Jerzy Aleksandrowicz

Z ApisWiki.PL
(Różnice między wersjami)
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
m (Źródła)
 
(Nie pokazano 2 wersji utworzonych przez jednego użytkownika)
Linia 1: Linia 1:
 +
[[Image:Jerzy Aleksandrowicz.jpg|thumb|right|149px|Jerzy Aleksandrowicz]]
 +
 
'''Jerzy Aleksandrowicz''' (1819-1894) – przyrodnik, pedagog, organizator i kierownik wielu instytucji naukowo-dydaktycznych w Warszawie.
 
'''Jerzy Aleksandrowicz''' (1819-1894) – przyrodnik, pedagog, organizator i kierownik wielu instytucji naukowo-dydaktycznych w Warszawie.
  
 
== Biografia ==
 
== Biografia ==
Urodził się 3 stycznia 1819 we wsi Kumieciszki w Augustowskiem, w rodzinie zamożnego gospodarza  pochodzenia litewskiego. Uczęszczał do gimnazjum w Sejnach, maturę uzyskał w 1839, poczym podjął studia na sekcji przyrodniczej Wydziału Fizyczno-Matematycznego Uniwersytetu Petersburskiego, ukończył je w 1843 specjalizując się w dziedzinie botaniki. W tym też roku osiedlił się w Warszawie i podjął pracę jako nauczyciel przyrody w Szkole Realnej. Niedostatek wykwalifikowanych nauczycieli-przyrodników sprawił, że powierzano mu wykłady i nauczanie również w innych szkołach: Szkole Sztuk Pięknych, Szkole Farmaceutycznej. Od 1857 wykładał botanikę, zoologię  i mineralogię w Akademii Medko-Chirurgicznej, aż do jej  zamknięcia w 1861. W 1860 przerwał pracę w Szkole Realnej. Po otworzeniu Szkoły Głównej przez cały czas jej istnienia (1862-1869) wykładał w niej botanikę. W latach 1869-1878 był profesorem zwyczajnym botaniki w Uniwersytecie Warszawskim. Już od 1850 współdziałał przy odbudowie zaniedbanego Ogrodu Botanicznego, od 1869 już jako jego dyrektor. Dzięki jego wysiłkom Ogród odzyskał dawną świetność, prowadzone były badania fenologiczne i florystyczne, została założona pasieka. Przyczynił się do powstania w 1864 Ogrodu Pomologicznego na Marymoncie, został jego dyrektorem w 1872, założył tam w 1879 i kierował pierwszą w Królestwie Polskim Szkołę Ogrodniczą, działała do 1886, wykładano w niej po polsku wbrew zarządzeniom władz zaborczych. Od 1881 brał udział w staraniach o powołanie Towarzystwa Ogrodniczego, gdy w 1884 zostało oficjalnie zatwierdzone przez władze, obrano go  pierwszym jego prezesem. Interesował się bardzo pszczelarstwem, z zamiłowaniem oddawał się pracą w pasiece. Gdy poznał [[Kazimierz Lewicki|K. Lewickiego]] i jego plany założenia pszczelarskiej placówki naukowo-dydaktycznej, stał się zwolennikiem tego projektu i współdziałał w założeniu Muzeum Pszczelarskiego i Warszawskiego Towarzystwa Pszczelarskiego. Był autorem oryginalnych pomysłów, udzielał rad, pomagał w dokonywaniu eksperymentów, prowadził cykl wykładów na kursach, organizował zajęcia praktyczne, wszystko to czynił bezinteresownie, ceniony przez słuchaczy. Jako jeden z pierwszych zajął się jedwabnictwem. Był członkiem komitetu redakcyjnego ''Wielkiej Encyklopedii Rolniczej'' oraz członkiem komitetu redakcyjnego ''Wielkiej Encyklopedii Powszechnej Ilustrowanej'', poza tym Wszechświata oraz ''Pamiętnika Fizyograficznego [Warszawskiego]''. Był członkiem, rzeczywistym i honorowym,  licznych towarzystw naukowych krajowych i zagranicznych. Dzięki szerokiemu wachlarzowi wiadomości i zainteresowań, wniósł poważny wkład w rozwój różnych działań gospodarstwa wiejskiego w Królestwie Polskim. Zmarł 13 stycznia 1894 w Warszawie.
