Dobrosław Radomski
Dobrosław Radomski (1914-1995) – kapitan Wojska Polskiego w stanie spoczynku, kontynuator najlepszych polskich tradycji pszczelarstwa, syn Edwarda Radomskiego właściciela dużej pasieki przemysłowej na Wołyniu.
Biografia
Urodził się 13 lutego 1914 w Żytomierzu. Gdy miał 7 lat otrzymał od ojca Edwarda i dziadka Wiktora słynnych pszczelarzy Wołyńskich pięć rodzin pszczelich do osobistej obsługi, które zapoczątkowały jego wielką pasję pszczelarską. W 1926 wraz z rodzicami przyjechał do Polski, zamieszkał w Klewaniu na Wołyniu. Ukończył szkołę powszechną w Równym w 1929, średnią szkołę ogrodniczą w Lublinie w 1932. Praktykę zdobył pracując w pasiece przemysłowej ojca, w 1933 wraz ze swoimi braćmi stał się jej udziałowcem. Ożenił się 26 grudnia 1943 z Wacławą z Kwiatkowskich. W okresie drugiej wojny światowej działał w polskim Ruchu Oporu, w 1944 został zmobilizowany do Wojska Polskiego, przeszedł z nim kampanię zakończoną w Berlinie, szczęśliwie powrócił w stopniu kapitana. Po zakończeniu wojny jednostka, w której służył stanęła w Działdowie. Jako kapitan otrzymał dom i gospodarstwo rolne, o czym powiadomił rodziców przebywających w Klewaniu. Rodzina Radomskich repatriowała się do Polski w maju 1945. W maju 1947 zakończył służbę wojskową. Podstawą jego utrzymania stało się gospodarstwo rolne oraz stopniowo powiększane gospodarstwo pszczelarskie. W 1954 miał już 3 pasieki, w 1972 10 pasiek, a w 1990 12 pasiek, łącznie ok. 700 rodzin. Stał się jednym z największych pszczelarzy w kraju, pionierem pszczelarstwa na ziemi działdowskiej. Specjalizował się gospodarce wędrownej. Metodycznie poszukiwał okolic z dobrymi pożytkami. Utrzymywał pszczoły krajowe linii Mazurka. (Pszczelarzył w ulach typu „Radomski”). W ciągu życia sprawował liczne funkcje, zawsze wykazując pasję pracy i wybitne zdolności organizacyjne, niezależnie od szczebla działania. Od 1947 był członkiem rady nadzorczej miejscowej spółdzielni mleczarskiej, od 1956 do końca życia był prezesem kółka rolniczego, od 1975 był prezesem Koła Pszczelarzy w Działdowie – prowadził je aż do śmierci. Przez wiele lat był członkiem zarządu WZP w Olsztynie, w 1975 wybrany na w-ce prezesa WZP w Ciechanowie. Przez 3 kadencje członek Zarządu Głównego PZP. W 1987 podejmował 60-osobową wycieczkę uczestników Kongresu Apimondii w Polsce. Za zasługi nagrodzono go wieloma odznaczeniami wojskowymi, państwowymi i pszczelarskimi, polskimi i zagranicznymi, w tym: Krzyżem Kawalerskim i Oficerskim R.P., Złotym Medalem Ks. Dr Jana Dzierżona, tytułem honorowego członka PZP. Zmarł 31 marca 1995 w Działdowie.
Źródła
- Jerzy Garczarczyk. W rubryce: Odeszli od nas. Pszczelarz Polski 1995(3):33. PDF
- Kazimierz Radomski 80 lat wśród pszczół. Wyd. Wojewódzki Ośrodek Doradztwa Rolniczego w Łosiowie, PPH „Pasieka” Opole, Opole 2000, ISBN 83-908165-1-2, ss. 184.
