Klateczka Bojarczuka

klateczka Bojarczuka – udana modyfikacja klateczki Bentona według projektu C. Bojarczuka z lat pięćdziesiątych XX wieku, gdy sprzedaż wysyłkowa matek pszczelich nabrała rozmachu dzięki rozwojowi w kraju licencjonowanej hodowli pszczół. Wymiary gabarytowe korpusu (klocek drewniany): długość 100 mm, szerokość 30 mm, wysokość 25 mm, średnica świdra do drążenia komór – 25 mm, głębokość komór 23 mm, komora dla matki i pszczół towarzyszących – z połączenia dwóch wgłębień, jej ściany boczne – równoległe, wejście do niej w szczytowej ścianie, zamykane blaszką. Nad komorami – przejrzysty celofan, przytwierdzany do korpusu klejem biurowym, osłonięty od góry cienką deseczką lub kawałkiem sklejki albo tektury (kartonu). Dopływ powietrza zapewnia szpara wycięta w jednym z boków komory lub kilka otworów wywierconych z obu stron (średnica nie większa niż 3 mm). W nawiązaniu do tradycyjnego sposobu zabezpieczania komór od góry – zamiast celofanu może służyć siatka metalowa, a nad nią osłona z wieczka nieco uniesionego na listewkach dla wentylacji, zbędna jest wówczas wentylacja boczna.