Leonard Kozikowski

Z ApisWiki.PL
(Różnice między wersjami)
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
m (Źródła)
m (Biografia)
 
(Nie pokazano 2 wersji utworzonych przez jednego użytkownika)
Linia 4: Linia 4:
  
 
== Biografia ==
 
== Biografia ==
Urodził się 2 stycznia 1882 w Fitowie k. Lubawy, w rodzinie Kasjana i Magdaleny z d. Lipowskiej, jego starszym bratem był [[Aleksander Kozikowski]]. W rodzinie zajmowano się pszczelarstwem -  sam sięgał pamięcią, jak jego ojciec około 1890 zmieniał swoją z 60 pni składającą się pasiekę z [[kószka czubatka|kószek czubatek]] na [[kószka Kanitza|kószki Kanitza]] z nadstawkami ramkowymi. Po ukończeniu seminarium nauczycielskiego w Grudziądzu przez kilka lat pracował jako nauczyciel na Pomorzu.  Za przynależność do tajnych polskich towarzystw uczącej się młodzieży, władze pruskie szkolne przeniosły go w 1903 do Nadrenii, gdzie pracował m.in. jako nauczyciel w Mudersbach. W 1905-1907 ukończył Staatliche Kunstakademie w Düsseldorfie. Na wygnaniu interesował się pszczelarstwem i w ciągu 15 lat poznał pszczelarstwo niemieckie, zwłaszcza w Turyngii, Nadrenii i wrzosowiskach lüneburskich. W I wojnie światowej wziął udział czynny jako żołnierz armii niemieckiej. Po zakończeniu wojny powrócił na Pomorze. W grudniu 1918 był delegatem na Polski Sejm Dzielnicowy w Poznaniu.  W 1919 został członkiem Komisji ds. Wyznaniowych i Szkolnych w Toruniu, a rok później założył w tym mieście pierwsze polskie seminarium nauczycielskie. Był jego pierwszym dyrektorem, jak również wizytatorem Kuratorium Okręgu Szkolnego Pomorskiego. W latach 1920-1921 był działaczem Rady Pomorskiej w Grudziądzu i założycielem Związku Artystów Pomorskich. W 1921 na własną prośbę odszedł ze stanowiska wizytatora przy kuratorium Okręgu Szkolnego Pomorskiego, i przeniósł się do Brodnicy, gdzie objął stanowisko inspektora szkolnego. Należał do grona założycieli miejscowego Gimnazjum Kupieckiego. Od połowy lat 1920-tych był aktywnym działaczem Stronnictwa Narodowego. W Brodnicy założył ponownie własną pasiekę. Około 1925 rozpoczął współpracę z Pomorskim  Związkiem Pszczelarzy w Grudziądzu, organizował pod względem pszczelarskim, wraz z członkami już istniejącego Towarzystwa Pszczelarzy w Brodnicy cały powiat. Zachęcał nauczycielstwo do pszczelarstwa. W 1926 założył przy 7-klasowych szkołach brodnickich pasiekę doświadczalną zaopatrzoną we wszystkie potrzebne przybory.  Dzięki prywatnej inicjatywie L.K.  i [[Józef Bułka|Józefa Bułki]] w 1927 zaczęła ukazywać się ''Pasieka Pomorska'', pierwsze polskie czasopismo pszczelarskie na Pomorzu, od pierwszego numeru stała się oficjalnym organem Zarządu Związku Pomorskiego. Został jej naczelnym redaktorem i wiceprezesem Zarządu Towarzystw Pszczelarskich na Pomorze. W 1928 Towarzystwo Pszczelnicze w Brodnicy nagrodzone zostało na Wystawie Ogrodniczo-Przemysłowej w Toruniu złotym medalem Ministerstwa Rolnictwa, a Pasieka Pomorska dużym srebrnym Izby Rolniczej w Toruniu. W 1929 wszedł w skład Zarządu Naczelnego Związku Organizacji Pszczelarskich w Warszawie. W 1933 przeszedł na emeryturę jako inspektor szkolny. W 1934 po śmierci prezesa E. Zawadzkiego (9 czerwca 1934) objął stanowisko wiceprezesa Pomorskiego Związku Towarzystw Pszczelarskich,  a w 1935 został wybrany jego prezesem. Dzięki  wysiłkom L.K. powstało w Brodnicy związkowe laboratorium do badania miodu i chorób pszczół, dobrze służyło ono związkowcom, od 1937 podjęto w nim badanie miodów z obszaru całej Polski. Napisał i wydał ''Poradnik Pszczelarza'' (Brodnica 1934) i ''Choroby, pasorzyty<nowiki>[</nowiki>!<nowiki>]</nowiki> i szkodniki pszczoły miodnej: podręcznik do rozpoznawania, stwierdzania i zwalczania chorób i szkodników pszczelich'' (Lwów 1934/1935). Przez wiele lat był korespondentem ''Słowa Pomorskiego'' w Toruniu. Jako malarz tworzył obrazy i rysunki batalistyczne, nawiązujące do własnych frontowych przeżyć w czasie I wojny światowej, sceny rodzajowe, zabytki architektury i portrety. Prace swe wystawiał w miastach Pomorza oraz w Düsseldorfie. Do redagowanej przez siebie Pasieki Pomorskiej wykonywał rysunki i projektował okładki. Większość jego dzieł uległa zniszczeniu podczas II wojny światowej. Odznaczono go Krzyżem Kawalerskim Polonia Restituta i medalem „Za owocną pracę w rolnictwie”. Zmarł 13 stycznia 1941 w Brodnicy.
