Bramiak Kremera

bramiak Kremera – opisany w 1855 ul konstrukcji A. Kremera, czworoboczny z zaokrąglonym sklepieniem, o dłuższych ścianach bocznych, dnie i kolebkowej powale związanych na stałe, szyty z warkoczy słomy, owijanych na specjalnej półokrągłej formie, silnie ściśniętych. Dostępny z obu stron szczytowych poprzez drzwiczki grubości 3-5 cm wpasowane w zaokrąglone obramowanie z desek szerokości około 10 cm, mieścił zawieszanych na płask do drzwiczek 16 ramek i ponad nimi w sklepieniu wolną przestrzeń, którą pszczoły zabudowywały na dziko. Całość oblepiano z zewnątrz gliną z krowieńcem i domieszką wapna, w środku tylko sklepienie gliną z krowieńcem, dno wzmacniano łatami drewnianymi, za daszek służyły trzy deski przybijane do obramowania. Wylot wyrabiano u dołu albo w dłuższej ścianie (jeden) albo dwa wyloty po obu stronach w drzwiczkach, wysokości 12-13 mm i szerokości 40 mm, 40 mm nad podłogą. Dwa wyloty używano wtedy, gdy obsadzano dwie rodziny w przedzielonym deską wnętrzu. W późniejszych wersjach ściany szyto z sprasowanej słomy i dno dawano z desek, wprowadzono również zatwory z szybkami i pionową kratę odgrodową, którą dzielono wnętrze na część gniazdową (10-12 ramek) i miodową (4-6 ramek). Rozpowszechniany w Polsce, nie zyskał większego uznania.