Franciszek Boh-Szurowski
Franciszek Boh-Szurowski (1898 -1979) nauczyciel, działacz społeczny, rewolucjonista 1917 roku, żołnierz w wojnie obronnej Polski w 1939, powstaniec warszawski, pszczelarz amator i propagator pszczelarstwa.
Biografia
Urodził się w 4 września 1898 w Winnicy na Podolu i tam się wychowywał. Brał udział w przewrocie lutowym 1917 na terenie Winnicy będąc uczniem klasy siódmej gimnazjum. W tym czasie pracował dorywczo w fabryce obuwia. W 1918 zgłosił się do 1 Rewolucyjnego Pułku Warszawskiego w Moskwie, zwanego Czerwonym Pułkiem Warszawy. Walczył przeciwko białym kozakom nad Donem (okazyjnie rozmawiał z Leninem). W 1919 został ranny. W Polsce międzywojennej podjął pracę nauczyciela w Szkołach Podstawowych w powiecie Grodzieńskim. Tam też na terenie miasteczka Łuniny zachęcony przez kolegę zajął się hodowlą pszczół. W 1925 odwiedził kilkakrotnie ks. Tadeusza Ciborowskiego w Adamowiczach koło Grodna, zapoznał się z gospodarką w ulach warszawskich, gromadził książki i czasopisma pszczelarskie. Działał również w spółdzielczości, od 1925-1936. Był prezesem Rady Nadzorczej, członkiem Kółka Rolniczego. Był założycielem Domu Spółdzielczego, działaczem Ochotniczej Straży Pożarnej, instruktorem Przysposobienia Wojskowego i sportowym, kierownikiem teatru amatorskiego, radnym Gminnej Rady, w 1933 odznaczono go Złotym Krzyżem Zasługi. Był prześladowany za działalność oświatową wśród chłopów na rzecz demokracji (3 miesiące więzienia). W kampanii wrześniowej walczył nad Narwią (Krzyż Walecznych), później znalazł się Batalionach Chłopskich pod Konstantynowem, a w 1944 brał udział w Powstaniu Warszawskim jako dowódca plutonu (Krzyż Walecznych dwukrotnie, Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami, Krzyż Virtuti Militari). W 1953-1956 pracował w szkolnictwie rolniczym na Dolnym Śląsku, po czym objął funkcję vice przewodniczącego Prezydium Powiatowej Rady Narodowej we Wrocławiu. Choroba zmusiła go do przeniesienia się do Kudowy Zdroju na leczenie, ale nie zmusiła do wyrzeczenia się działalności społeczno-oświatowej. Został prezesem koła ZBoWiD, został odznaczony w 1963 Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Partyzanckim. W 1966 przeszedł na emeryturę. W 1967 w Ambasadzie Radzieckiej odznaczono go Orderem Czerwonej Gwiazdy (za udział w Rewolucji). W Kudowie gdy tam mieszkał w 1958, zaczął pracę w miejscowym kole pszczelarzy jako sekretarz, był inicjatorem doskonalenia pszczelarzy, organizował kursy, pisał artykuły, propagował miesięcznik Pszczelarstwo. Zmarł 3 sierpnia 1979.
Pisma
- Franciszek Boh-Szurowski: W szeregach oddziału zaporowego. W: Na granicy epok. Wspomnienia o udziale Polaków w Rewolucji Październikowej i wojnie domowej w Rosji 1917-1921, Książka i Wiedza, Warszawa 1967, ss. 306-312.
- Kpt. w st. sp. Franciszek Boh-Szurowski: Wspomnienia z walk żołnierza polskiego na frontach rewolucji. Wojskowy przegląd historyczny rok 13, nr 1(45), Warszawa, 1968, ss. 280-294.
Źródła
- Mrózek A., Wójtowicz F. (1968): Pszczelarz rewolucjonista. Pszczelarstwo 19(5):19. PDF