+
Urodził się 2 stycznia 1882 w Fitowie k. Lubawy, w rodzinie Kasjana i Magdaleny z d. Lipowskiej, jego starszym bratem był [[Aleksander Kozikowski]]. W rodzinie zajmowano się pszczelarstwem -  sam sięgał pamięcią, jak jego ojciec około 1890 zmieniał swoją z 60 pni składającą się pasiekę z [[kószka czubatka|kószek czubatek]] na [[kószka Kanitza|kószki Kanitza]] z nadstawkami ramkowymi. Po ukończeniu seminarium nauczycielskiego w Grudziądzu przez kilka lat pracował jako nauczyciel na Pomorzu.  Za przynależność do tajnych polskich towarzystw uczącej się młodzieży, władze pruskie szkolne przeniosły go w 1903 do Nadrenii, gdzie pracował m.in. jako nauczyciel w Mudersbach. W 1905-1907 ukończył Staatliche Kunstakademie w Düsseldorfie. Na wygnaniu interesował się pszczelarstwem i w ciągu 15 lat poznał pszczelarstwo niemieckie, zwłaszcza w Turyngii, Nadrenii i wrzosowiskach lüneburskich. W I wojnie światowej wziął udział czynny jako żołnierz armii niemieckiej. Po zakończeniu wojny powrócił na Pomorze. W grudniu 1918 był delegatem na Polski Sejm Dzielnicowy w Poznaniu.  W 1919 został członkiem Komisji ds. Wyznaniowych i Szkolnych w Toruniu, a rok później założył w tym mieście pierwsze polskie seminarium nauczycielskie. Był jego pierwszym dyrektorem, jak również wizytatorem Kuratorium Okręgu Szkolnego Pomorskiego. W latach 1920-1921 był działaczem Rady Pomorskiej w Grudziądzu i założycielem Związku Artystów Pomorskich. W 1921 na własną prośbę odszedł ze stanowiska wizytatora przy kuratorium Okręgu Szkolnego Pomorskiego, i przeniósł się do Brodnicy, gdzie objął stanowisko inspektora szkolnego. Należał do grona założycieli miejscowego Gimnazjum Kupieckiego. Od połowy lat 1920-tych był aktywnym działaczem Stronnictwa Narodowego. W Brodnicy założył ponownie własną pasiekę. Około 1925 rozpoczął współpracę z Pomorskim  Związkiem Pszczelarzy w Grudziądzu, organizował pod względem pszczelarskim, wraz z członkami już istniejącego Towarzystwa Pszczelarzy w Brodnicy cały powiat. Zachęcał nauczycielstwo do pszczelarstwa. W 1926 założył przy 7-klasowych szkołach brodnickich pasiekę doświadczalną zaopatrzoną we wszystkie potrzebne przybory.  Dzięki prywatnej inicjatywie L.K.  i [[Józef Bułka|Józefa Bułki]] w 1927 zaczęła ukazywać się ''Pasieka Pomorska'', pierwsze polskie czasopismo pszczelarskie na Pomorzu, od pierwszego numeru stała się oficjalnym organem Zarządu Związku Pomorskiego. Został jej naczelnym redaktorem i wiceprezesem Zarządu Towarzystw Pszczelarskich na Pomorze. W 1928 Towarzystwo Pszczelnicze w Brodnicy nagrodzone zostało na Wystawie Ogrodniczo-Przemysłowej w Toruniu złotym medalem Ministerstwa Rolnictwa, a Pasieka Pomorska dużym srebrnym Izby Rolniczej w Toruniu. W 1929 wszedł w skład Zarządu Naczelnego Związku Organizacji Pszczelarskich w Warszawie. W 1933 przeszedł na emeryturę jako inspektor szkolny. W 1934 po śmierci prezesa E. Zawadzkiego (9 czerwca 1934) objął stanowisko wiceprezesa Pomorskiego Związku Towarzystw Pszczelarskich,  a w 1935 został wybrany jego prezesem. Dzięki  wysiłkom L.K. powstało w Brodnicy związkowe laboratorium do badania miodu i chorób pszczół, dobrze służyło ono związkowcom, od 1937 podjęto w nim badanie miodów z obszaru całej Polski. Napisał i wydał ''Poradnik Pszczelarza'' (Brodnica 1934) i ''Choroby, pasorzyty<nowiki>[</nowiki>!<nowiki>]</nowiki> i szkodniki pszczoły miodnej: podręcznik do rozpoznawania, stwierdzania i zwalczania chorób i szkodników pszczelich'' (Lwów 1934/1935). Przez wiele lat był korespondentem ''Słowa Pomorskiego'' w Toruniu. Jako malarz tworzył obrazy i rysunki batalistyczne, nawiązujące do własnych frontowych przeżyć w czasie I wojny światowej, sceny rodzajowe, zabytki architektury i portrety. Prace swe wystawiał w miastach Pomorza oraz w Düsseldorfie. Do redagowanej przez siebie ''Pasieki Pomorskiej'' wykonywał rysunki i projektował okładki. Większość jego dzieł uległa zniszczeniu podczas II wojny światowej. Odznaczono go Krzyżem Kawalerskim Polonia Restituta i medalem „Za owocną pracę w rolnictwie”. Zmarł 13 stycznia 1941 w Brodnicy.
  
