Friedrich Ruttner

Friedrich Ruttner (1914-1998) - wybitny biolog, w zamierzeniach lekarz medycyny, w spełnieniu się pszczelarz, świetny znawca pszczoły miodnej, jej systematyki, hodowli i rozrodu. Urodził się 15 maja 1914 w Eger jako syn znanego limnologa i właściciela pasieki, w niej to zdobywał umiejętności pszczelarskie jeszcze podczas nauk w szkole średniej (1933 - praca magisterska: Blumen und Isecten). Odbył potem studia medyczne na Uniwersytecie w Insbruku, Hamburgu i Kolonii, uwieńczone w 1938 doktoratem. W 1939-1948 był asystentem w uniwersyteckiej Psychiatryczno-neurologicznej klinice w Innsbrucku, ale choroba Heine-Medina uniemożliwiła mu wykonywani zawodu lekarza. W 1948 wraz z bratem, Hansem, przejął pasiekę ojca w Lunz am See (Austria) i urządził Stację Hodowli Matek, podlegającą później Instytutowi Pszczelarskiemu w Wiedniu. Na początku zajął się morfologią i systematyką pszczoły miodnej, następnie jej hodowlą i biologią unasieniania matek pszczelich, osiągając znaczący w świecie dorobek naukowy. Spektakularne było doświadczenie na dowód wielokrotnej kopulacji matek pszczelich, przeprowadzone w 1955 na wyspie Vulcano wspólnie z bratem Hansem oraz R.Jordanem i M.Alberem, jak również seria doświadczeń z dotycząca lotów godowych matek i miejsc gromadzenia się trutni. W 1954-1957 studiował dodatkowo zoologię na Uniwersytecie w Wiedniu, gdzie habilitował się. W 1964 został powołany na stanowisko dyrektora Instytutu Pszczelarskiego w Oberrusel, należącego do Uniwersytetu we Frankfurcie nad Menem, a w 1965 uzyskał tytuł profesora. W nowych warunkach pracy zintysyfikował i poszerzył zakres badań; był jednym z pionierów sztucznego unasieniania matek pszczelich w Europie, stał się niekwestionowanym autorytetem w dziedzinie systematyki i morfologii pszczół i tej wiedzy poświęcał dużo czasu od1966, zgromadził liczne okazy pszczół z różnych stron świata, porządkował ich systematykę, przede wszystkim pszczoły miodnej występującej na terenie Afryki i Basenu Morza Śródziemnego, interesował się także pszczołą wschodnią. Z pojawieniem się w pasiekach europejskich pasożytującego na pszczołach roztocza, określanego wówczas jako Varroa jacobsoni, położył duże zasługi w poznawaniu jego biologii i opracowaniu metod zwalczania tego pasożyta. W 1979 przeszedł na emeryturę, pracował jednak naukowo nadal. W sumie opublikował około 200 pac naukowych. W 1988 wydał fundamentalne dzieło Biogeography and Taxonomy of Honeybees, Springer, Berlin, a w 1992 - rarytas dla bibliofilów Naturgeschichte der Honigbienen, Ehrenwirth Verlag, München. Zmarł 3 lutego 1998 w Lunz am See.