+
Urodził się 3 stycznia 1819 we wsi Kumieciszki w Augustowskiem, w rodzinie zamożnego gospodarza  pochodzenia litewskiego. Uczęszczał do gimnazjum w Sejnach, maturę uzyskał w 1839, poczym podjął studia na sekcji przyrodniczej Wydziału Fizyczno-Matematycznego Uniwersytetu Petersburskiego, ukończył je w 1843 specjalizując się w dziedzinie botaniki. W tym też roku osiedlił się w Warszawie i podjął pracę jako nauczyciel przyrody w Szkole Realnej. Niedostatek wykwalifikowanych nauczycieli-przyrodników sprawił, że powierzano mu wykłady i nauczanie również w innych szkołach: Szkole Sztuk Pięknych, Szkole Farmaceutycznej. Od 1857 wykładał botanikę, zoologię  i mineralogię w Akademii Medyko-Chirurgicznej, aż do jej  zamknięcia w 1861. W 1860 przerwał pracę w Szkole Realnej. Po otworzeniu Szkoły Głównej przez cały czas jej istnienia (1862-1869) wykładał w niej botanikę. W latach 1869-1878 był profesorem zwyczajnym botaniki w Uniwersytecie Warszawskim. Już od 1850 współdziałał przy odbudowie zaniedbanego Ogrodu Botanicznego, od 1869 już jako jego dyrektor. Dzięki jego wysiłkom Ogród odzyskał dawną świetność, prowadzone były badania fenologiczne i florystyczne, została założona pasieka. Przyczynił się do powstania w 1864 Ogrodu Pomologicznego na Marymoncie, został jego dyrektorem w 1872, założył tam w 1879 i kierował pierwszą w Królestwie Polskim Szkołę Ogrodniczą, działała do 1886, wykładano w niej po polsku wbrew zarządzeniom władz zaborczych. Od 1881 brał udział w staraniach o powołanie Towarzystwa Ogrodniczego, gdy w 1884 zostało oficjalnie zatwierdzone przez władze, obrano go  pierwszym jego prezesem. Interesował się bardzo pszczelarstwem, z zamiłowaniem oddawał się pracą w pasiece. Gdy poznał [[Kazimierz Lewicki|K. Lewickiego]] i jego plany założenia pszczelarskiej placówki naukowo-dydaktycznej, stał się zwolennikiem tego projektu i współdziałał w założeniu Muzeum Pszczelarskiego i Warszawskiego Towarzystwa Pszczelarskiego. Był autorem oryginalnych pomysłów, udzielał rad, pomagał w dokonywaniu eksperymentów, prowadził cykl wykładów na kursach, organizował zajęcia praktyczne, wszystko to czynił bezinteresownie, ceniony przez słuchaczy. Jako jeden z pierwszych zajął się jedwabnictwem. Był członkiem komitetu redakcyjnego ''Wielkiej Encyklopedii Rolniczej'' oraz członkiem komitetu redakcyjnego ''Wielkiej Encyklopedii Powszechnej Ilustrowanej'', poza tym ''Wszechświata'' oraz ''Pamiętnika Fizyograficznego [Warszawskiego]''. Był członkiem, rzeczywistym i honorowym,  licznych towarzystw naukowych krajowych i zagranicznych. Dzięki szerokiemu wachlarzowi wiadomości i zainteresowań, wniósł poważny wkład w rozwój różnych działań gospodarstwa wiejskiego w Królestwie Polskim. Zmarł 13 stycznia 1894 w Warszawie.
  
