Jerzy Aleksandrowicz

Wersja z 20:44, 1 gru 2014

Jerzy Aleksandrowicz (1819-1894) – przyrodnik, pedagog, organizator i kierownik wielu instytucji naukowo-dydaktycznych w Warszawie.

Biografia

Urodził się 3 stycznia 1819 we wsi Kumieciszki w Augustowskiem, w rodzinie zamożnego gospodarza pochodzenia litewskiego. Uczęszczał do gimnazjum w Sejnach, maturę uzyskał w 1839, poczym podjął studia na sekcji przyrodniczej Wydziału Fizyczno-Matematycznego Uniwersytetu Petersburskiego, ukończył je w 1843 specjalizując się w dziedzinie botaniki. W tym też roku osiedlił się w Warszawie i podjął pracę jako nauczyciel przyrody w Szkole Realnej. Niedostatek wykwalifikowanych nauczycieli-przyrodników sprawił, że powierzano mu wykłady i nauczanie również w innych szkołach: Szkole Sztuk Pięknych, Szkole Farmaceutycznej. Od 1857 wykładał botanikę, zoologię i mineralogię w Akademii Medko-Chirurgicznej, aż do jej zamknięcia w 1861. W 1860 przerwał pracę w Szkole Realnej. Po otworzeniu Szkoły Głównej przez cały czas jej istnienia (1862-1869) wykładał w niej botanikę. W latach 1869-1878 był profesorem zwyczajnym botaniki w Uniwersytecie Warszawskim. Już od 1850 współdziałał przy odbudowie zaniedbanego Ogrodu Botanicznego, od 1869 już jako jego dyrektor. Dzięki jego wysiłkom Ogród odzyskał dawną świetność, prowadzone były badania fenologiczne i florystyczne, została założona pasieka. Przyczynił się do powstania w 1864 Ogrodu Pomologicznego na Marymoncie, został jego dyrektorem w 1872, założył tam w 1879 i kierował pierwszą w Królestwie Polskim Szkołę Ogrodniczą, działała do 1886, wykładano w niej po polsku wbrew zarządzeniom władz zaborczych. Od 1881 brał udział w staraniach o powołanie Towarzystwa Ogrodniczego, gdy w 1884 zostało oficjalnie zatwierdzone przez władze, obrano go pierwszym jego prezesem. Interesował się bardzo pszczelarstwem, z zamiłowaniem oddawał się pracą w pasiece. Gdy poznał K. Lewickiego i jego plany założenia pszczelarskiej placówki naukowo-dydaktycznej, stał się zwolennikiem tego projektu i współdziałał w założeniu Muzeum Pszczelarskiego i Warszawskiego Towarzystwa Pszczelarskiego. Był autorem oryginalnych pomysłów, udzielał rad, pomagał w dokonywaniu eksperymentów, prowadził cykl wykładów na kursach, organizował zajęcia praktyczne, wszystko to czynił bezinteresownie, ceniony przez słuchaczy. Jako jeden z pierwszych zajął się jedwabnictwem. Był członkiem komitetu redakcyjnego Wielkiej Encyklopedii Rolniczej oraz członkiem komitetu redakcyjnego Wielkiej Encyklopedii Powszechnej Ilustrowanej, poza tym Wszechświata oraz Pamiętnika Fizyograficznego [Warszawskiego]. Był członkiem, rzeczywistym i honorowym, licznych towarzystw naukowych krajowych i zagranicznych. Dzięki szerokiemu wachlarzowi wiadomości i zainteresowań, wniósł poważny wkład w rozwój różnych działań gospodarstwa wiejskiego w Królestwie Polskim. Zmarł 13 stycznia 1894 w Warszawie.

Źródła

• Wikipedia: Jerzy Aleksandrowicz.
• W. Mierzecka (2005): Jerzy Aleksandrowicz – pedagog i organizator. Rolniczy Magazyn Elektroniczny CBR, Lipiec 2005, nr 8, s. 40. HTML