Barć odrzańska
barć odrzańska - odpiłowana część pnia z dzienią dębu bartnego, wydobytego w 1905 z Odry w pobliżu ujścia Małej Panwi, przekazana wówczas do Muzeum w Opolu, od 1956 w Muzeum w Kluczborku. Mieszkanie bartne pszczół było urządzone na wysokości około 5 m, u szczytu wypróchniałego na wylot wnętrza pnia, ze śladami wprawionego w nogach barci dna (na plecach barci wydłubane wgłębienia), w ten sposób powstała dzienia wysokości 97,5 cm i szerokości 37-50 cm, otwór szerokości 12 cm i wysokości 67,5 cm. W nogach i głowie (okap) ślady umocnień klinowych zatworu, który prawdopodobnie był dwudzielny (ślady wcięć na bokach otworu bartnego). Oczko wydłubano w prawej ścianie otworu bartnego u góry, wysokie 19 mm i szerokie 10 mm, przypuszczalnie drugie oczko było w zatworze. Brak jest śladów oczkasa i zaleszczenia, autor opisu tej barci (ks. S. Mazak) uważa, że do przytrzymywania plastrów służyła ostrew z jodełki, podobna do tej jaką używali Poleszucy w ulach pniowych. Na podstawie wyników badań izotopowych wiek barci określono na 920-950 lat (pierwotnie naliczono jej około 2000 lat).