 
== Źródła ==
 
== Źródła ==

Aktualna wersja na dzień 18:28, 1 cze 2016

Jerzy Aleksandrowicz

Jerzy Aleksandrowicz (1819-1894) – przyrodnik, pedagog, organizator i kierownik wielu instytucji naukowo-dydaktycznych w Warszawie.

Biografia

Urodził się 3 stycznia 1819 we wsi Kumieciszki w Augustowskiem, w rodzinie zamożnego gospodarza pochodzenia litewskiego. Uczęszczał do gimnazjum w Sejnach, maturę uzyskał w 1839, poczym podjął studia na sekcji przyrodniczej Wydziału Fizyczno-Matematycznego Uniwersytetu Petersburskiego, ukończył je w 1843 specjalizując się w dziedzinie botaniki. W tym też roku osiedlił się w Warszawie i podjął pracę jako nauczyciel przyrody w Szkole Realnej. Niedostatek wykwalifikowanych nauczycieli-przyrodników sprawił, że powierzano mu wykłady i nauczanie również w innych szkołach: Szkole Sztuk Pięknych, Szkole Farmaceutycznej. Od 1857 wykładał botanikę, zoologię i mineralogię w Akademii Medyko-Chirurgicznej, aż do jej zamknięcia w 1861. W 1860 przerwał pracę w Szkole Realnej. Po otworzeniu Szkoły Głównej przez cały czas jej istnienia (1862-1869) wykładał w niej botanikę. W latach 1869-1878 był profesorem zwyczajnym botaniki w Uniwersytecie Warszawskim. Już od 1850 współdziałał przy odbudowie zaniedbanego Ogrodu Botanicznego, od 1869 już jako jego dyrektor. Dzięki jego wysiłkom Ogród odzyskał dawną świetność, prowadzone były badania fenologiczne i florystyczne, została założona pasieka. Przyczynił się do powstania w 1864 Ogrodu Pomologicznego na Marymoncie, został jego dyrektorem w 1872, założył tam w 1879 i kierował pierwszą w Królestwie Polskim Szkołę Ogrodniczą, działała do 1886, wykładano w niej po polsku wbrew zarządzeniom władz zaborczych. Od 1881 brał udział w staraniach o powołanie Towarzystwa Ogrodniczego, gdy w 1884 zostało oficjalnie zatwierdzone przez władze, obrano go pierwszym jego prezesem. Interesował się bardzo pszczelarstwem, z zamiłowaniem oddawał się pracą w pasiece. Gdy poznał K. Lewickiego i jego plany założenia pszczelarskiej placówki naukowo-dydaktycznej, stał się zwolennikiem tego projektu i współdziałał w założeniu Muzeum Pszczelarskiego i Warszawskiego Towarzystwa Pszczelarskiego. Był autorem oryginalnych pomysłów, udzielał rad, pomagał w dokonywaniu eksperymentów, prowadził cykl wykładów na kursach, organizował zajęcia praktyczne, wszystko to czynił bezinteresownie, ceniony przez słuchaczy. Jako jeden z pierwszych zajął się jedwabnictwem. Był członkiem komitetu redakcyjnego Wielkiej Encyklopedii Rolniczej oraz członkiem komitetu redakcyjnego Wielkiej Encyklopedii Powszechnej Ilustrowanej, poza tym Wszechświata oraz Pamiętnika Fizyograficznego [Warszawskiego]. Był członkiem, rzeczywistym i honorowym, licznych towarzystw naukowych krajowych i zagranicznych. Dzięki szerokiemu wachlarzowi wiadomości i zainteresowań, wniósł poważny wkład w rozwój różnych działań gospodarstwa wiejskiego w Królestwie Polskim. Zmarł 13 stycznia 1894 w Warszawie.

Źródła

Osobiste
Przestrzenie nazw
Warianty
Działania
Nawigacja
Narzędzia