Koniczyna czerwona

Z ApisWiki.PL
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania

koniczyna czerwona, koniczyna łąkowa Trifolium pratense L., T. purpureum Gilib. - zielna roślina wieloletnia z rodziny motylkowatych, wyrastająca do wysokości 50 cm, o korzeniu palowym do 2,5 m długości; liście złożone z 3 odwrotnie jajowatych lub eliptycznych listków; kwiatostany kuliste lub jajowate, kwiaty czerwone, strąk jednonasienny; w Polsce pospolita jej forma dzika (var. spontaneum), rosnąca głównie na naturalnych łąkach oraz forma uprawna (var. sativum), jako bardzo wartościowa roślina pastewna, występująca w odmianach hodowlanych i populacjach miejscowych, botanicznie zróżnicowanych na wczesne, dwukośne i późne, jednokośne (odporniejsze na wymarzanie); kwitnie od czerwca do września; nasiona jajowate o wyraźnym metalicznym połysku i żywej, żółtej barwie z odcieniem fioletowym (stare matowieją i stają się rdzawoczerwone), są zbierane głównie z drugiego pokosu; dostarcza pyłku i stanowi obfite źródło nektaru, z którego mogą korzystać jedynie długojęzyczkowe trzmiele i (w pewnym stopniu) pszczoły, np. rasy kaukaskiej; 1 ha uprawy daje 100-200 kg charakterystycznego miodu koniczynowego; w celu zwabiania pszczół na plantację (zapylanie) zaleca się stosowanie tzw. tresury, polegającej na podkarmianiu rodzin pszczelich syropem aromatyzowanym kwiatami; pszczoły pobierają chętnie nektar korzystając z otworów przegryzionych w rurce kwiatowej przez niektóre gatunki krótkojęzyczkowych trzmieli, dostających się w ten sposób do nektaru; pyłek jest zbierany chętnie (obnóża od jasno czekoladowych do ciemnobrązowych).

Osobiste
Przestrzenie nazw
Warianty
Działania
Nawigacja
Narzędzia