Tekst źródłowy

[[Image:Antoni Miś.jpg|thumb|right|150px|Antoni Miś]]

'''Antoni Miś''' (1905-1981) – pszczelarz praktyk. Urodził się 13 czerwca 1905 w Nowym Bieruniu. Jego zawodem wyuczonym było tapicerstwo. W 1940 w wyniku katastrofy kolejowej został inwalidą (80% inwalidztwa) i przeszedł na kolejową emeryturę. Wówczas zwróciło jego uwagę pszczelarstwo. Niezbędną wiedzę fachową zdobył z niemieckojęzycznych książek i czasopism, poczym samodzielnie zweryfikował ja praktycznie. W 1940 sprowadził z Austrii od [[Guido Sklenar|Sklenara]] 2 matki pszczele. W 1944 miał już 20 rodzin w ulach własnoręcznie wykonanych. Wszystkie prace wykonywał sam bez żadnego pomocnika. W Głuchołazach, powiat Nysa, założył hodowlę matek. Zorganizował koło pszczelarzy, i przez długie lata mu przewodził, nadto był członkiem Związku Powiatowego. Na kursach w Katowicach uzyskał stopień mistrza pszczelarskiego. Otrzymywał liczne nagrody za wzorową pracę, w 1948 jego pasiekę uznano za postępową. Kochał literaturę pszczelarską – nie tylko polską. Był instruktorem na kursach pszczelarskich w kilku powiatach. Cieszyły się one dużym powodzeniem, gdyż były dowcipnie prowadzone. Uczestniczył w wystawach pszczelarskich. Przez 40 lat był rzeczoznawcą chorób pszczelich, w tym czasie dokonał przeglądu tysiąca rodzin pszczelich. W 1949 umieścił swą pasiekę w Nysie. W 1952 przeniósł się na stałe z pasieką do Koźla. W 1959 miał już 50 rodzin i wóz na ogumionych kołach przydatny do gospodarki wędrownej. Od rzepaku do wrzosu wędrował z pszczołami przynajmniej 3 razy w roku - najodleglejszy przejazd 40 km. Praktyka nauczyła go jak najbardziej ekonomicznego rozwiązania dla siebie i pszczół: przy jednym ulu nie pracuje się w ciągu roku więcej niż 8 godzin. Zaległości w pracach nie znosił, jego zasadą była punktualność. Pierwszy w Polsce wykrył zarazę roztoczową. Jako kontroler higieny pasiek przypuszczał już w 1948, że w pasiece kolegi Zielińskiego w Konradowie koło Głuchołaz istnieje roztocz, ale wiosną 1950 już wątpliwości nie miał, choroba ujawniła się w pełni i prezentowała się wyraziście jak przykład w podręczniku prof. Morgenthalera, z którego jej rozpoznawania się uczył (był 17-20 luty, pogoda ciepła, kwitła leszczyna i olcha). O odkryciu powiadomił natychmiast instruktora powiatowego [[Władysław Michalik|W. Michalika]], pobrane próbki zostały wysłane do Zakładu Chorób Pszczół w Gorzowie <ref name="pszczelarstwo12-9_19"/>. Komunikat zredagowany przez szefa tej placówki [[Stanisław Kirkor|prof. St. Kirkora]] był prosty: zaraza roztoczowa przekroczyła granicę  <ref name="pszczelarstwo1-4_31"/>.  W zwalczaniu choroby brał czynny udział, ale i sprawy tematycznie inne interesowały go bardzo. Niektóre z nich zawarł w publikacjach do ''Pszczelarstwa'' (10 artykułów). Zawsze poruszał sprawy ciekawe, jak „kradzież” jajeczek, czy profilaktyczne poidełko dla pszczół jakie zbudował. Od 1946 był honorowym obserwatorem fenologicznym Państwowego Instytutu Hydro-Meteorologicznego, świetnie wywiązując się z tej funkcji (otrzymywał wyróżnienia). Zmarł 5 maja 1981.

== Przypisy ==
<references>
<ref name="pszczelarstwo1-4_31">Kirkor St. (1950): Zaraza roztoczowa przekroczyła granicę. ''Pszczelarstwo'' 1(4):31. [{{SERVER}}/archive/pub/pszczelarstwo/pszczelarstwo1-4_31.pdf PDF]</ref>
<ref name="pszczelarstwo12-9_19">Mazak St. (1961): Z kroniki żałobnej. Władysław Michalik. ''Pszczelarstwo'' 12(9):19-20. [{{SERVER}}/archive/pub/pszczelarstwo/pszczelarstwo12-9_19.pdf PDF]</ref>
</references>

== Źródła ==
* Mazak St. (1961): Nasz przodujący pszczelarz. ''Pszczelarstwo'' 12(10):22. [{{SERVER}}/archive/pub/pszczelarstwo/pszczelarstwo12-10_22.pdf PDF]
* Mazak St. (1981): Kronika żałobna. ''Pszczelarstwo'' 32(8):22. [{{SERVER}}/archive/pub/pszczelarstwo/pszczelarstwo32-8_22.pdf PDF]

{{DEFAULTSORT:Mis Antoni}}
[[Category:Pszczelarze polscy]]