 
== Źródła ==
 
== Źródła ==
* Życiorysy i opisy pasiek wybitniejszych pszczelarzy polskich. ''Bartnik Wielkopolski'' 1929,10(8-9):34-35. Nr specjalny wydany jako ''Pamiętnik Wszechsłowiańskiego Zjazdu Pszczelniczego i Wystawy Pszczelniczej w Poznaniu 15-25 VIII 1929r''. (Czasopismo dostępne w zasobach Wielkopolskiej Biblioteki Cyfrowej oai:www.wbc.poznan.pl:251111. [http://fbc.pionier.net.pl/id/oai:www.wbc.poznan.pl:251111 DJVU])
+
* Życiorysy i opisy pasiek wybitniejszych pszczelarzy polskich. Leonard Kozikowski. W: ''Pamiętnik Wszechsłowiańskiego Zjazdu Pszczelniczego i Wystawy Pszczelniczej w Poznaniu 15-25. VIII 1929 R.'', ss. 34-35. Druk wydany jako numer specjalny miesięcznika ''Pszczelnictwo Polskie'' 1929, V (8).  [{{SERVER}}/archive/pub/pszczpolskie/pszczpolskie5-8.pdf PDF]
 +
 
 +
* Życiorysy i opisy pasiek wybitniejszych pszczelarzy polskich. Leonard Kozikowski. ''Bartnik Wielkopolski'' 1929,10(8-9):34-35. Nr specjalny wydany jako ''Pamiętnik Wszechsłowiańskiego Zjazdu Pszczelniczego i Wystawy Pszczelniczej w Poznaniu 15-25 VIII 1929r''. (Czasopismo dostępne w zasobach Wielkopolskiej Biblioteki Cyfrowej oai:www.wbc.poznan.pl:251111. [http://fbc.pionier.net.pl/id/oai:www.wbc.poznan.pl:251111 DJVU])
  
 
* Szews Jerzy (2000): ''Słownik biograficzny Ziemi Lubawskiej 1244-2000'', t. I, Regionalny Ośrodek Studiów i Ochrony Środowiska Kulturowego, Lubawa-Toruń, ss. 112-113.
 
* Szews Jerzy (2000): ''Słownik biograficzny Ziemi Lubawskiej 1244-2000'', t. I, Regionalny Ośrodek Studiów i Ochrony Środowiska Kulturowego, Lubawa-Toruń, ss. 112-113.

Aktualna wersja na dzień 22:27, 11 lis 2015

Leonard Kozikowski

Leonard Kozikowski (1882 – 1941) – artysta malarz, pedagog, redaktor, działacz towarzystw pszczelarskich na Pomorzu.

