bywał na Wołyniu, w 1812 nawiązał kontakt z T. Czackim, ale w Liceum  Krzemieniecim nie wykładał, jak twierdzą niektórzy jego biografowie; w 1818 przeniósł się z rodziną na Polesie, gdzie nabył folwark Wólkę Lubitowską i zajął się przede wszystkim pszczelarstwem (2000 pni); w tym okresie (1818-1831) urządzał pasieki w dobrach wołyńskich  A. Czartoryskiego, bywał także w Puławach; wspomagany życzliwą zachętą tego magnata rozwinął swoją działalność publicystyczną, którą uprawiał do 1847, pozostawiając pokaźny dorobek piśmienniczy w języku ojczystym, niemieckim i rosyjskim; w 1829 wydał dzieło ''Pszczolnictwo krajowe'', z czym wiązały się liczne jego wyjazdy do Warszawy, gdzie był przyjmowany z należytą estymą w Warszawskim Towarzystwie Przyjaciół Nauk; tam też zyskał aprobatę ul jego pomysłu, poziomo dzielony (ul Witwickiego), jako nowoczesny w stosunku do uli nierozbieralnych; jego konstruktor stał się znany i uznawany jako wzorowy pasiecznik, ale obstawał także za tradycyjną gospodarką bartną, którą leśnicy rugowali z lasów, bo widział w jej utrzymaniu źródło miodu z pożytków leśnych, co wiele znaczyło przy ówczesnym niskim poziomie pszczelarstwa; w 1832 został zesłany w głąb Rosji; dał się tam poznać jako doskonały pasiecznik z przygotowaniem teoretycznym i dociekliwością naukowca, co przyniosło mu przychylność Wolnego Towarzystwa Ekonomicznego i Towarzystwa Leśnego w Petersburgu, gdzie, amnestionowany, przebywał w 1855, zanim powrócił do rodziny w Wólce Lubitowskiej; swoją pasiekę odbudował ze zniszczeń i wzorowo urządził, ale dotąd często bywał w Petersburgu, gdzie drukowano jego książki pszczelarskie, najpierw w tłumaczeniu z języka polskiego, później pisane po rosyjsku; prowadził również wykłady; w 1848 zaangażował się w urządzanie i prowadzenie pasiek (5000 pni) należących do F. Koczubieja w rejonie Połtawy; w 5 lat później, 16 maja 1853 tam umiera.
 +
 
 +
== Przypisy ==
 +
<references/>
  
 
[[Category:Pszczelarze polscy]]
 
[[Category:Pszczelarze polscy]]
 
{{DEFAULTSORT:Witwicki Mikołaj}}
 
{{DEFAULTSORT:Witwicki Mikołaj}}

Wersja z 15:44, 21 sty 2012

Mikołaj Witwicki (1764 [1780]-1853) prekursor nowoczesnego pszczelarstwa, niezrównany w urządzaniu i prowadzeniu pasiek, autor licznych publikacji.

Biografia

Urodził się w Żurakach na Ziemi Halickiej, 16 maja 1764 albo 1780[1]; początki nauki pobierał w domu, następnie po ukończeniu Kolegium Jezuickiego w Stanisławowie podjął studia na Uniwersytecie Lwowskim, potem w Wiedniu; podróżował po krajach Europy Zachodniej; ten okres jego życia jest mało znany, prawdopodobnie zaciągnął się do Legionów Dąbrowskiego; wiadomo, że w 1803 był we Lwowie, a w 1807 studiował pszczelarstwo w szkole M. Kuralta; osiada na Podolu w okolicy Tarnopola, zajmuje się gospodarstwem wiejskim, w tym pasieką rozbudowaną na skalę przemysłową; bywał na Wołyniu, w 1812 nawiązał kontakt z T. Czackim, ale w Liceum Krzemieniecim nie wykładał, jak twierdzą niektórzy jego biografowie; w 1818 przeniósł się z rodziną na Polesie, gdzie nabył folwark Wólkę Lubitowską i zajął się przede wszystkim pszczelarstwem (2000 pni); w tym okresie (1818-1831) urządzał pasieki w dobrach wołyńskich A. Czartoryskiego, bywał także w Puławach; wspomagany życzliwą zachętą tego magnata rozwinął swoją działalność publicystyczną, którą uprawiał do 1847, pozostawiając pokaźny dorobek piśmienniczy w języku ojczystym, niemieckim i rosyjskim; w 1829 wydał dzieło Pszczolnictwo krajowe, z czym wiązały się liczne jego wyjazdy do Warszawy, gdzie był przyjmowany z należytą estymą w Warszawskim Towarzystwie Przyjaciół Nauk; tam też zyskał aprobatę ul jego pomysłu, poziomo dzielony (ul Witwickiego), jako nowoczesny w stosunku do uli nierozbieralnych; jego konstruktor stał się znany i uznawany jako wzorowy pasiecznik, ale obstawał także za tradycyjną gospodarką bartną, którą leśnicy rugowali z lasów, bo widział w jej utrzymaniu źródło miodu z pożytków leśnych, co wiele znaczyło przy ówczesnym niskim poziomie pszczelarstwa; w 1832 został zesłany w głąb Rosji; dał się tam poznać jako doskonały pasiecznik z przygotowaniem teoretycznym i dociekliwością naukowca, co przyniosło mu przychylność Wolnego Towarzystwa Ekonomicznego i Towarzystwa Leśnego w Petersburgu, gdzie, amnestionowany, przebywał w 1855, zanim powrócił do rodziny w Wólce Lubitowskiej; swoją pasiekę odbudował ze zniszczeń i wzorowo urządził, ale dotąd często bywał w Petersburgu, gdzie drukowano jego książki pszczelarskie, najpierw w tłumaczeniu z języka polskiego, później pisane po rosyjsku; prowadził również wykłady; w 1848 zaangażował się w urządzanie i prowadzenie pasiek (5000 pni) należących do F. Koczubieja w rejonie Połtawy; w 5 lat później, 16 maja 1853 tam umiera.

Przypisy

  1. Według późniejszych weryfikacji: Mazak S. (1965) O szkicu autobiograficznym Mikołaja Witwickiego. Pszczelarstwo, 16(10):9-12, (11):15-17.
Osobiste
Przestrzenie nazw
Warianty
Działania
Nawigacja
Narzędzia