Pszczoła kaukaska

pszczoła kaukaska Apis mellifera caucasica Gorbaczew, 1916 – podgatunek pszczoły miodnej, występujący w wyższych partiach gór Wielkiego i Małego Kaukazu (1200-1600 m n.p.m.). Żyje tam wiele miejscowych populacji, wśród których wyodrębniono dotychczas abchaską, megrelską, kartalińską, kachetyńską, imieretyńską, ziemnoswanetską, guryjską i kabachtepińską, poddawane obecnie intensywnej pracy hodowlanej. Podgatunek ten rozprzestrzenił się poza swoją ojczyzną, przede wszystkim na terenie byłego ZSRR, lecz także w Polsce. Zadomowił się również w Ameryce Północnej. Niekiedy określany jest nazwą: pszczoła szara górska (wysokogórska) kaukaska, podkreślającą jej odrębność ekologiczną. W latach siedemdziesiątych ubiegłego stulecia importowana masowo do Polski, obecnie hodowana na równi z pszczołą kraińską i pszczołą środkowoeuropejską jej robotnice są najmniejsze spośród tych podgatunków, ale mają najdłuższy języczek (ok. 7 mm). Są szare lub ciemnoszare. O jasnym, szaro białawym owłosieniu. Odwłok trutni ciemny, matki brązowawy. Odznaczają się łagodnością, spokojnym zachowaniem się na plastrze podczas przeglądów, są nierojliwe, ale mają silną skłonność do rabunku. Wydajność matki w czerwieniu jest niewielka, rodziny nie osiągają zbyt dużej siły. Robotnice są bardzo pracowite i mają wyjątkowe zdolności do wyszukiwania i zbierania wziątku. Dobrze zapylają koniczynę czerwoną. Sklepią miód na mokro, bardzo silnie kitują gniazdo. Są wrażliwe na choroby.

Zob. również: pszczoły kaukaskie.

Źródła

• Skorikow A. S. (1929): К познанию пород кавказких пчел (Gen. Apis). I-V. Известия по прикладной энтомологии, vol. IV, nr 1, Leningrad, ss. 1-60. PDF

• Gromisz Michał (1979): Pszczoła szara kaukaska. Pszczelarstwo 30(7):18-19. PDF