Biografia

Urodził się 2 stycznia 1882 w Fitowie k. Lubawy, w rodzinie Kasjana i Magdaleny z d. Lipowskiej, jego starszym bratem był Aleksander Kozikowski. W rodzinie zajmowano się pszczelarstwem - sam sięgał pamięcią, jak jego ojciec około 1890 zmieniał swoją z 60 pni składającą się pasiekę z kószek czubatek na kószki Kanitza z nadstawkami ramkowymi. Po ukończeniu seminarium nauczycielskiego w Grudziądzu przez kilka lat pracował jako nauczyciel na Pomorzu. Za przynależność do tajnych polskich towarzystw uczącej się młodzieży, władze pruskie szkolne przeniosły go w 1903 do Nadrenii, gdzie pracował m.in. jako nauczyciel w Mudersbach. W 1905-1907 ukończył Staatliche Kunstakademie w Düsseldorfie. Na wygnaniu interesował się pszczelarstwem i w ciągu 15 lat poznał pszczelarstwo niemieckie, zwłaszcza w Turyngii, Nadrenii i wrzosowiskach lüneburskich. W I wojnie światowej wziął udział czynny jako żołnierz armii niemieckiej. Po zakończeniu wojny powrócił na Pomorze. W grudniu 1918 był delegatem na Polski Sejm Dzielnicowy w Poznaniu. W 1919 został członkiem Komisji ds. Wyznaniowych i Szkolnych w Toruniu, a rok później założył w tym mieście pierwsze polskie seminarium nauczycielskie. Był jego pierwszym dyrektorem, jak również wizytatorem Kuratorium Okręgu Szkolnego Pomorskiego. W latach 1920-1921 był działaczem Rady Pomorskiej w Grudziądzu i założycielem Związku Artystów Pomorskich. W 1921 na własną prośbę odszedł ze stanowiska wizytatora przy kuratorium Okręgu Szkolnego Pomorskiego, i przeniósł się do Brodnicy, gdzie objął stanowisko inspektora szkolnego. Należał do grona założycieli miejscowego Gimnazjum Kupieckiego. Od połowy lat 1920-tych był aktywnym działaczem Stronnictwa Narodowego. W Brodnicy założył ponownie własną pasiekę. Około 1925 rozpoczął współpracę z Pomorskim Związkiem Pszczelarzy w Grudziądzu, organizował pod względem pszczelarskim, wraz z członkami już istniejącego Towarzystwa Pszczelarzy w Brodnicy cały powiat. Zachęcał nauczycielstwo do pszczelarstwa. W 1926 założył przy 7-klasowych szkołach brodnickich pasiekę doświadczalną zaopatrzoną we wszystkie potrzebne przybory. Dzięki prywatnej inicjatywie L.K. i Józefa Bułki w 1927 zaczęła ukazywać się Pasieka Pomorska, pierwsze polskie czasopismo pszczelarskie na Pomorzu, od pierwszego numeru stała się oficjalnym organem Zarządu Związku Pomorskiego. Został jej naczelnym redaktorem i wiceprezesem Zarządu Towarzystw Pszczelarskich na Pomorze. W 1928 Towarzystwo Pszczelnicze w Brodnicy nagrodzone zostało na Wystawie Ogrodniczo-Przemysłowej w Toruniu złotym medalem Ministerstwa Rolnictwa, a Pasieka Pomorska dużym srebrnym Izby Rolniczej w Toruniu. W 1929 wszedł w skład Zarządu Naczelnego Związku Organizacji Pszczelarskich w Warszawie. W 1933 przeszedł na emeryturę jako inspektor szkolny. W 1934 po śmierci prezesa E. Zawadzkiego (9 czerwca 1934) objął stanowisko wiceprezesa Pomorskiego Związku Towarzystw Pszczelarskich, a w 1935 został wybrany jego prezesem. Dzięki wysiłkom L.K. powstało w Brodnicy związkowe laboratorium do badania miodu i chorób pszczół, dobrze służyło ono związkowcom, od 1937 podjęto w nim badanie miodów z obszaru całej Polski. Napisał i wydał Poradnik Pszczelarza (Brodnica 1934) i Choroby, pasorzyty[!] i szkodniki pszczoły miodnej: podręcznik do rozpoznawania, stwierdzania i zwalczania chorób i szkodników pszczelich (Lwów 1934/1935). Przez wiele lat był korespondentem Słowa Pomorskiego w Toruniu. Jako malarz tworzył obrazy i rysunki batalistyczne, nawiązujące do własnych frontowych przeżyć w czasie I wojny światowej, sceny rodzajowe, zabytki architektury i portrety. Prace swe wystawiał w miastach Pomorza oraz w Düsseldorfie. Do redagowanej przez siebie Pasieki Pomorskiej wykonywał rysunki i projektował okładki. Większość jego dzieł uległa zniszczeniu podczas II wojny światowej. Odznaczono go Krzyżem Kawalerskim Polonia Restituta i medalem „Za owocną pracę w rolnictwie”. Zmarł 13 stycznia 1941 w Brodnicy.

Źródła

Osobiste
Przestrzenie nazw
Warianty
Działania
Nawigacja
Narzędzia