Antoni Gwóźdź
(Utworzył nową stronę „'''Antoni Gwóźdź''' (1913-1975) instruktor pszczelarstwa, hodowca matek, działacz śląskich organizacji pszczelarskich. Od wczesnej młodości w stronach rodzinnyc...”) |
m |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | + | [[Image:Antoni Gwóźdź.jpg|thumb|right|150px|Antoni Gwóźdź]] | |
| − | {{DEFAULTSORT: | + | '''Antoni Gwóźdź''' (1913-1975) - instruktor pszczelarstwa, hodowca matek, działacz śląskich organizacji pszczelarskich. Od wczesnej młodości w stronach rodzinnych w Woli Rogowskiej prowadził własną pasiekę. W 1945 przyjechał do bielska i objął stanowisko instruktora pszczelarstwa na powiat bielski i cieszyński. Duże zniszczenia, jakie tu wyrządziła pszczelarstwu wojna, należało odbudować. Już od 1946 szczegółową uwagę zwrócono na poprawę pogłowia pszczół. Organizację tego przedsięwzięcia powierzono nowemu instruktorowi. Zaopatrzył on w sprzęt trutowisko „Kotarz” w Brennej i trutowisko „Wielka Łąka” w Wapiennicy. Organizował zespoły hodowlane, sam rozpoczął również hodowlę matek pszczelich ([[linia Beskidka|linia Beskidka]]). Wraz z [[Józef Kubok|J. Kubokiem]] opracował dokumentację hodowlaną. Urządzał kursy i szkolenia pszczelarzy (wraz z [[Stanisław Staszałek|S. Staszałkiem]], [[Franciszek Bogocz|F. Bogoczem]], i [[Stanisław Mendrala|S. Mendralą]]). Był dobrym wykładowcą, aktywnym członkiem organizacji pszczelarskich. Przez szereg lat był prezesem Wojewódzkiego Związku Pszczelarzy w Katowicach oraz przewodniczącym jego komisji hodowlanej, także był prezesem koła w Bielsku-Białej. Zasłużył na odznaczenia społeczne i regionalne, którymi go obdarzono. Zmarł 25 lipca 1975 w Bielsku-Białej. |
| + | |||
| + | == Źródła == | ||
| + | Etgens S. (1976): Kronika żałobna. ''Pszczelarstwo'' 27(2):22. [{{SERVER}}/archive/pub/pszczelarstwo/pszczelarstwo27-2_22.pdf PDF] | ||
| + | |||
| + | |||
| + | {{DEFAULTSORT:Gwozdz Antoni}} | ||
[[Category:Pszczelarze polscy]] | [[Category:Pszczelarze polscy]] | ||
Aktualna wersja na dzień 13:22, 9 wrz 2013
Antoni Gwóźdź (1913-1975) - instruktor pszczelarstwa, hodowca matek, działacz śląskich organizacji pszczelarskich. Od wczesnej młodości w stronach rodzinnych w Woli Rogowskiej prowadził własną pasiekę. W 1945 przyjechał do bielska i objął stanowisko instruktora pszczelarstwa na powiat bielski i cieszyński. Duże zniszczenia, jakie tu wyrządziła pszczelarstwu wojna, należało odbudować. Już od 1946 szczegółową uwagę zwrócono na poprawę pogłowia pszczół. Organizację tego przedsięwzięcia powierzono nowemu instruktorowi. Zaopatrzył on w sprzęt trutowisko „Kotarz” w Brennej i trutowisko „Wielka Łąka” w Wapiennicy. Organizował zespoły hodowlane, sam rozpoczął również hodowlę matek pszczelich (linia Beskidka). Wraz z J. Kubokiem opracował dokumentację hodowlaną. Urządzał kursy i szkolenia pszczelarzy (wraz z S. Staszałkiem, F. Bogoczem, i S. Mendralą). Był dobrym wykładowcą, aktywnym członkiem organizacji pszczelarskich. Przez szereg lat był prezesem Wojewódzkiego Związku Pszczelarzy w Katowicach oraz przewodniczącym jego komisji hodowlanej, także był prezesem koła w Bielsku-Białej. Zasłużył na odznaczenia społeczne i regionalne, którymi go obdarzono. Zmarł 25 lipca 1975 w Bielsku-Białej.
Źródła
Etgens S. (1976): Kronika żałobna. Pszczelarstwo 27(2):22. PDF
