Antoni Margoński
m (→Biografa) |
m |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | '''Antoni Margoński''' (1868-1942) ksiądz katolicki, hodowca matek pszczelich, autor popularnych podręczników pszczelarstwa. | + | [[Image:Antoni Margoński.jpg|thumb|right|149px|Antoni Margoński]] |
| + | |||
| + | '''Antoni Margoński''' (1868-1942) – ksiądz katolicki, hodowca matek pszczelich, autor popularnych podręczników pszczelarstwa. | ||
== Biografa == | == Biografa == | ||
Urodził się 16 stycznia (s.s. 4 stycznia) 1868 w Borysławicach pod Grzegorzewem. W 1890 ukończył archidiecezjalne seminarium duchowne we Włocławku. W latach 1896-1924 pracował jako duszpasterz w archidiecezji warszawskiej oraz diecezjach: włocławskiej i łódzkiej. Uczestniczył w działalności niepodległościowej, za co ścigany był przez władze rosyjskie. Od września 1924 był proboszczem w Umieniu obok Kłodawy, gdzie założył własną pasiekę. W latach 1922-1927 był członkiem Naczelnego Związku Towarzystw Pszczelniczych. Doskonale opanował sztukę pszczelarzenia i hodowlę oraz wychów matek pszczelich. Selekcjonował pszczołę miejscową, której był gorącym zwolennikiem, zastosował uliki weselne. Był świetnym publicystą, autorem podręczników pszczelarskich oraz wielu artykułów w pismach pszczelarskich i rolniczych, w latach 1925-1930 wchodził w skład komitetu redakcyjnego ''Pszczelarza Polskiego''. Wydał książki: ''Pszczelnictwo nowoczesne'', cz. I, Umienie pod Kłodawą 1927 (wyd. II - Toruń 1931, wyd. III - Poznań 1937 ?); ''Pszczelnictwo nowoczesne'', cz. II, Toruń 1930; ''Miód żywi i leczy'', Warszawa 1927. Podczas drugiej wojny światowej 6 października 1941 został aresztowany i wywieziony do obozu w Lądzie nad Wartą , a w 3 tygodnie później do Dachau, gdzie zmarł w lutym (lub maju ?) 1942. | Urodził się 16 stycznia (s.s. 4 stycznia) 1868 w Borysławicach pod Grzegorzewem. W 1890 ukończył archidiecezjalne seminarium duchowne we Włocławku. W latach 1896-1924 pracował jako duszpasterz w archidiecezji warszawskiej oraz diecezjach: włocławskiej i łódzkiej. Uczestniczył w działalności niepodległościowej, za co ścigany był przez władze rosyjskie. Od września 1924 był proboszczem w Umieniu obok Kłodawy, gdzie założył własną pasiekę. W latach 1922-1927 był członkiem Naczelnego Związku Towarzystw Pszczelniczych. Doskonale opanował sztukę pszczelarzenia i hodowlę oraz wychów matek pszczelich. Selekcjonował pszczołę miejscową, której był gorącym zwolennikiem, zastosował uliki weselne. Był świetnym publicystą, autorem podręczników pszczelarskich oraz wielu artykułów w pismach pszczelarskich i rolniczych, w latach 1925-1930 wchodził w skład komitetu redakcyjnego ''Pszczelarza Polskiego''. Wydał książki: ''Pszczelnictwo nowoczesne'', cz. I, Umienie pod Kłodawą 1927 (wyd. II - Toruń 1931, wyd. III - Poznań 1937 ?); ''Pszczelnictwo nowoczesne'', cz. II, Toruń 1930; ''Miód żywi i leczy'', Warszawa 1927. Podczas drugiej wojny światowej 6 października 1941 został aresztowany i wywieziony do obozu w Lądzie nad Wartą , a w 3 tygodnie później do Dachau, gdzie zmarł w lutym (lub maju ?) 1942. | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
{{DEFAULTSORT:Margoński Antoni}} | {{DEFAULTSORT:Margoński Antoni}} | ||
[[Category:Pszczelarze polscy]] | [[Category:Pszczelarze polscy]] | ||
Wersja z 18:56, 13 lip 2014
Antoni Margoński (1868-1942) – ksiądz katolicki, hodowca matek pszczelich, autor popularnych podręczników pszczelarstwa.
Biografa
Urodził się 16 stycznia (s.s. 4 stycznia) 1868 w Borysławicach pod Grzegorzewem. W 1890 ukończył archidiecezjalne seminarium duchowne we Włocławku. W latach 1896-1924 pracował jako duszpasterz w archidiecezji warszawskiej oraz diecezjach: włocławskiej i łódzkiej. Uczestniczył w działalności niepodległościowej, za co ścigany był przez władze rosyjskie. Od września 1924 był proboszczem w Umieniu obok Kłodawy, gdzie założył własną pasiekę. W latach 1922-1927 był członkiem Naczelnego Związku Towarzystw Pszczelniczych. Doskonale opanował sztukę pszczelarzenia i hodowlę oraz wychów matek pszczelich. Selekcjonował pszczołę miejscową, której był gorącym zwolennikiem, zastosował uliki weselne. Był świetnym publicystą, autorem podręczników pszczelarskich oraz wielu artykułów w pismach pszczelarskich i rolniczych, w latach 1925-1930 wchodził w skład komitetu redakcyjnego Pszczelarza Polskiego. Wydał książki: Pszczelnictwo nowoczesne, cz. I, Umienie pod Kłodawą 1927 (wyd. II - Toruń 1931, wyd. III - Poznań 1937 ?); Pszczelnictwo nowoczesne, cz. II, Toruń 1930; Miód żywi i leczy, Warszawa 1927. Podczas drugiej wojny światowej 6 października 1941 został aresztowany i wywieziony do obozu w Lądzie nad Wartą , a w 3 tygodnie później do Dachau, gdzie zmarł w lutym (lub maju ?) 1942.
